Η μεταπολεμική άνοδος της Αμερικανικής οικονομίας τη δεκαετία του 1950 είχε ως αποτέλεσμα την εμφάνιση ενός άκρατου καταναλωτικού οπτιμισμού, ο οποίος άφησε το στίγμα του παντού: από τα αυτοκίνητα και τη διασκέδαση, μέχρι τις πολυτελείς οικίες και την αισθητική των ταφικών οικοδομημάτων.
Αντί να θάβονται στο έδαφος, οι πλούσιοι Αμερικανοί καταναλωτές προτιμούσαν να χτίζουν εξωφρενικά μαυσωλεία, στα όρια του κιτς, για να στεγάσουν τα λείψανά τους.
Σύμφωνα με τον φωτογράφο Τζον Φάιερ, ένας νέος τύπος πολυτέλειας έκανε την εμφάνισή του, ο οποίος υπερέβαινε τα όρια της ζωής και επεκτεινόταν στο βασίλειο του θανάτου.
Μαυσωλεία ή ταφικά οικοδομήματα υπήρχαν εδώ και χιλιάδες χρόνια, με κυριότερο το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού που αποτελεί ένα από επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.
Στις ΗΠΑ, έκαναν την εμφάνισή τους πριν τον πόλεμο και ήταν, ως επί το πλείστον, ιδιωτικά, προορισμένα για τους πλούσιους Αμερικανούς.
Όπως τα μαυσωλεία των βασιλέων και των αρχηγών κρατών, έτσι και τα ταφικά οικοδομήματα της δεκαετίας του 1950 στο Λος Άντζελες, τη Νέα Υόρκη και αλλού χαρακτηρίζονταν συχνά από υπερβολή.
Ήταν μία ενδιαφέρουσα μείξη μοντερνισμού και θανάτου, εμπλουτισμένη με έντονα χρώματα, εντυπωσιακά λαμπατέρ, ακριβές μαρμάρινες επιφάνειες και επιβλητικούς διαδρόμους.
Στις φωτογραφίες που ακολουθούν απεικονίζονται τα εσωτερικά δημόσιων μαυσωλείων, όπου κυριαρχεί μία μακάβρια αίσθηση πολυτέλειας που συχνά αγγίζει τα όρια του κιτς.
Πηγή: Wired