Με ανάμικτα συναισθήματα πάτησε το πόδι του στη Λευκωσία ο Γιάννης Στουρνάρας, καθώς τα μηνύματα από το Παρίσι και την Ουάσιγκτον να κρίνονται αν μη τι άλλο θετικά όσον αφορά στο αίτημα της επιμήκυνσης.
Ωστόσο από την άλλη μεριά δεν μπορεί να αγνοηθεί ούτε η διαφαινόμενη καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης και στην εκταμίευση της δόσης, ούτε βέβαια ο κίνδυνος να κωλυσιεργήσει για μια ακόμα φορά το Βερολίνο και οι όποιες αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου να είναι «λειψές», αν λάβει καλείς υπόψιν και την άποψη περί «εμπροσθοβαρούς» των δόσεων που φαίνεται ότι προωθεί η γερμανική πλευρά.
Συν τοις άλλοις, ουδείς σώφρων στο οικονομικό επιτελείο μπορεί να αγνοήσει τη ψυχρή λογική της Τρόικα, η οποία εμφανίζεται διατεθειμένη να τραβήξει στα άκρα την ιστορία όχι των απολύσεων αλλά πολύ περισσότερο της πλήρους ανατροπής των εργασιακών δικαιωμάτων, βάζοντας έτσι «φωτιά» και στις λεπτές κυβερνητικές ισορροπίες. Υπηρεσιακοί παράγοντες των συναρμόδιων υπουργείων Οικονομικών και Εργασίας, που έχουν εμπειρία κι από τις προηγούμενες διαπραγματεύσεις, τονίζουν μάλιστα ότι ακόμα κι αν η Τρόικα δεν θέσει ως προαπαιτούμενο αυτής της δόσης το "πακέτο"των εργασιακών, το ότι άνοιξε τον σχετικό φάκελο σημαίνει πολύ απλά ότι θα επανέλθει την επόμενη φορά.
Αυτό που θα επιχειρήσει να κάνει σε κάθε περίπτωση ο κ. Στουρνάρας στις κατ' ιδίαν επαφές με τους ομολόγους του, πολύ περισσότερο με την Κριστίν Λαγκάρντ, είναι να πείσει ότι αφενός το δημοσιονομικό σχέδιο θα είναι έτοιμο στην ώρα του αφετέρου ότι αυτό δεν αρκεί από μόνο του, καθώς θα πρέπει να αντιμετωπιστούν καίρια και αποτελεσματικά οι υφεσιακές επιπτώσεις των νέων περικοπών.
Κι επειδή η λέξη «επιμήκυνση» είναι σχεδόν απαγορευμένη στις επίσημες δηλώσεις, το μόνο σίγουρο είναι μετά από το... κλείσιμο ματιού του Πιερ Μοσκοβισί αλλά και του εκπροσώπου του ΔΝΤ, η ελληνική πλευρά θα επιχειρήσει να το θέσει έστω δια της πλαγίας, χωρίς τη παραμικρή επίσημη νύξη για το σχέδιο χρηματοδότησης αυτής της επιπλέον 2ετίας.
Ήδη, πάντως, ανεπισήμως τα σενάρια για άμεση εμπλοκή της ΕΚΤ φουντώνουν, με το επικρατέστερο εξ αυτών- όπως το αναφέρουν και ξένοι αναλυτές- να προβλέπει τη χρονική επιμήκυνση των ομολόγων της Κεντρικής Τράπεζας έως το 2020, κάτι που αν συνδυαστεί και με την ελάφρυνση του Χρέους από τα 50 δισ ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, θα καταστήσει βιώσιμο το Χρέος και θα επιτρέψει τη περαιτέρω άμεση συμμετοχή του ΔΝΤ στη χρηματοδότηση του ελληνικού προγράμματος.