Σκηνές από έργο «προσεχώς», και μάλιστα... λίαν, είναι αυτό πού παρακολουθούμε τα τελευταία 24ωρα στις οθόνες της επικαιρότητάς μας. Γιατί, ακόμη κι' αν υποτεθεί ότι με κάποιο τρόπο η ΔΗΜΑΡ ξεπεράσει τις κατηγορηματικές ενστάσεις της και υπερψηφίσει τα μέτρα, είτε με κάποιο άλλοθι είτε επειδή τα εργασιακά θα συμφωνηθεί την Δευτέρα να αναβληθούν γι' αργότερα, αλλά ακόμη κι' αν τα καταψηφίσει, η κυβερνητική «ενότητα» δεν διαρραγεί, είναι πλέον η βέβαιο ότι το συγκρουσιακό κλίμα μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων θα προκύψει εκ νέου σε πολύ λίγους μήνες. Και τότε;
Οι εκτιμήσεις και των πλέον ψύχραιμων διεθνών αναλυτών αλλά και των ίδιων των δανειστών μας, επιμένουν ότι ακόμη κι' αν τα μέτρα όχι μόνο περάσουν αλλά και εφαρμοσθούν, η χώρα δεν πρόκειται να πετύχει την δημοσιονομική εξυγίανση πού προβλέπουν τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα. Η εξ αυτών πρόσθετη ύφεση θα επιδράσει ακόμη πιο αρνητικά και στα δημόσια έσοδα αλλά και στην πραγματική οικονομία, η «λάθος συνταγή» πού παραδέχθηκαν με αφοπλιστική ωμότητα οι τροϊκανοί (αλλά ανεξήγητα επιμένουν σ' αυτήν!) είναι αδύνατον να μειώσει το χρέος και να πυροδοτήσει, σταδιακά έστω, ανάπτυξη. Άρα;
Δεν είναι τυχαίο πως σ' αυτό το τρίτο μνημόνιο, έχει τεθεί όρος που προβλέπει ότι αν μέχρι την εκταμίευση της επόμενης δόσης (αν υποτεθεί ότι αναιμάκτως εισπράξουμε καθυστερημένα την τωρινή) δεν επαληθευθούν στην πράξη τα προσδοκώμενα από τα σκληρά μέτρα, τότε «αυτομάτως» και χωρίς την παραμικρή διαπραγμάτευση με την κυβέρνηση, θα επιβληθούν νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις-οι...έκτες στη σειρά! Οταν, λοιπόν, έρθει στους αμέσως προσεχείς μήνες η ώρα να εφαρμοσθεί "αυτόματα" αυτός ο όρος, πώς θ' αντιδράσουν ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, αλλά και οι βουλευτές της Ν.Δ. που εμφανίζονται σήμερα να θέλουν... αναγκαστικά να πιστέψουν τις πρωθυπουργικές δεσμεύσεις ότι «αυτά είναι τα τελευταία εισοδηματικού χαρακτήρα μέτρα»" που επιβάλλονται στην ήδη αποκαμωμένη κοινωνία;
Οταν θα έρθει (και όλοι προβλέπουν ότι θα έρθει...) αυτή η στιγμή των νέων εισοδηματικών περικοπών στις χαμηλές και μεσαίες κοινωνικές τάξεις, αυτά που σήμερα προτείνεται ν' αλλάξουν στο εργασιακό πεδίο, θα φαντάζουν... παραδεισένια. Και με την ύφεση ν' αποτελειώνει την μια μετά την άλλη τις εναπομένουσες εν λειτουργία επιχειρήσεις (γιατί από τα λεφτά της δόσης πού θα εισρεύσουν, κάποιο ασήμαντο ποσοστημόριο μόνο θα διοχετευθεί στην αποξηραμένη πραγματική οικονομία) κανείς δεν θα ενδιαφέρεται για... «επίδομα γάμου», «τριετίες», «ακέραιο δικαίωμα αποζημίωσης» πάνω από 16 χρόνια υπηρεσίας, αλλά για... «μισθό, μεροκάματο νάναι, κι' ότι νάναι»!
Πως θα μπορέσουν να σταθούν, όχι μόνο απέναντι στους ψηφοφόρους τους αλλά ολόκληρο το κοινωνικό σώμα, οι κυβερνητικοί εταίροι; Θα τρέχουν να σωθούν και να... «διαφοροποιηθούν», με την ισχαιμική ελπίδα στις (αναπόφευκτες, πλέον...) εκλογές να μην εξαφανισθούν πλήρως από τον πολιτικό χάρτη, να μην ισοπεδωθούν από τον οδοστρωτήρα του ΣΥΡΙΖΑ και (της Χρυσής Αυγής), που δεν προτείνει μέχρι τώρα κάποια συγκεκριμένη, κοστολογημένη, βιώσιμη εναλλακτική πολιτική, αλλά τουλάχιστον καταγγέλλει το αδιέξοδο των... αλλεπάλληλων «τελευταίων μέτρων» προσφέροντας, λαϊκίστικα έστω, βαλβίδα εκτόνωσης στην λαϊκή απόγνωση, οργή, απελπισία.
Κάποιοι προέβλεπαν ότι το σημερινό κυβερνητικό σχήμα, «δεν θα φθάσει μέχρι την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου»-δείχνει να τα κατάφερε. Το επόμενο στοίχημα, είναι η... παρέλαση της 25ης Μαρτίου;