Ως απάντηση στις αυστηρές κυρώσεις που του έχουν επιβληθεί, το Ιράν σχεδιάζει να προχωρήσει σε στοχευμένη διαρροή πετρελαίου στο Στενό του Χορμούζ, αναφέρει το περιοδικό Der Spiegel.
Στόχος μιας τέτοιας φημολογούμενης περιβαλλοντικής καταστροφής θα ήταν η υποχρεωτική φραγή των θαλάσσιων οδών για τα διεθνή πετρελαιαγωγά πλοία και, κατ' επέκταση, η τιμωρία των γειτονικών Αραβικών κρατών που τίθενται ενάντια στο Ιράν.
Σύμφωνα με το Der Spiegel, το σχέδιο αυτό, προϊόν της Επαναστατικής Φρουράς, θα είχε ως αποτέλεσμα τη μόλυνση του Στενού, πράγμα που θα υποχρέωνε τη Δύση να πραγματοποιήσει περιβαλλοντικό καθαρισμό και, δυνητικά, να αναστείλει τις κυρώσεις προς το Ιράν.
Πρόκειται, όμως, για απλή κίνηση εκφοβισμού ή για πραγματικά σοβαρή απειλή;
Ο Σαΐντ Μαχμούντι, ειδικός σε θέματα ναυτικού δικαίου και λέκτορας στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, σχολιάζει, υποστηρίζοντας πως αυτό το πλασματικό σενάριο από την πλευρά της Επαναστατικής Φρουράς θα έκανε περισσότερο κακό στην ίδια παρά στους εχθρούς της, καθώς η παγκόσμια κοινότητα δεν θα επέτρεπε την υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου, ενώ θα λάμβανε κάθε δυνατό μέτρο για να διασφαλίσει τη διέλευση των πλοίων από τη νότια ακτή του Ιράν.
Ο Μαχμούντι προσθέτει πως αυτή η κίνηση θα μπορούσε επιπλέον να θεωρηθεί παραβίαση των διεθνών συμβάσεων, αλλά και απειλή προς τη διεθνή ειρήνη.
Εάν το Ιράν προχωρούσε στην εσκεμμένη πρόκληση διαρροής πετρελαίου, αυτό θα είχε τρομερό αντίκτυπο σε ολόκληρη την περιοχή, με αποτέλεσμα το ξέσπασμα νέου κύκλου συγκρούσεων στην ευρύτερη περιοχή.
Όπως δηλώνουν όμως άλλοι ειδικοί, οι ΗΠΑ έχουν ήδη καταστρώσει τα σχέδιά τους, έχοντας λάβει προληπτικά μέτρα για την αποτροπή ενός τέτοιου συμβάντος.
Από την πλευρά τους, οι Αμερικανοί πιστεύουν ότι μια τέτοια ενέργεια δεν θα κατάφερνε να επιφέρει τη φραγή του Στενού για διάστημα μεγαλύτερο του μήνα.
Γι' αυτό και τα γειτονικά Αραβικά κράτη έχουν ήδη επεξεργαστεί εναλλακτικές οδούς για τη μεταφορά των πετρελαϊκών εξαγωγών τους.
Επίσης, μία πιθανή περιβαλλοντική μόλυνση δεν θα έθετε σε κανένα κίνδυνο την στρατηγικά σημαντικότερη παγκοσμίως θαλάσσια οδό, ούτε θα έπληττε οικονομικά τις χώρες που εξαρτώνται από τις εξαγωγές πετρελαίου.
Στην ουσία, με τέτοιες πρακτικές, πολύ πιθανώς το Ιράν να είναι αυτό που θα πληττόταν περισσότερο.