Υπό τη βαριά σκιά του δυσθεώρητου Χρέους και των προοπτικών επιδείνωσης του, πραγματοποιεί επαφές ο Αντώνης Σαμαράς στη Σύνοδο Κορυφής ζητώντας την άμεση εκταμίευση της δόσης, ενώ με ακριβώς το ίδιο φόντο θα συνεχίσει το οικονομικό επιτελείο τις διαπραγματεύσεις με τη Τρόικα την επόμενη εβδομάδα.
Αν και τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν μοιραία στα προαπαιτούμενα της δόσης ήτοι στις περικοπές μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, στο ενδεχόμενο απολύσεων στο Δημόσιο, στα νέα φορολογικά μέτρα, στις νέες βίαιες παρεμβάσεις στα εργασιακά, στο υπουργείο Οικονομικών γνωρίζουν ότι η. μητέρα των μαχών θα δοθεί στο πεδίο της βιωσιμότητας του Χρέους. Με βάση τα έως τώρα δεδομένα, όλα δείχνουν ότι θα απαιτηθεί πολιτική απόφαση προκειμένου να χαρακτηριστεί βιώσιμο το Χρέος και ως εκ τούτου να εκταμιευθεί η δόση, ωστόσο αυτή η απόφαση μόνο εύκολη υπόθεση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, ειδικά όσον αφορά στο ΔΝΤ όπου ο συσχετισμός δυνάμεων έχει αλλάξει προ πολλού, με τις αναπτυσσόμενες οικονομίες να βάζουν βέτο στη περαιτέρω βοήθεια προς την Ευρώπη.
Αναμφίβολα η υποχώρηση της Τρόικα όσον αφορά στις προβλέψεις για την ύφεση του 2013 χαιρετίστηκε ως καλοδεχούμενη από το οικονομικό επιτελείο, με δεδομένο ότι κυρίως το ΔΝΤ δέχθηκε να ανέβει ο πήχης περίπου 1 ποσοστιαία μονάδα υψηλότερα ήτοι ότι η ύφεση θα είναι 4,2% και όχι πέραν του 5%. Ωστόσο ακόμα κι αυτό δεν αλλάζει τα δεδομένα, παρά το ότι στο οικονομικό επιτελείο υποστηρίζουν ότι μια ανάλογη προσαρμογή των προβλέψεων για το ΑΕΠ των επόμενων ετών, θα καλύψει μεγάλο μέρος του δημοσιονομικού άρα και του χρηματοδοτικού «κενού».
Το πρώτο «αγκάθι»- πέρα από το πώς μπορεί στη πραγματικότητα να εξελιχθεί το ΑΕΠ έως το 2020- είναι ότι τα πραγματικά επιτόκια εξυπηρέτησης του Χρέους θα συνεχίσουν να είναι υψηλότερα από το πραγματικό ΑΕΠ, αυξάνοντας έτσι το ίδιο το Χρέος. Το δεύτερο «αγκάθι» που έχει σχέση με το πρώτο, αφορά στη δυναμική των πρωτογενών πλεονασμάτων που απαιτούνται και δεν είναι τυχαίο ότι στο υπουργείο Οικονομικών «καίγονται» να αλλάξει η Τρόικα τους υπολογισμούς της για το ΑΕΠ έτσι ώστε να αναπροσαρμόσει και τις προβλέψεις για τα φορολογικά έσοδα, με ό,τι συνεπάγεται αυτό ακολούθως και για τα πρωτογενή πλεονάσματα.
Θα πρέπει, πάντως, να σημειωθεί ότι με βάση τη τελευταία Έκθεση του ΔΝΤ για να φτάσουμε στα επιθυμητά επίπεδα του 4,5% θα πρέπει να κλείσει και το 2016, δηλαδή δύο ολόκληρα χρόνια αργότερα από τις προηγούμενες εκτιμήσεις με βάση τις οποίες ελήφθη η απόφαση για το «κούρεμα».
Το τρίτο «αγκάθι» δεν είναι άλλο από τα έσοδα των αποκρατικοποιήσεων, τα οποία είναι πλέον προφανές ότι δεν θα έρθουν απλώς καθυστερημένα αλλά θα είναι και σημαντικά λιγότερα από τον αρχικό υπολογισμό των 50 δις ευρώ, πιέζοντας έτσι περαιτέρω προς τα πάνω το δείκτη του Χρέους.
Κατόπιν τούτων, μόνο τυχαίο δεν είναι ότι την ώρα που οι Ευρωπαίοι ηγέτες δειπνούσαν, φούντωναν οι πληροφορίες και οι διαρροές για σχέδιο επαναγοράς ομολόγων από την Ελλάδα, με κεφάλαια από το δεύτερο πακέτο στήριξης ή ενδεχομένως από ένα τρίτο χρηματοδοτικό πρόγραμμα.