Στις επιθέσεις των υποστηρικτών της Χρυσής Αυγής αναφέρεται σε άρθρο της η βρετανική εφημερίδα Independent, σημειώνοντας ότι δεν αποτελούν ρητορική οι παραλληλισμοί με την εμφάνιση του ναζισμού και εφιστώντας, παράλληλα, την προσοχή της Ευρώπης για το φαινόμενο αυτό.
«Πραγματικοί φασίστες, με μαύρα πουκάμισα, περιπολούν την Αθήνα κρατώντας σβάστικες και αναμμένες δάδες, αποδεκατίζοντας και δολοφονώντας εθνικές μειονότητες, τη στιγμή που οι διεθνείς κυβερνήσεις μοιάζουν τρομακτικά χαλαρές, αρκεί ο ελληνικός λαός να αποπληρώνει τα χρέη της», αναφέρει χαρακτηριστικά η βρετανική εφημερίδα, τονίζοντας ότι αυτή τη φορά η Ευρώπη πρέπει να θυμηθεί ότι το κόστος της εκκόλαψης του φασισμού είναι πολύ πιο σκληρό και πιο ακριβό από οποιοδήποτε εθνικό χρέος.
Παράλληλα, στο άρθρο επισημαίνεται ότι πλέον οι υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής δεν στρέφονται μόνο κατά των μεταναστών, αλλά και κατά ομοφυλοφίλων και ανθρώπων με αναπηρίες. Αναφέρεται, μάλιστα, ότι πρόσφατα κυκλοφόρησαν σε κλαμπ της Αθήνας φυλλάδια που προειδοποιούν τους γκέι ότι μετά τους μετανάστες έρχεται η σειρά τους.
«Και παρόλα αυτά στην Ευρώπη συνεχίζουν να τους αντιμετωπίζουν ως ένα απλό σύμπτωμα της ελληνικής οικονομικής κρίσης», συνεχίζει το δημοσίευμα.
«Τα μαχαιρώματα, οι ξυλοδαρμοί και οι επιθέσεις με μοτοσικλέτες έχουν γίνει φαινόμενο ρουτίνας, τόσο που σε πολλές περιοχές της πρωτεύουσας, οι μετανάστες φοβούνται να βγουν έξω μόνοι τους» αναφέρει η δημοσιογράφος, τονίζοντας ότι η επαναφορά ρατσιστικών συναισθημάτων έχει υπάρξει στρατηγική για να αποσπαστεί η προσοχή ενός πικραμένου έθνους από την κυβέρνηση και την κρίση των δημοσίων δαπανώ
«Με τη στήριξη του Δένδια, η αστυνομία συγκεντρώνει μετανάστες, συλλαμβάνει και απελαύνει εκατοντάδες σε εφόδους στην Αθήνα και σε διπλανές πόλεις, σε ένα πρόγραμμα που ονομάζεται -χωρίς ειρωνεία- Ξένιος Δίας, από τον Έλληνα θεό της φιλοξενίας» γράφει ο Independent.
«Οι τακτικές της Χρυσής Αυγής είναι απλά βίαιες, διαχωριστικές και αρρωστημένα ρατσιστικές. Και οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Ευρώπης δείχνουν διατεθειμένες να το ανεχθούν αυτό ως κοινωνικό κόστος για τη συναίνεση μιας συνεχιζόμενης λιτότητας» αναφέρει το δημοσίευμα.
«Αυτή τη φορά, η Ευρώπη πρέπει να θυμηθεί ότι το κόστος της περίθαλψης του ρατσισμού είναι πιο σκληρό και πιο δαπανηρό από οποιοδήποτε εθνικό χρέος» καταλήγει το δημοσίευμα.