«Αν ήταν ένας αγώνας δρόμου στην ευθεία προς τη χρεοκοπία μεταξύ Παπανδρέου και Σαμαρά, μάλλον θα τον κέρδιζε ο κ. Σαμαράς. Και οι δύο πάνε προς τα εκεί. Αλλά με το σχέδιο του κ. Σαμαρά, θα πηγαίναμε απλώς πιο γρήγορα. Ο κ. Σαμαράς περιέγραψε τον ίσιο και βατό δρόμο. Το πρόβλημά του είναι ότι μεσολαβεί μεταξύ του εκεί που είμαστε και του ίσιου δρόμου ένα βάραθρο. Αλλά δεν το έχει αντιληφθεί αυτό. Και προχώρησε να μας περιγράψει αυτή την ωραία ημέρα και ωραία διαδρομή μετά το βάραθρο. Αλλά για το πώς θα περάσουμε το βάραθρο, δεν μας είπε τίποτα. Είναι τελείως εκτός θέματος. Θεώρησα ότι είναι μια απροκάλυπτη προσπάθεια εξαπάτησης του ελληνικού λαού» ανέφερε μιλώντας στον ΒΗΜΑ 99,5 ο πρόεδρος της ΔΡΑΣΗ κ. Στ. Μάνος.
Εμφανίστηκε επιφυλακτικός αν θα προχωρήσει η κυβέρνηση σε απολύσεις στο δημόσιο τομέα, αλλά πρόσθεσε: «Δεν πρόκειται ούτε πρέπει να καταργηθεί η μονιμότητα. Πρέπει να καταργηθούν οι περισσευούμενοι στο Δημόσιο. Δεν είναι δυνατόν η ιδιωτική οικονομία που πνέει τα λοίσθια αυτή τη στιγμή να πληρώνει συνεχώς για να διατηρούνται περισσευούμενοι άνθρωποι στο Δημόσιο που δεν κάνουν τίποτα. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Αυτού του είδους η απίστευτη σπατάλη.
Η δική μου άποψη είναι ότι για κάθε περισσευούμενο που συντηρεί ο ιδιωτικός τομέας στο Δημόσιο χάνονται δύο με δυόμισι θέσεις στον ιδιωτικό τομέα. Αυτή είναι η δική μου εκτίμηση. Υποστηρίζω ότι αν φύγει κόσμος από το Δημόσιο, θα χάσουν τη δουλειά τους πολύ λιγότεροι στον ιδιωτικό τομέα. Και υπάρχει ένα στοιχείο δικαιοσύνης εν προκειμένω. Γιατί να είναι άνεργοι μόνο του ιδιωτικού τομέα και όχι του δημοσίου; Χρόνια λέω ότι αν δεν γίνει κάτι τέτοιο, δεν θα σωθούμε από τη χρεοκοπία. Είμαι πεισμένος ότι θα χρεοκοπήσουμε αν δεν γίνει δραστική περικοπή των δαπανών».
Σε ό,τι αφορά την πρόσκληση προς την αντιπολίτευση για συναίνεση, σημείωσε: «Δίνω δίκιο στον κ. Σαμαρά όταν λέει ''έλα εδώ, δεν μπορώ να συμφωνήσω γενικά σε όσα λέει το Μνημόνιο''. Αυτό που έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση ήταν μία-μία δαπάνη, ένα-ένα σημείο. Δηλαδή, το τμήμα τάδε στο σημείο τάδε στο υπουργείο τάδε, θα έπρεπε να πάψει να υπάρχει. Και να λέει: ''συμφωνείς ή διαφωνείς;'' Ένα-ένα πρέπει να ειπωθούν. Να είναι μια λίστα τελείως συγκεκριμένη και εκεί να κληθεί να πει αν συμφωνεί ή διαφωνεί. Το ίδιο να γίνει και με τις αποκρατικοποιήσεις. Να πει: ''έλα εδώ, συμφωνείς ή διαφωνείς αύριο το πρωί να δώσουμε το 10% του ΟΤΕ στους Γερμανούς;''».