Μέχρι τα μέσα του 2000 οι υποδηματολογικές επιλογές όλων των εγχώριων φραγκάτων ή έστω κάπως «άνετων» μοδάτων γυναικών, μόνιμων θαμώνων του παλιού Rock 'n' Roll, άρχιζε και τελείωνε στο όνομα Manolo Blahnik, εμφανώς επηρεασμένες από την άθλια ιστορία των τεσσάρων υστερικών νεοϋρκέζων κοτών με τα δωδεκάποντα, της γνωστής αμερικανικής σειράς που κατάφερε να ξεφτιλίσει όσο καμία άλλη τη λέξη sex.
Εκεί προς τα τέλη της πρώτης δεκαετίας της δεύτερης χιλιετηρίδας, οι οικόσιτες κότες έμαθαν να ψελλίζουν κι άλλες λεξούλες, τις οποίες μάλλον είχαν μάθει από την εποχή των μεταπτυχιακών τους στην Αγγλία, αλλιώς δεν εξηγείται το φαινόμενο: Miu Miu, Christian Louboutin, Marc Jacobs και άλλα (άντε, τα πρώτα να τα γνώριζαν και νωρίτερα).
Τώρα θα πρέπει να μάθουν και μερικές άλλες...
Ο 32χρονος Nicholas Kirkwood, με έδρα το Λονδίνο, ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στο χώρο της μόδας πουλώντας καπέλα για λογαριασμό του περίφημου brand Philip Treacy, τον οποίο γνώρισε τον καιρό που σπούδαζε στο Central Saint Martins.
Έμπνευσή του η μοντέρνα τέχνη και κυρίως οι καθαρές γραμμές και οι πολυχρωμίες της σχολής Bauhaus, η αισθητική της παρακμής του Παρισιού της δεκαετίας του 1920, οι δημιουργίες του Ζαν Κοκτό, της Έλσα Σκιαπαρέλι, της Σανέλ και τα έργα του Πικάσο.
Ο Pierre Hardy, από την πλευρά του, δεν είχε ποτέ σκοπό να ασχοληθεί με το χώρο της μόδας. Μετά από 20ετή ενασχόληση με το σύγχρονο χορό, αποφάσισε να επαναθέσει σε ισχύ το άλλο ταλέντο του, το σχέδιο, για να φτάσει να δημιουργεί σήμερα ψηλοτάκουνα, γνωστά για τις έντονες γραμμές και τα αρχιτεκτονικά σχέδιά τους.
Κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980 εργάστηκε στον οίκο Dior, ενώ το 1999 έφτιαξε το δικό του brand, συνεργαζόμενος ωστόσο ως σχεδιαστής με τους οίκους Balenciaga και Hermès. Αντιπροσωπευτικό στοιχείο των δημιουργιών του τα έντονα γεωμετρικά patterns.
Τέλος, το πρώην μοντέλο, πρώην στυλίστρια και νυν σχεδιάστρια υποδημάτων Ταμπίθα Σίμονς, η μητέρα της οποίας, καθώς εξομολογείται η ίδια, της είχε απαγορεύσει να φοράει ψηλές γόβες.
Αντιπροσωπευτικά αισθητικά στοιχεία της δουλειάς της, η χρήση του δέρματος, τα ψυχρά χρώματα και τα παιγνιώδη prints, ενώ βασικές πηγές έμπνευσής της αποτελούν η γραφιστική δουλειά του Άλεν Τζόουνς και οι διακοσμημένες με πολύχρωμα φτερά πεταλούδων γυάλινες επιφάνειες του Ντάμιεν Χιρστ.
Πηγή: Interview