Η οικονομική κρίση που ξέσπασε στη δεκαετία του '70 δεν είχε επιτρέψει ως σήμερα την ολοκλήρωση του πάρκου που σύμφωνα με τον Michael Kimmelman, κριτικό αρχιτεκτονικής στην εφημερίδα «New York Times», αποτελεί «έναν όψιμο και ταυτόχρονα μνημειώδη θρίαμβο για τη Νέα Υόρκη και για όλους όσοι ενδιαφέρονται για την αρχιτεκτονική και τους δημόσιους χώρους». Η κατασκευή του πάρκου και η δημιουργία του εκπαιδευτικού του προγράμματος χρωστούν, εν μέρει, την ύπαρξή τους σε σημαντική δωρεά από το Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος». Σημειώνεται ότι το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος δεν συνηθίζει να ανακοινώνει το ύψος των δωρεών του, παρά μόνο σε ελάχιστες εξαιρέσεις, άρα δεν γνωρίζουμε το ακριβές ποσό της συγκεκριμένης δωρεάς.«Το όραμα των “Τεσσάρων Ελευθεριών” είναι εξίσου συναρπαστικό σήμερα, όσο ήταν και το 1941, όταν διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Φράνκλιν Ρούσβελτ», είπε ο Ανδρέας Δρακόπουλος, Πρόεδρος του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. «Είμαστε πολύ περήφανοι για το ρόλο που έχει παίξει το Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» στη δημιουργία ενός τόσο όμορφου και λειτουργικού δημόσιου χώρου, καθώς και για τη συμβολή του, ώστε το μνημειώδες αυτό έργο να γίνει πραγματικότητα. Το γεγονός ότι ο κύριος στόχος της δωρεάς είναι η ανάπτυξη των μέσων που θα ενισχύσουν περαιτέρω την εκπαιδευτική επίδραση του μηνύματος του F. D. Roosevelt, μας καθιστά ακόμα πιο υπερήφανους». Τα δυνατά μηνύματα της ομιλίας Ρούσβελτ που οδήγησαν στη δημιουργία του πάρκου αποτυπώνονται ήδη από την εισαγωγή της ομιλίας του στις 6 Ιανουαρίου του 1941: 
«Στις μελλοντικές ημέρες, που επιδιώκουμε να καταστήσουμε ασφαλείς, αναμένουμε με ενδιαφέρον έναν κόσμο που ιδρύεται επάνω σε τέσσερις oυσιαστικές ανθρώπινες ελευθερίες. Η πρώτη είναι η ελευθερία της ομιλίας και της έκφρασης - παντού στον κόσμο.
Η δεύτερη είναι η ελευθερία κάθε προσώπου να λατρεύει το Θεό με τον τρόπο του – παντού στον κόσμο.
Η τρίτη είναι η ελευθερία από την φτώχεια -- που παγκοσμίως σημαίνει τη δημιουργία οικονομικών όρων που θα εξασφαλίσουν σε κάθε έθνος μια υγιή εν καιρώ ειρήνης ζωή για τους κατοίκους - σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η τέταρτη είναι η ελευθερία από το φόβο – που σημαίνει μια παγκόσμια μείωση των εξοπλισμών σε τέτοιο σημείο , ώστε κανένα έθνος να μην είναι σε θέση να διαπράξει μια πράξη φυσικής επιθετικότητας ενάντια σε οποιοδήποτε γείτονα -- οπουδήποτε στον κόσμο.
Αυτό δεν είναι το όραμα μιας απόμακρης χιλιετίας. Είναι μια σαφής βάση για έναν κόσμο εφικτό στο χρόνο και στη γενεά μας. Εκείνο το είδος κόσμου που θα αποτελέσει την αντίθεση στη αποκαλούμενη "νέα τάξη" της τυραννίας που οι δικτάτορες επιδιώκουν να δημιουργήσουν μέσω των βομβών.»