Ιπτάμενες σαύρες - δράκοι στις ζούγκλες της Ασίας [εικόνες]

Για την μικρή Δρακόσαυρα, το να «πετάει» ανάμεσα στα δέντρα, στις ζούγκλες της Νοτιοανατολικής Ασίας, είναι μία βασική μέθοδος για να διαφύγει τον κίνδυνο, να προσελκύσει το άλλο φύλο αλλά και να κυνηγήσει την τροφή της.

Το να τρέχει στο δάσος όπου παραμονεύουν ένα σωρό αρπακτικά ζώα, μπορεί να αποβεί μοιραίο Έτσι, εδώ και χιλιάδες χρόνια, η Δρακόσαυρα έχει βγάλει το έδαφος εκτός συζήτησης προσαρμόζοντας την ικανότητά της να πετάει.

Αυτοί οι «ιπτάμενοι δράκοι» έχουν μια σειρά από επιμήκεις προεξοχές, οι οποίες τεντώνονται και μαζεύονται. Μεταξύ αυτών των προεξοχών υπάρχουν πτυχές δέρματος που πέφτουν οριζόντια πάνω στο σώμα, όταν δεν χρησιμοποιούνται, αλλά γίνονται κανονικά φτερά όταν ξεδιπλώνουν, επιτρέποντας στη Δρακόσαυρα να «πιάσει» τον άνεμο και να πετάξει, ενώ χρησιμοποιεί τη μακριά λεπτή ουρά της για τιμόνι. Κάθε πέταγμά της μπορεί να την μεταφέρει μέχρι και 9 μέτρα μακριά.

Σε μέγεθος η Δρακόσαυρα φτάνει περίπου τα 20 εκατοστά μήκος, συμπεριλαμβανομένης της ουράς. Έχουν πεπλατυσμένο σώμα, το οποίο επίσης μπορεί να βοηθήσει στην πτήση, και είναι κυρίως καφέ με σημάδια. Τα κάτω φτερά τους είναι μπλε στα αρσενικά και κίτρινο στα θηλυκά. Έχουν επίσης ένα πτερύγιο του δέρματος στο κάτω μέρος των λαιμών τους που ονομάζεται προγούλι. Αυτό είναι φωτεινό κίτρινο στους άνδρες και γαλαζωπό γκρι στα θηλυκά.

Αν και οι Δρακόσαυρες συνήθως αποφεύγουν να πηγαίνουν στο έδαφος, τα θηλυκά εξακολουθούν να πρέπει να κατέβουν για να αφήσουν τα αυγά τους. Η σαύρα χρησιμοποιεί το μυτερό ρύγχος της για να δημιουργήσει μια μικρή τρύπα στο έδαφος, όπου γεννά περίπου πέντε αυγά και στη συνέχεια καλύπτει την τρύπα με χώμα. Εκείνη παραμένει στο έδαφος για περίπου 24 ώρες, προσέχοντας τη φωλιά, και στη συνέχεια επιστρέφει στα δέντρα και αφήνει τα αυγά στην τύχη τους.

Οι ιπτάμενες Δρακόσαυρες επιβιώνουν με μια διατροφή που αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από μυρμήγκια και τερμίτες. Ζουν σε πυκνά δασωμένες περιοχές στις Φιλιππίνες και στο ανατολικό Βόρνεο, σε όλη τη Νοτιοανατολική Ασία και στη Νότια Ινδία. Αντίθετα με ότι πιστεύεται, στην Ασία δε θεωρείται καθόλου σπάνιο ζώο και δεν απειλείται με εξαφάνιση.