Στην αρχή ήρθαν οι Άραβες του Κατάρ, μετά ακολούθησαν οι Γερμανοί, εσχάτως «πνιγήκαμε» από αμερικανικό ενδιαφέρον, ενώ στην ουρά προστέθηκαν και οι Ισραηλινοί, οι οποίοι μέσω της πρεσβείας τους στην Αθήνα μετέφεραν το ενδιαφέρον τους στον Γιάννη Στουρνάρα για επενδύσεις στην Ενέργεια, στο Τουρισμό και στην αγορά ακινήτων, όπως άλλωστε και όλοι οι υπόλοιποι.
Η πραγματικότητα είναι ότι από το ξέσπασμα της κρίσης υπάρχει έντονο επενδυτικό ενδιαφέρον αλλά σε καθαρά φιλολογικό επίπεδο, όπως άλλωστε προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας που δείχνουν ταχεία αποεπένδυση, αλλά κι από τις τελευταίες κινήσεις στο τραπεζικό τομέα όπου και η CREDIT AGRICOLE και η SOCIETE GENERALE ετοιμάζονται ουσιαστικά να αποχωρήσουν ή έστω να μειώσουν την έκθεση τους.
Σε αυτά θα μπορούσε να προσθέσει κανείς τη φυγή μικρών ή μεγαλύτερων ξένων πολυεθνικών, που προτίμησαν να αποχωρήσουν από την ελληνική αγορά, παρά να αξιοποιήσουν τις επενδυτικές ευκαιρίες, που σύμφωνα με τη Τρόικα, ανοίγουν οι εν εξελίξει διαρθρωτικές αλλαγές.
Η αλήθεια είναι ότι οι χρόνιες παθογένειες, που λειτουργούσαν ως... σκιάχτρο για τις επενδύσεις, δεν έχουν αντιμετωπιστεί. Γραφειοκρατία, διαφθορά, υπερβολική φορολόγηση, αδιαφάνεια, έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού, είναι μόνο μερικά από τα εμπόδια που συναντά κανείς στη προσπάθεια του να επενδύσει στην Ελλάδα. Ωστόσο, η εντυπωσιακή μείωση του κόστους εργασίας- που θα έχει και συνέχεια- δεν λειτούργησε ως κίνητρο, όπως ανέμεναν οι δανειστές μας, με αποτέλεσμα ούτε επενδύσεις να έρχονται ούτε η ανεργία να μειώνεται ή έστω να συγκρατείται.