Τι κάνει τους αυτοκρατορικούς πιγκουίνους τόσο δεινούς κολυμβητές; [εικόνες]

Όσοι είδαν την ταινία «το ταξίδι του Αυτοκράτορα», σίγουρα θα παραξενεύτηκαν από τις απίστευτες κολυμβητικές επιδόσεις των χαριτωμένων πτηνών, οι οποίες ωστόσο έρχονταν σε αντίθεση με το αργό και αρκετά αστείο βάδισμά τους στη στεριά. Τι κάνει λοιπόν τα «φρακοφόρα» πτηνά άξιους ανταγωνιστές του Μαικλ Φέλπς; Οι επιστήμονες απαντούν.

Ο υδροβιολόγος Ρότζερ Χιους από το Πανεπιστήμιο Bangor της βόρειας Ουαλίας είχε από καιρό παρατηρήσει το κύμα φυσαλίδων που δημιουργούνταν γύρω από τους πιγκουίνους όταν κολυμπούσαν στο νερό. Ωστόσο πρόσφατα, όταν συζητούσε με τη σύζυγό του για τις λιπαντικές ιδιότητες ενός νέου μαγιώ, αναρωτήθηκε μήπως αυτές οι φυσαλίδες βοηθούν τελικά τους πιγκουίνους να κολυμπούν γρηγορότερα.

Συζητώντας με έναν φίλο του, τον Τζον Ντέιβενπορτ, υδροβιολόγο από το University College Cork της Ιρλανδίας, ο οποίος μελετά τη σχέση μεταξύ των δομών του σώματος των ζώων και των κινήσεών τους, προσπάθησαν να βρουν μαζί μία απάντηση. Ωστόσο ούτε εκείνος μπορούσε να σκεφτεί σε τι οφείλονται αυτές οι φυσαλίδες και κατά πόσο τελικά βοηθούν τους πιγκουίνους να επιταχύνουν μέσα στο νερό. Χτενίζοντας την παγκόσμια βιβλιογραφία για τη βιολογία, παρατήρησαν ότι κανείς δεν είχε σκεφτεί να μελετήσει το συγκεκριμένο φαινόμενο. Έτσι αποφάσισαν να το κάνουν οι ίδιοι.

Με τη βοήθεια του Παουλ Λάρσεν, μηχανολόγου μηχανικούς στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Δανίας, που ανέλυε την κίνηση των υποβρυχίων,ανακάλυψαν ότι οι πιγκουίνοι έκαναν κάτι που οι μηχανικοί είχαν πριν καιρό προσπαθήσει να κάνουν με τις βάρκες και τορπίλες: Χρησιμοποιούσαν τον αέρα ως λιπαντικό να μειώσουν την έλξη και να αυξήσουν την ταχύτητα.

Όταν ένας αυτοκρατορικός πιγκουίνος κολυμπάει μέσα στο νερό, επιβραδύνεται από την τριβή μεταξύ του σώματός του και του νερού, διατηρώντας τη μέγιστη ταχύτητά του κάπου μεταξύ τέσσερα και εννέα πόδια το δευτερόλεπτο. Όμως ο πιγκουίνος μπορεί να διπλασιάσει ή ακόμα και να τριπλασιάσει την ταχύτητά του απελευθερώνοντας αέρα από τα φτερά του με τη μορφή μικροσκοπικών φυσαλίδων.

Αυτά μειώνουν την πυκνότητα και το ιξώδες του νερού γύρω από το σώμα του πιγκουίνου, γεγονός που του επιτρέπει να φτάσει ταχύτητες που διαφορετικά θα ήταν αδύνατο. (Ως πρόσθετο πλεονέκτημα, η επιπλέον ταχύτητα βοηθά τους πιγκουίνους να αποφεύγουν τα αρπακτικά ζώα, όπως οι φώκιες.)

Το κλειδί για αυτό το ταλέντο λοιπόν, κρύβεται στα φτερά του πιγκουίνου. Όπως και τα άλλα πουλιά, οι «αυτοκράτορες» έχουν χνούδι στα φτερά τους που τους βοηθάει να απομονώνουν το σώμα τους με ένα στρώμα αέρα. Αλλά ενώ τα περισσότερα πουλιά έχουν σειρές από φτερά με γυμνό δέρμα μεταξύ τους, οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι έχουν ένα πυκνό, ομοιόμορφο στρώμα από φτερά. Και επειδή οι βάσεις των φτερών τους περιλαμβάνουν μικροσκοπικές τουφίτσες, λιγότερο από το ήμισυ του πλάτους μιας ανθρώπινης τρίχας, ο αέρας παγιδεύεται και βγαίνει ως φυσαλίδες τόσο μικρές ώστε να σχηματίζουν ένα «παλτό λίπανσης» για την επιφάνεια των φτερών.

Αν και τα φτερά δεν υφίστανται ως επιλογή για τα πλοία, η τεχνολογία μπορεί τελικά να πλησιάσει τη βιολογία. Το 2010 μια Ολλανδική εταιρεία άρχισε να πουλά συστήματα που λιπαίνει τα ύφαλα των πλοίων μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων με φυσαλίδες, ενώ πέρυσι η Mitsubishi ανακοίνωσε ότι είχε σχεδιάσει ένα σύστημα αερο - λίπανσης για δεξαμενόπλοια. Ωστόσο κανένα τεχνολογικό επίτευγμα δεν έχει επιτύχει μέχρι σήμερα να φτάσει τις ταχύτητες των φτερωτών κολυμβητών.

Δείτε στις φωτογραφίες που ακολουθούν τους πανέμορφους αυτοκρατορικούς πιγκουίνους να κάνουν εντυπωσιακές βουτιές, όπως τους απαθανάτισε ο φακός του National Geographic