Μια συνέντευξη με την καλύτερη μποτοξού, τη Μάργκυ Καπελλάρη.
Όταν έκλεισα τα τριάντα πέντε ο καθρέφτης μού έκανε μια κακόγουστη πλάκα και αποφάσισε να μου δείξει κάτι πρώτες ρυτίδες έκφρασης. Αν και κατάδικές μου και ίσως γουστόζικες, ένιωσα ότι «έχεις μεγαλώσει, μπέμπα». Με την όπισθεν άρχισα να σκέφτομαι το μπότοξ, ή να πουλήσω την ψυχή μου στον διάβολο, να τελειώνω οριστικά με την υπόθεση του μεγαλώματος.
Το πρώτο τσίμπημα του μπότοξ είναι κάτι σαν την πρώτη φορά που κάνεις σεξ, σαν την πρώτη φορά που παίρνεις ολομόναχος το αμάξι, γενικά σαν μια πρώτη φορά που δεν θα ξεχάσεις ποτέ. Δεν είναι το ανεπαίσθητο τσίμπημα, αλλά το κύκνειο άσμα της νιότης και όλων όσων θεωρούσες δεδομένα.
Το να κάνεις μπότοξ είναι απλό, στοιχίζει λιγότερο από 200 ευρώ και μέσα σε πέντε λεπτά έχεις τελειώσει. Το δύσκολο είναι να βρεις εκείνο το καλό, το αέρινο χέρι, το «μυαλωμένο», που διαθέτει και μέτρο και αισθητική και δεν σκέφτεται να κονομήσει κάνοντάς σε από γυναίκα... τρανς.
Σε όλα τα πράγματα έχει δύναμη το στόμα με στόμα και στη συγκεκριμένη περίπτωση το πρόσωπο με πρόσωπο. Είδα πρόσωπα που έμοιαζαν «αμποτοξάριστα» ενώ τις έχουν χτυπήσει τις ενεσούλες τους.
Τη Μάργκυ Καπελλάρη την προτίμησα γιατί είναι νέα δερματολόγος με περγαμηνές και σοβαρότητα. Την εκτίμησα όμως όταν την πρώτη φορά που πήγα στο ιατρείο της, κάπου κοντά στα τριάντα κάτι, μου είπε «φύγε, παιδάκι μου, τι δουλειά έχεις εσύ εδώ;». Όταν ξαναπήγα, χρόνια μετά, μου είπε «πέρνα να κάνεις έναν καθαρισμό». Στην πρώτη ένεση, στην παρθενική, μου έβαλε μισή ποσότητα της μισής, ένα τόσο τσακ, ουδείς δεν κατάλαβε το παραμικρό, κάνω ακόμα όλες τις κινήσεις έκφρασης, αλλά είναι σαν να έχω κοιμηθεί ένα γεμάτο οκτάωρο. Δεν μου χάρισε νεότητα, αλλά μοιάζει σαν η κρέμα που χρησιμοποίησα να έκανε τελικά δουλειά.
Να λέμε ότι κάνουμε μπότοξ αν κάνουμε;
Να λέμε ό,τι θέλουμε. Είναι όμως κάπως άκομψο να ρωτάς μια γυναίκα αν έχει κάνει bottox. Είναι σαν να την ρωτάς πόσα χρήματα κερδίζει κάθε μήνα. Μερικές ερωτήσεις είναι άκομψες. Πάντως, για να τη ρωτάς, είναι καλό πάει να πει ότι δεν φαίνεται (γέλια).
Υπάρχει σωστή ηλικία για να ξεκινήσει κάποιος να κάνει μπότοξ, υαλουρονικά και όλα αυτά που προσφέρουν χρονοκαθυστέρηση;
Στην ομορφιά και την υγεία ο καλύτερος σύμμαχος είναι η πρόληψη. Καλό είναι να διατηρούμε το μέτρο. Ρυτίδες έκφρασης μπορείς να έχεις και στα είκοσι, όμως μετά τα τριάντα ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση. Τα κύτταρα μας ξεκινάνε να γερνάνε από τη μέρα που γεννιόμαστε, όμως στα τριάντα ξεκινάνε οι πρώτες ρυτίδες και πλέον μπορούμε να τις εξαλείψουμε πριν γίνουν βαθύτερες και γίνουν σημάδια του χρόνου.
Ναι, αλλά κάποιος έρχεται και σου λέει αγαπώ τις ρυτίδες μου, είναι δικές μου, και δεν θέλω να σβήσουν από το πρόσωπο μου. Διαφωνείς με αυτό;
Όχι, καθόλου, ο καθένας φέρει την ευθύνη της επιλογής του. Σεβαστό. Κατανοητό και τίμιο. Απλά εγώ, σαν δερματολόγος, θα έλεγα να φροντίζει τουλάχιστον το πρόσωπο του. Μια καλή αντηλιακή κρέμα χειμώνα-καλοκαίρι, όχι αλόγιστη έκθεση στον ήλιο και μια ενυδατική κρέμα πρωί βράδυ. Δηλαδή να δημιουργήσει έναν μανδύα γύρω από το πρόσωπο. Δηλαδή πράγματα μη επεμβατικά, που όμως θα διατηρήσουν το δέρμα σε μια καλή κατάσταση.
Τέντωνε, τέντωνε, δεν θα σπάσει κάποια στιγμή το δέρμα ή το σκοινί; Πόσο μπορούμε να τεντώνουμε το δέρμα; Αυτό μια μέρα δεν θα γυρίσει εναντίον σου;
Υπάρχει μια πρόσφατη έρευνα, του 2010, που δημοσιεύτηκε σε αμερικανικό περιοδικό δερματολογικής αισθητικής και λέει ότι ο μηχανικός τραυματισμός του δέρματος και η διάταση που δημιουργεί το υλικό που μπαίνει σ’ αυτό, παραδείγματος χάρη το υαλουρονικό, αναγκάζει το δέρμα να φτιάξει κολλαγόνο. Οπότε, τέντωνε, τέντωνε, μέχρι ένα σημείο, δημιουργεί στο δέρμα αυτοδιέγερση και όχι παραμόρφωση. Λέω, βέβαια, ως ένα σημείο, δεν μπορείς να γεμίζεις σαν να έχεις ένα μπαλόνι. Από ένα σημείο και μετά η χαλάρωση θέλει νυστέρι.
Και αν είκοσι χρόνια μετά έρθουν και μας πουν, συγνώμη, το μπότοξ έχει την τάδε πολύ αρνητική παρενέργεια, δεν το ξέραμε, λυπόμαστε. Τότε τι θα κάνουμε όλοι εμείς που λειτουργήσαμε σαν πειραματόζωα;
Καταρχήν το μπότοξ το ξέρουμε από το 1974, δηλαδή τριάντα εφτά χρόνια. Στη νευρολογία, δε, το χρησιμοποιούσαν σε πολύ μεγαλύτερες ποσότητες και ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν παρενέργειες. Σε οτιδήποτε όμως χρησιμοποιούμε αναζητάμε ένα προφίλ ασφάλειας. Γίνονται χρόνιες κλινικές μελέτες. Δεν χρησιμοποιώ κανένα εμφύτευμα αν δεν ξέρω ότι είναι απόλυτα ασφαλές. Γενικά, συμβουλεύω όσους ανθρώπους επιλέγουν να κάνουν οτιδήποτε να το ψάξουν. Δεν βιαζόμαστε, ερευνούμε, σκεφτόμαστε αποφασίζουμε. Εγώ σ’ όλα αυτά τα «καινούργια», τα μη δοκιμασμένα, δεν θέλω να είμαι η πρώτη που το ξεκίνησα, θέλω να δω πώς θα «περπατήσει» κάτι πριν το δοκιμάσω. Ναι, υπήρξαν και κάποια εμφυτεύματα στα οποία έγιναν κλινικές αλλαγές. Λέω στον κόσμο που έρχεται στον ιατρείο μου «μη ρωτάς τι καινούργιο υπάρχει, αλλά τι ταιριάζει στο δέρμα και στις ανάγκες σου. Τι είναι ασφαλές».
Έχουμε δει περιπτώσεις που, παρόλο που το δέρμα είναι άψογο και δεν έχει ρυτίδες, η ηλικία προδίδεται.
Η ψυχή αντανακλάται στα μάτια. Εγώ δεν θέλω να κάνω μια σαραντάρα να δείχνει είκοσι, μπορώ όμως να τη βοηθήσω να παραμείνει και γαμώ τις σαραντάρες.
Δεν υπάρχει όμως ένας κίνδυνος κάποιος να χάσει το μέτρο; Να εθιστεί σ’ αυτό το τσίμπημα νεότητας;
Ναι, υπάρχει.
Το λες έτσι φυσικά; Θα έπρεπε να λες «όχι, δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος».
Μα αφού υπάρχει. Σ’ αρέσει αυτό που αρχικά σου δίνει και νομίζεις ότι με ακόμα λίγο και άλλο λίγο θα φτάσεις πιο κοντά σε αυτό που ήσουν κάποτε. Εκεί αρχίζουν τα παρατράγουδα και ένας καλός γιατρός είναι αυτός που πρέπει να βάλει τα πράγματα στη σωστή τους βάση. Να μάθει να λέει όχι.
Μα δεν είναι πολύ κακή αισθητική όταν ένα πρόσωπο μένει ανέκφραστο. Πώς είναι δυνατόν να θέλει κάποιος να χάσει από το πρόσωπό του την εκφραστικότητα;
Και εμένα μ’ αρέσουν τα πρόσωπα να ‘ναι φυσικά, να έχουν αυτή την εκφραστικότητα. Αυτό που λέω είναι «οκ στις γκριμάτσες, αλλά λιγότερες». Τον πρώτο μήνα ίσως να χαθούν, τις θυσιάζουμε όμως για να διατηρήσουμε το δέρμα μας σε ένα καλό επίπεδο. Και αμέσως μετά τις ξαναβρίσκουμε, αλλά με περισσότερο έλεγχο.
Μια έρευνα σε βρετανικό περιοδικό έλεγε ότι το μπότοξ παγώνει τις εκφράσεις του προσώπου και σταδιακά παγώνει και το συναίσθημα και γίνεσαι μέσα έξω ένας μποτoξαρισμένος άνθρωπος, και μάλιστα το ισχυρίζονταν αυτό και κάποιοι ψυχίατροι.
Αν αυτό που κοιτάς στον καθρέφτη σου αρέσει και σου ζεσταίνει την καρδιά, πίστεψε με, μια χαρά θα είναι το συναίσθημα. Αλίμονο στους ανθρώπους που δεν αγαπούν τον εαυτό τους και δεν αποδέχονται την εικόνα τους. Δεν ξέρω τι λένε οι ψυχίατροι αλλά όχι, το μπότοξ δεν παγώνει το συναίσθημα.
Έχεις πει και κάποια όχι στη δουλειά; Δηλαδή να μην κάνεις αυτό που σου ζήτησαν;
Σχεδόν καθημερινά διώχνω πελάτες όταν αυτό που μου ζητούν δεν συμφωνεί με την αισθητική μου, τις αρχές μου, τη δική μου ιατρική δεοντολογία, όταν δηλαδή ξέρω ότι θα τους βλάψει.
Σου έχουν ζητήσει παράλογα πράγματα; Είχες δηλαδή περιπτώσεις που δεν χρειάζονται δερματολόγο αλλά ψυχολόγο;
Ναι, και έχω στείλει και τέτοιες παθολογικές περιπτώσεις στον ψυχίατρο κανονικά. Σχεδόν καθημερινά ακούω μικρές ιστορίες καθημερινής τρέλας με μικρή ή μεγαλύτερη νεύρωση. Σαν το Nip/Tuck, ξεκινάω και εγώ το ραντεβού με την ερώτηση τι σε ενοχλεί, τι θα ήθελες να αλλάξεις στο πρόσωπό σου; Το πιο αστείο συνέβη όταν μια γυναίκα μου είπε ότι στο φως του μπάνιου της την ενοχλούσαν οι ρυτίδες, αλλά στο δικό μου φως τα έβρισκε όλα τέλεια. Της εξήγησα ότι μάλλον ήταν θέμα φωτισμού και δεν της έκανα απολύτως τίποτα. Το πρόβλημα ήταν ολοφάνερο πριν ακόμα ξεκινήσουμε. Τι να πρωτοθυμηθώ, είναι παράξενο τι βλέπουμε στον καθρέφτη μας, τι θέλουμε να δούμε και τι συστηματικά αποφεύγουμε. Έχω μια κοπέλα που θέλει κάθε μήνα να της κάνω ένεση στα χείλια για να φουσκώσουν. Έρχεται, της λέω ότι δεν το χρειάζεται και φεύγει ευτυχισμένη. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Κάποιος που αποφασίζει τελικά να κάνει το τσιμπηματάκι του τι πρέπει να προσέξει;
Το υλικό και τον γιατρό φυσικά. Εγώ βάζω μόνο απορροφήσιμα υλικά. Δηλαδή όχι μόνιμο αποτέλεσμα. Κι αν βάλει κάτι μόνιμο και του κάνει παρενέργεια; Το πρόσωπο κάθε μέρα αλλάζει, πώς μπορώ να κάνω κάτι που θα ‘ναι για πάντα; Να γιατί η σιλικόνη κατέστρεψε πολλούς ανθρώπους. Τίποτα στη ζωή δεν είναι για πάντα. Γιατί λοιπόν να κάνω κάτι τόσο παρεμβατικό;
Πιο είναι το τελευταίο πιο επαναστατικό επίτευγμα για το δέρμα;
Ενέσεις από το ίδιο σου το αίμα. Μια βιολογική θεραπεία. Τροφή στο δέρμα μέσα από τον ίδιο σου τον οργανισμό.
Αυτές οι βελόνες που χρησιμοποιείτε για αυτά τα ενέσιμα πονάνε;
Ελάχιστα, αλλά και ο πόνος είναι μεγάλη συζήτηση. Όλα στο μυαλό μας είναι. Άλλοι άνθρωποι δεν το αισθάνονται καθόλου.
Κάνουν περισσότερο γυναίκες ή άντρες ενέσιμα;
Γυναίκες κυρίως, μα, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, δεν είναι και λίγοι οι άντρες που έρχονται στο ιατρείο μου. Και γιατί όχι, δηλαδή;
Όλα αυτά που βρίσκουμε στο φαρμακείο, ας πούμε υαλουρονικό σε κάψουλες ή σε κρέμες, βοηθάνε;
Όλα αυτά είναι εμπόριο και μάρκετινγκ. Στον οργανισμό το υαλουρονικό θα διασπαστεί σε αμινοξέα, δεν θα κάνει τίποτα.
Υπάρχει δεκάλογος για ένα υγιές δέρμα ή τέλος πάντων κάποιες συμβουλές;
Καλός ύπνος, δηλαδή οκτάωρο, καλό σεξ, βιταμίνες, καλά λεφτά, δηλαδή όχι σκοτούρες, όχι κάπνισμα και αλκοόλ, και επειδή δεν είναι εύκολο να πειθαρχήσουμε ή να τα έχουμε όλα τα παραπάνω, εκεί κάπου έρχομαι εγώ. Αυτό όμως που σίγουρα μπορούμε να ελέγξούμε είναι η φροντίδα που κάνουμε εμείς. Δηλαδή να πίνουμε μια βιταμίνη, π.χ., η σπιρουλίνα είναι πολύ καλή, πάντα να καθαρίζουμε το πρόσωπό μας, άντρες και γυναίκες, και πρωί και βράδυ να το ενυδατώνουμε με μια 24ωρη κρέμα περιποίησης ή κάποιες που προτείνω ξεχωριστά για τον κάθε τύπο δέρματος και τις φτιάχνεις στο φαρμακείο, και φυσικά αντηλιακό χειμώνα και καλοκαίρι.
Επαγγελματικούς καθαρισμούς πρέπει να κάνουμε στο πρόσωπο; Υπάρχει μια σχολή που λέει όχι, γιατί ανοίγουν οι πόροι.
Αυτή η σχολή δεν τα έχει μάθει καλά τα πράγματα. Με τον επαγγελματικό και τον σωστό καθαρισμό το δέρμα αναπνέει, και καλό είναι να κάνουμε τουλάχιστον μία με δύο φορές το χρόνο.
Πλέον μπότοξ κάνουν όλοι, ακόμα και σε κέντρα αισθητικής ή εκεί που πας να κάνεις νύχια ή σολάριουμ. Πώς σχολιάζεις;
Είναι σαν να έχεις να επιλέξεις με το ίδιο κόστος να φας σε ένα εστιατόριο με αστέρια Μισελέν ή να πας να φας σε μια φτηνοταβέρνα με μπαγιάτικο φαγητό. Αν έχεις μετά, βέβαια, παρενέργειες, δεν σου φταίει το μπότοξ, αλλά η επιλογή σου. Εγώ νομίζω ότι πριν αφήσεις κάποιον να κάνει κάτι στο πρόσωπό σου πρέπει να έχεις δει τη δουλειά του και να είσαι σίγουρος εκατό τοις εκατό για το αποτέλεσμα.
Εσύ κάνεις στο πρόσωπό σου μπότοξ;
Xαζή είμαι να μην κάνω; Είμαι στην πηγή και δεν θα πιω; Έχω ξεκινήσει από τα 35. Λίγο μπότοξ, χημικά πίλινγκ. Όχι πολλά πράγματα, λίγα και σωστά.
Οι άντρες γερνάνε πιο αργά από τις γυναίκες;
Βιολογικά όχι. Το καλό δέρμα, κακά τα ψέματα, είναι και θέμα γονιδίων, όμως οι άντρες έχουν πιο παχύ δέρμα και με τους μικροτραυματισμούς που δημιουργούν με το ξύρισμα παράγουν περισσότερο κολλαγόνο. Δηλαδή, το ξύρισμα λειτουργεί υπέρ τους. Δεν χρειάζεται βέβαια αυτό να το ακούσουν οι γυναίκες και να αρχίσουν να ξυρίζονται.
Σε ενοχλεί που η πλαστικοί χειρουργοί κάνουν και αυτοί μπότοξ και διάφορα άλλα, που είναι στην πραγματικότητα δουλειά του δερματολόγου;
Τίποτα δεν με ενοχλεί, εδώ είπαμε έχω ακούσει να τα κάνουν μέχρι και φαρμακοποιοί. Απλά για το δέρμα, όπως είναι λογικό, ο πιο κατάλληλος είναι ο δερματολόγος. Ξέρει τις παρενέργειες, τις αντενδείξεις, είναι περισσότερο σε ετοιμότητα. Αλλά ο καθένας είναι ελεύθερος να πάει όπου νιώθει άνετα. Είχα ακούσει για μια περίπτωση που δεν είχε ξανακάνει ποτέ της ένεση και έπαιρνε το μπότοξ και έκανε ενέσεις μόνη της. Δηλαδή, ό,τι να ‘ναι.
Τελικά, μέσα στα ντουλάπια σου έχεις φυλακισμένη τη νεότητα;
Η νεότητα είναι απ’ τα πράγματα που δεν φυλακίζονται, σαν το νερό... κυλά και φεύγει, πάει μπροστά. Τη γεύτηκες, την αναπολείς, αλλά πίσω δεν έρχεται, γι’ αυτό ας μάθουμε να μεγαλώνουμε ωραία. Μη ζητάμε να γίνουμε πάλι είκοσι, αλλά να είμαστε ωραία και άνετα μέσα στην ηλικία μας.