«Ορισμένοι φωτογράφοι κάνουν τέχνη. Εγώ δεν ανήκω σε αυτούς... Εγώ είμαι απλώς ένας μισθωμένος εκτελεστής»,έλεγε ο Χέλμουτ Νιούτον λίγο πριν σηκώσει τη μηχανή για να φωτογραφίσει ολόγυμνες τις ομορφότερες γυναίκες της εποχής του. Οι εμβληματικές φωτογραφίες του έρχονται σε λίγες μέρες στην Αθήνα, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
O Χέλμουτ Νιούτον λάτρευε να μιλάει παντού για την πεποίθηση του πατέρα του πως κάποια μέρα «ο Χέλμουτ θα καταλήξει σε κάποιο χαντάκι γιατί το μυαλό του είναι μονίμως κολλημένο στα κορίτσια και στις φωτογραφίες». Πατρικές αστοχίες για ένα αγόρι που ξεκίνησε από το Βερολίνο για να γίνει ο πλέον φημισμένος φωτογράφος της εποχής του. Ήταν ο πιο προκλητικός, εμμονικός με το γυναικείο σώμα, λάτρης του λαμπερού και εύρωστου. Όλοι προσπάθησαν να τον αντιγράψουν, όλες ήθελαν να φωτογραφηθούν ολόγυμνες μπροστά στο φακό του.
Πέρυσι το Παρίσι παραμιλούσε για την αναδρομική έκθεση με τις φωτογραφίες του στο Grand Palais και φέτος, απρόσμενα εν μέσω της κρίσης είναι η σειρά της Αθήνας να φιλοξενήσει την έκθεση που θέλουν όλοι να δουν. Από τις 13 Νοεμβρίου, στο υπόγειο της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών θα φιλοξενούνται 196 έγχρωμες και ασπρόμαυρες φωτογραφίες του. Θα δούμε έργα του από τις σειρές με τους τίτλους A gun for Hire, Fired, Villa d' Este, Habillé/Déshabillé, Domestic Nudes, καθώς και αρκετά από τα πολλά πορτραίτα ανθρώπων της μόδας και του θεάματος. Μεταξύ των 196 έργων, συμπεριλαμβάνονται και οι είκοσι μία μεγάλου μεγέθους εντυπωσιακές φωτογραφίες του, που οι διαστάσεις τους ξεπερνούν τα δύο μέτρα ύψος, και ανάμεσά τους τα περίφημα μεγάλα γυναικεία γυμνά του, τα οποία αποτελούν μία ενότητα που άρχισε να δουλεύει, με διαλείμματα από το 1980 μέχρι το 1993. Την επιμέλεια της έκθεσης έχει η Μαριλένα Β. Καρρά, Υπεύθυνη του Τομέα Εικαστικών Τεχνών.
Το ενδιαφέρον των επικών πλέον φωτογραφιών που θα δούμε στην Αθήνα, πέρα από τη μεγάλη αίσθηση που προκαλούν λόγω θέματος και μεγέθους, έγκειται στο γεγονός ότι είχαν ως πηγή έμπνευσης τις φωτογραφίες των αστυνομικών ταυτοτήτων των τρομοκρατών που έδρασαν τη δεκαετία του '70 στη Γερμανία, έτσι όπως τις μεγέθυναν και τις διοχέτευαν στα ΜΜΕ οι δικαστικές αρχές. Η διάσταση ανάμεσα στην πηγή έμπνευσης και στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα είναι τόσο τεράστια, όσο και τα μεγέθη των έργων.
Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες του Χέλμουτ Νιούτον μπορείς εύκολα να βγάλεις συμπεράσματα για τη ζωή του. Ναι, έζησε μέσα σε πρωτοφανή χλιδή. Περνούσε τους χειμώνες στο Chateau Marmont μακριά από το κρύο, η έδρα του ήταν όμως το Μόντε Κάρλο, κυκλοφορούσε στο Παρίσι με μια λευκή Πόρσε, φωτογράφιζε εν λευκώ ότι ήθελε για τα μεγαλύτερα περιοδικά του κόσμου λέγοντας «αυτό που κάνω φωτογραφίζοντας πρόσωπα, είναι να σαγηνεύω και να διασκεδάζω».
Αυτό που δεν μπορείς κανείς να καταλάβει παρατηρώντας τα έργα του, είναι πως όσο και αν λάτρευε το γυμνό γυναικείο σώμα, στη ζωή ήταν απολύτως αφοσιωμένος – και εξαρτημένος από τη σύζυγό του Alice Springs, η οποία ήταν επίσης φωτογράφος αλλά και επιμελήτρια στις εκθέσεις του. Το 1999 για να γιορτάσουν τα 51 χρόνια γάμου τους, έκαναν μια κοινή έκθεση και έκδοση το «Us And Them». Συμπεριελάμβανε μερικές φωτογραφίες του Χέλμουτ που δεν φορούσε τίποτα άλλο παρά μόνο μαύρες κάλτσες, αλλά και πορτρέτα της Άλις στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου μετά από μια δύσκολη επέμβαση, με τον καθετήρα και ένα τεράστιο μεταλλικό... φερμουάρ στο στομάχι.
O θάνατος του Χέλμουτ Νιούτον ήταν κινηματογραφικός, ή όπως είπε ο Καρλ Λάγκερφελντ «ήταν η τελευταία του φωτογραφία και την τράβηξε μόνος του...» 'Eπαθε έμφραγμα καθώς οδηγούσε την Καντιλάκ του, με αποτέλεσμα να συντριβεί πάνω σε ένα τοίχο στην Sunset Boulevard τον Ιανουάριο του 2003. Ήταν 83 ετών.