Πέθανε σε ηλικία 76 ετών ο καρδιοχειρουργός που συνδέθηκε με τις μεταμοσχεύσεις στην Ελλάδα. Ο θάνατος της 26χρονης κόρης του Σοφίας τον έσπρωξε τα τελευταία χρόνια στον παραλογισμό της μοίρας και τον οδήγησε έξω από την ιατρική και τη ζωή.
Ο Παναγιώτης Σπύρου είχε γεννηθεί το 1936 σε ένα χωριό έξω από τη Φλώρινα και σπούδασε Ιατρική στη Θεσσαλονίκη που έγινε η δεύτερη πατρίδα του. Έφυγε για μεταπτυχιακά στις ΗΠΑ, όπου έμαθε τα πάντα για τη χειρουργική θώρακος, για να επιστρέψει το 1983, σε ηλικία 47 ετών και να γίνει μια από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες της πόλης. Οσο λατρεύτηκε ως «λαϊκός» γιατρός που έκανε θαύματα τόσο λοιδορήθηκε για τις πολιτικές του απόψεις, τον απότομο χαρακτήρα του και το εικαζόμενο σκάνδαλο για φακελάκια, για το οποίο αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών.
Εκτός από την καριέρα του ως επιστήμονα είχε μεγάλη λατρεία για τον αθλητισμό και ειδικότερα για τον Άρη Θεσσαλονίκης.
Ένα πράγμα που είναι ελάχιστα γνωστό για τον σπουδαίο καρδιοχειρουργό ήταν η αγάπη του για τη θάλασσα και την ιστιοπλοΐα.
Πολλοί τον ήξεραν με το παρατσούκλι «καπετάν Παναγιώτης», αλλά λίγοι γνώριζαν πως δύο χρόνια πριν γυρίσει στην Ελλάδα, είχε επιχειρήσει με επιτυχία τον διάπλου του Ατλαντικού!
Ο πρώτος που έκανε εγχειρήσεις καρδιάς
Ηταν ο καρδιοχειρουργός με τα χρυσά χέρια, ο άνθρωπος που άνοιξε τον δρόμο των μεταμοσχεύσεων καρδιάς στην Ελλάδα, δημιουργώντας το 1983 την πρώτη σχετική μονάδα στο Νοσοκομείο Γ. Παπανικολάου στη Θεσσαλονίκη.Κάθε εγχείρισή του ή μεταμόσχευση γινόταν πρώτο θέμα στις εφημερίδες και ο ίδιος είχε χτίσει ένα μυθικό προφίλ.
Ο Παναγιώτης Σπύρου υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους του ΕΣΥ που θεσμοθέτησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του '80. Σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής στον χώρο της Ιατρικής κατά τη διάρκεια της οποίας επιχειρήθηκε να αλλάξουν δεδομένα και νοοτροπίες, αλλά φαίνεται ότι το σχέδιο δεν πέτυχε.
Σε μικρό χρονικό διάστημα η φήμη του καρδιοχειρουργικού κέντρου του Γ. Παπανικολάου θα έφτανε παντού στην Ελλάδα, αφού έγινε κέντρο για όλων των ειδών τις μεταμοσχεύσεις. Εδώ έγινε άλλωστε η πρώτη εγχείρηση ανοικτής καρδιάς, η πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς στη Θεσσαλονίκη, η πρώτη τοποθέτηση της πρώτης μηχανικής καρδιάς στην Ελλάδα.
Την ίδια ώρα, το καθηγητικό κατεστημένο της Ιατρικής Σχολής Θεσσαλονίκης τον αντιμετώπιζε με καχυποψία και επιχειρούσε να τον παρουσιάσει ως αμφιλεγόμενο. Δεν τον δέχτηκε ποτέ και μόνο το 1997 ο Παναγιώτης Σπύρου εκλέχθηκε καθηγητής στην Ιατρική του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, κλείνοντας μια παρουσία σχεδόν 15 χρόνων στο νοσοκομείο Γ. Παπανικολάου.
Από το ΠΑΣΟΚ στο ΔΗΚΚΙ
Εκρηκτικός χαρακτήρας, συνδέθηκε με το ΠΑΣΟΚ, για να αποχωρήσει όμως από αυτό στις αρχές της δεκαετίας του '90 και να ταχθεί στο πλευρό του Δημήτρη Τσοβόλα όταν δημιούργησε το ΔΗΚΚΙ.
Ηταν η εποχή του μεγάλου λαϊκισμού και ο Σπύρου υπήρξε πρωτοπόρος της. Από στενός φίλος και υποστηρικτής του Ανδρέα Παπανδρέου ο διάσημος γιατρός πολιτεύτηκε με τον Τσοβόλα και το 2000 υπήρξε επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΔΗΚΚΙ.
Την περασμένη δεκαετία και για μια θητεία εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος της παράταξης του πρώην δημάρχου Βασίλη Παπαγεωργόπουλου.
Ο θάνατος της νεαρής κόρης του Σοφίας με τραγικό τρόπο, πριν από μερικά χρόνια, είχε καταβάλει τον Παναγιώτη Σπύρου που τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας λόγω εγκεφαλικής ανεπάρκειας και νοσηλευόταν σε κλινική της Θεσσαλονίκης.
«Θα ήθελα να ταξιδέψω στο Διάστημα»
Η τελευταία δημόσια εμφάνιση του Παναγιώτη Σπύρου ήταν τον Οκτώβριο του 2008, όταν φίλοι του οργάνωσαν εκδήλωση στην αίθουσα του Μουσείου Αθλητισμού για να τιμήσουν τον πρωτοπόρο της καρδιοχειρουργικής στην Ελλάδα.
«Εκτός από την Ιατρική, έγινα γνωστός και για πολλά άλλα πράγματα. Πέταξα με μαχητικό αεροσκάφος, ταξίδεψα με υποβρύχιο, διέσχισα τον Βόρειο Ατλαντικό με ιστιοφόρο... Ενα από τα απραγματοποίητα όνειρά μου είναι να ταξιδέψω στο Διάστημα», ανέφερε τότε από το βήμα της εκδήλωσης.
Απευθυνόμενος εκείνη την ημέρα στους δεκάδες ασθενείς και συγγενείς, τους είχε πει: «Δεν μου οφείλετε τίποτα. Εγώ σας οφείλω όλη την αγάπη και την εκτίμηση που τρέφετε στο πρόσωπό μου».
Το φακελάκι
Ο Σπύρου ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στην κοινή γνώμη. Σε ένδειξη συμπαράστασης είχε πραγματοποιηθεί από ασθενείς και συγγενείς του συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία Αριστοτέλους την εποχή που κατηγορήθηκε –και τελικά αθωώθηκε– για χρηματισμό.
Το 1983 ο Παναγιώτης Σπύρου ίδρυσε τη θωρακοκαρδιοχειρουργική κλινική του νοσοκομείου Παπανικολάου. Τότε η κλινική αριθμούσε 17 γιατρούς και γίνονταν 3-4 επεμβάσεις καρδιάς την ημέρα και μεταμοσχεύσεις όλων των ειδών. Ο Παναγιώτης Σπύρου διηύθυνε την κλινική μέχρι το 1997, οπότε ανακηρύχθηκε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, θέση από την οποία αποχώρησε λίγο καιρό αργότερα.
Ο Μπουτάρης για τον Παναγιώτη Σπύρου
Τη βαθιά θλίψη και τη συγκίνησή του, καθώς και ολόκληρου του Δήμου Θεσσαλονίκης για την απώλεια του διακεκριμένου καρδιοχειρουργού Παναγιώτη Σπύρου, εξέφρασε με την ακόλουθη δήλωσή του ο Δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης:
«Με θλίψη και πόνο ψυχής αποχαιρετάμε τον Παναγιώτη Σπύρου, έναν μεγάλο γιατρό, έναν συμπατριώτη και φίλο, έναν πεισματάρη Σαλονικιό, γεμάτο πάθος, φαντασία και αγάπη για τη ζωή, τον αθλητισμό και τον άνθρωπο. Σπούδασε την ιατρική χωρίς να λησμονήσει ποτέ τις δυτικομακεδονικές του ρίζες και επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη από την Αμερική, μετά από ένα περιπετειώδες ταξίδι με το ιστιοφόρο του, ως διάσημος χειρουργός θώρακος για να ανατρέψει όλα τα δεδομένα!
Δημιούργησε στην πόλη μας την πρωτοποριακή καρδιοχειρουργική κλινική του που σύντομα έγινε κέντρο μεταμοσχεύσεων για όλων των ειδών τις μεταμοσχεύσεις και θεράπευσε εκατοντάδες ασθενείς που μέχρι τότε έφευγαν στο εξωτερικό.
Άνθρωπος δημοκράτης, σαρωτικός, αρκετές φορές ανυπόμονος, αλλά πάντοτε με αγνές προθέσεις συμμετείχε στα κοινά της πόλης και στον Αθλητισμό. Διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης και ήταν πρώην πρόεδρος της ομάδας μπάσκετ του ΑΡΗ και επιφανές στέλεχος της «κίτρινης» αθλητικής οικογένειας, ενώ διατηρούσε πάντα μια ιδιαίτερη σχέση με τη θάλασσα και το Θερμαϊκό που αγαπούσε να «οργώνει» με το ιστιοφόρο του.
Οι εκατοντάδες ασθενείς που σώθηκαν από τα θαυματουργά του χέρια, οι φίλοι του, ο Άρης που τόσο αγάπησε και η λατρεμένη του Θεσσαλονίκη δεν θα τον λησμονήσουν. Παναγιώτη θα λείψεις σε όλους μας...»