Νυμφομανείς Κινέζες, πέη γαϊδάρου, θεές του Βισκόντι και γοργόνες του («βαριέμαι πια») Τζόνι Ντεπ.
13 και 14/5 2011
Ο Τάσος Θεοδωρόπουλος (terra_gelida@hotmail.com ) επιστρέφει για πολλοστή φορά στο γαλλόφωνο παραλιακό τόπο του εγκλήματος και σας μεταφέρει την παρακμιακή γκλαμουριά του φεστιβάλ των Κανών τρώγοντας μεθυσμένο κεμπάπ δίπλα στον Μπραντ Πιτ (ναι, ξέρω που πάει και το τρώει). Κάθε μέρα, στην www.ifemireda.gr , οι Κάνες όπως δε θα θέλανε να ξέρουνε ότι τις ξέρουμε.
Στις συνεντεύξεις τύπου των Κανών, όταν ο Τζόνι Ντεπ σηκώνεται (πάνω), ο μεροκαματιάρης δημοσιογράφος καμώνεται (κάτω). Και στην κεντρική φωτογραφία πάνω: Στο lounge της Choppard, ο Τάσος Θεοδωρόπουλος με τον Αλέξανδρο Λιζάρδο, παραδίδουν μαθήματα κοσμοπολίτικης συμπεριφοράς, πάνω από μια τάρτα. (και οι τρεις photo by Tassos)
ΤΑ ΓΕΝΙΚΑ
Ξεκινάω ποιητικά (θα σας το πηδήξω στη συνέχεια). Είναι συννεφιασμένο πρωί Σαββάτου, γύρω στις 10, και από την ταράτσα του Palais Stefanie βλέπεις τις Κάνες όπως δεν τις έχεις φανταστεί και όπως (αν είσαι καταθλιπτικός σαν κι εμένα) θα τις ήθελες: Μουντές, συννεφιασμένες, με τους δρόμους φρεσκοπλυμένους και υγρούς και το βάθος του ορίζοντα στη θάλασσα, να «βουλιάζει» μέσα στο πιο γλυκό γκρίζο τα κότερα και τα κρουαζιερόπλοια που έχουν αγκυροβολήσει απέναντι από την ακτή. Μπροστά σου έχεις μια από τις πιο στιλάτες, δυναμικές, και φωτεινές με αιχμηρή αύρα θετικότητας που πληγώνει τα μπερδεμένα σου, γυναίκες του σινεμά, την Τίλντα Σουίντον, να σε εκπλήσσει με τις απαντήσεις της, ενώ πάνω από τις τέντες του καφέ της ταράτσας, πετάνε γλάροι με απόκοσμα κρωξίματα. Υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από αυτό; Ειδικά όταν συμβαίνει, μετά από μια αξημέρωτη προβολή στις 8.30, των «Πειρατών της Καραϊβικής 4», με το διπλανό σου να έχει εμφανώς να επισκεφτεί (λόγω φόρτου εργασίας όπως και οι περισσότεροι δημοσιογράφοι εδώ) την ντουζιέρα του ένα διήμερο. Εμπειρία 3D, που τη βιώνεις μετά από μια δύσκολη χτεσινή μέρα, στην οποία πάλι με 3D, είδα στο market, την ταινία που έχει κάνει ρεκόρ εισιτηρίων στην Ασία. Την πρώτη 3D ασιατική τσόντα, το «Sex and Zen». Που τσόντα δεν τη λες, γιατί διείσδυση δεν βλέπεις. Ούτε όμως αισθησιακή ταινία, γιατί από ένα σημείο και μετά γίνεται κωμωδία. Ούτε όμως κωμωδία, γιατί από ένα σημείο και μετά γίνεται καράτε και μετά splatter. Ένας πρίγκιπας με πολύ μικρό πουλί, πηγαίνει μετά τη συμβουλή μιας ερμαφρόδιτης μάγισσας, να το αλλάξει σε έναν μάγο χειρούργο. Ο μάγος χειρούργος του το κόβει και κόβει και το πουλί ενός αλόγου. Όμως πάνω στο πουλί του αλόγου ρίχνει κατά λάθος έναν τροχό και το πλακώνει, ενώ το πουλί του πρίγκιπα το παίρνει ένας σκύλος. Ο βοηθός του χειρούργου πάει να πάρει με το στόμα του το πουλί από το στόμα του σκύλου και αυτό κόβεται στα δύο. Το πουλί του αλόγου, με τη χάρη του 3D, πετάγεται στη μούρη μας, αλλά τελευταία στιγμή μπαίνει ένας σωτήριος γάιδαρος, που του κόβουνε κι αυτού το πουλί και το βάζουνε στου πρίγκιπα. Μετά ο πρίγκιπας αρχίζει και πηδάει αβέρτα, αλλά τον ζηλεύει ένας άλλος πρίγκιπας που του παίρνει τη γυναίκα, τη βιάζει και τη βάζει πάνω σε ένα άλογο με ένα σιδερένιο πέος που ανοίγει μέσα στο χουχούνι της σαν λωτός, και τα αίματα τρέχουνε στα πόδια της, ενώ τον πρίγκιπα τον γαϊδουρίσιο τον έχουνε φυλακίσει, και το πληγωμένο πόδι του έχει πιάσει σκουλήκια, τα οποία και απομακρύνει σκίζοντας με ένα σπασμένο πιάτο τα κρέατα του για να μη φτάσουνε στο κόκκαλο και πεθάνει. Και μετά μπαίνουν και κάτι πολεμιστές για να σώσουν την κατάσταση, οι οποίοι κόβουνε με τις χαντζάρες τους στα δύο κόσμο και κοσμάκη, την ώρα που η ανδρόγυνη μάγισσα τρίβει τα βυζιά της, τα οποία λόγω 3D τρίβονται στη μούρη μας. Στο ορκίζομαι, δεν υπερβάλλω σε τίποτα στην περιγραφή μου. Εσύ είπες τίποτα;
ΟΙ ΣΤΑΡ
Αυξάνονται και πληθύνονται με αρκετούς από τις προηγούμενες μέρες να γλυκαίνονται και να ξαναπατάνε το κόκκινο χαλί. Από την Παρασκευή και μέχρι το μεσημέρι – απόγευμα του Σαββάτου, είδαμε (ή ξαναείδαμε) τον πάντα γοητευτικό Αντόνιο Μπαντέρας με την πάντα μέγαιρα - σύζυγο – μούρη μεταλλαγμένη κολοκύθα στο πλευρό του, Μέλανι Γκρίφιθ. Την Έμιλι Μπράουνινγκ(«Sucker Punch» που εδώ πρωταγωνιστεί στο πολυαναμενόμενο αλλά εντελώς απογοητευτικό όσον αφορά τις αντιδράσεις των κριτικών που το τσάκισαν, «Sleeping Beauty») , τον Άντριεν Μπρόντι, τον Ντάστιν Χόφμαν, τη Μελανί Λοράν του «Inglourious Basterds” η οποία Μελανί ήταν και η τελετάρχης της έναρξης του φεστιβάλ, την Κλαούντια Καρντινάλε, την Ντάιαν Κρούγκερ, τον Ρομπ Λόου που έμαθα ότι από πρώην γόης της δεκαετίας του 80, μετέπειτα πρωταγωνιστής σεξοσκανδάλων, νυν ξεχασμένος, επανέρχεται στο περιθώριο ως μεγαλομέτοχος της καινούργιας εκδοχής της θρυλικής εταιρείας Miramax που θέλει να μπει ξανά στο παιχνίδι. Τον Όουεν Ουίλσον, τη Σέριλ Κόουλ, τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, τη Σάλμα Χάγιεκ, την Κίρστεν Ντανστ, και φυσικά το cast των καινούργιων «Πειρατών της Καραϊβικής» (για την ταινία θα σας πω πιο κάτω). Τζόνι Ντεπ, Πενέλοπε Κρουζ, Τζέφρι Ρας και η πανέμορφη Άστριντ Μπέργκες Φρίσμπι που παίζει τη γοργόνα Σειρήνα. Περιττό να σας πω, ότι για να μπεις στη συνέντευξη τύπου έπρεπε να δώσεις κώλο, κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό, είναι όμως όταν τον δίνεις σε γάλλο σεκιουριτά. Μετά από μία ώρα αναμονής, κατάφερα να βρεθώ μέσα στην αίθουσα της συνέντευξης τύπου, για να έρθω αντιμέτωπος με μία από τα ίδια. 300 άπλυτους δημοσιογράφους με αγγλικά χειρότερα κι από τα δικά μου να κάνουν ερωτήσεις με iq μογγόλου και πρωτοτυπία τσολιά στα βλάχικα, του τύπου «ταυτίζεστε με το ρόλο της πειρατίνας;» Όχι μωρή, ταυτίζομαι με το απορροφητικό ρολό της κουζίνας. Τι να κάνουν κι αυτοί οι μεροκαματιάρηδες ηθοποιοί, καθόντουσαν και απαντούσαν στωικά και βαρεμένα, με τον Τζόνι ντυμένο κάτι απροσάρμοστο να μας λέει ότι η οικογένεια του έχει δει περισσότερες ταινίες με τον ίδιο, απ’ ότι αυτός κι ότι αυτό ισχύει και για την τελευταία του (κι αν αυτό δεν είναι φτύσιμο, τότε τι είναι;) και την Πενέλοπε να μοιράζεται μαζί μας συγκλονιστικές πληροφορίες για το πόσο πολύ την έχει βοηθήσει στα αγγλικά της η δασκάλα που έχει προσλάβει και ότι επίσης δεν φοβάται τα γηρατειά. Αν σας πω ότι ο διπλανός μου δημοσιογράφος τον πήρε κυριολεκτικά ο ύπνος θα με πιστέψετε; Κι όμως λέω αλήθεια. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή σαν συνέντευξη από τη συγκλονιστική για άλλη μια φορά και πανέμορφη από κοντά, Τίλντα Σουίντον του «We have to talk about Kevin» που μου έδωσε μάθημα στιλ, ευγένειας, εξυπνάδας και ακρίβειας στις απαντήσεις της, λέγοντάς μου μεταξύ άλλων ότι «αν ζούσα στο 16ο αίώνα, πιθανότατα θα με είχαν κάψει σαν μάγισσα» σε μια συνέντευξη που θα δημοσιευτεί όταν έρθει ο καιρός της κυκλοφορίας της ταινίας της στην Ελλάδα. Και μετά την Τίλντα ακόμα ένα θετικό σοκ, στο lounge του οίκου κοσμημάτων Chopard στον έβδομο όροφο του ξενοδοχείου Martinez, με τη θεότητα Μαρίζα Μπέρενσον. Ναι, τη μεγάλη σοσιαλιτέ, και πάρτι άνιμαλ της δεκαετίας του 70, που κινηματογραφικά την ερωτεύτηκαν σκηνοθέτες όπως ο Βισκόντι για το «Θάνατο στη Βενετία» και ο Κιούμπρικ για τον «Μπάρι Λίντον». Την εγγονή της μεγάλης Έλσα Σκιαπαρέλι, που μου μίλησε για τη φιλία της με τον Αριστοτέλη Ωνάση, την αντίδραση της απέναντι στο θάνατο του Οσάμα Μπιν Λάντεν, εφ’ όσον η αδερφή της ήταν θύμα της 9/11, και την πίστη της στη θετικότητα και την ευγένεια, σε άλλη μια συνέντευξη – βιογραφία που θα τη διαβάσετε σύντομα από το Marie Claire. Η κα Μπέρενσον ήρθε στις Κάνες με αφορμή τα δέκα χρόνια της απονομής τουTrophee της Chopard (με φετινό ανάδοχο τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο) σε ανερχόμενους ηθοποιούς το οποίο και φέτος θα πάρει αφ’ ενός η ημίγυμνη γοργόνα των «Πειρατών» που σας είπα ότι είναι μια θεά πανέμορφη (και θα τη συναντήσω αύριο για άλλη μια αποκλειστική συνέντευξη) και αφ’ ετέρου το ξανθό μαναράκι που ντρέπεσαι να το βλέπεις, ο Νιλς Σνάιντερ ο οποίος και στις δύο ώρες που τον παρατηρούσα στο lounge να δίνει συνεντεύξεις, πρέπει να κάπνισε ένα ολόκληρο πακέτο τσιγάρα. Μιλώντας για τελετές, να μη ξεχάσω να σου πω, ότι τη φετινή στραφταλιστή φιλανθρωπία της AmFar, το Cinema Αgainst Aids, που μαζεύει λεφτά από όλους τούς πλούσιους και διάσημους όση ώρα φωτογραφίζονται με τουαλέτες και κοσμήματα για να καταπολεμηθεί το AIDS, και όλο αυτό είναι ένα από τα κορυφαία events των Kαννών την ώρα που ο αφρικανός ψοφάει επειδή φάρμακα δεν έχει, φέτος τίμησαν την Πέμπτη που μας πέρασε μεταξύ άλλων ο Καρλ Λάγκερφελντ, η Σάρον Στόουν, η Μπρουκ Σιλντς, η Φρίντα Πίντο, η Μίλα Γιόβοβιτς, ο Πάτρικ Ντέμπσι, η Ντονατέλα Βερσάτσε η Μπιγιονσέ και η Γκουέν Στέφανι. Και αφού πιάσαμε τις τραγουδιάρες, να επιβεβαιώσω αυτό που σας είχα πει για φήμη όσον αφορά την έναρξη του φεστιβάλ που την έχασα λόγω της απεργίας των πάντων, ναι, η Lady Gaga ήταν εδώ και περφόρμαρε, μπορεί κάποιος να μου δώσει τις πολυβιταμίνες της γιατί εγώ ένα ταξίδι το μήνα με την ίδια φάτσα κάνω και διαλύομαι, αυτή πως αντέχει ανά δύο μέρες σε άλλη ήπειρο και με άλλη μούρη και μαλλί;
H γοργόνα των «Πειρατών».
H μικρή κινέζα, μαλάσσει την πινέζα στο πρώτο 3D sex film όλων των εποχών.
Η θεϊκή Μαρίζα Μπέρενσον του Κιούμπρικ, του Βισκόντι και ολόκληρης της δεκαετίας του 70, σε μια συνέντευξη που έγινε στο lounge της Choppard και θα συζητηθεί.
ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ
Τα φαβορί του Φοίνικα ακόμα αργούν, αλλά μέχρι στιγμής, η κατάσταση στο διαγωνιστικό διαμορφώνεται ως εξής: το «We need to talk about Kevin» κερδίζει πόντους, αλλά ως εκεί, το ατού του είναι η Τίλντα Σουίντον που διεκδικεί και φοινικιά βραβεύσεως. Το “Sleeping Beauty” που το περιμέναμε όλοι πως και πως, απογοήτευσε τα μάλα κι έπιασε πάτο, μολονότι ακόμα προσωπική άποψη δεν έχω. Το αυτό ισχύει σε μικρότερο βαθμό και για το «Poliss» αλλά και για το «Habemus Papam» του Νάνι Μορέτι. Ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη ήταν σε προσωπικό τουλάχιστον επίπεδο (δεν ξέρω ακόμα τι έγραψαν οι κριτικοί) η ισραηλινή δραματική σάτιρα, «Footnote» την οποία την βλέπω σαν πρώιμο υποψήφιο για κάποιο βραβειάκι. Και πάμε τώρα σε αυτό που όλοι περιμένετε. Τους «Πειρατές της Καραϊβικής 4». Λοιπόν κατ’ αρχάς να πω ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο μαρτύριο από το να παρακολουθείς 8.30 το πρωί περιπέτεια – blockbuster 3D, με τα τερατογυαλιά στη μουτσούνα να σου κόβουνε τη μύτη τη συναχωμένη και το μάτι σου να είναι στη σκοτεινιά. Άσε που και σε αυτήν την ταινία, όπως και σε πολλές άλλες, το 3D, ήταν αχρείαστο και έγινε απλά για λόγους μάρκετινγκ. Σαν ταινία τώρα, οι καινούργιοι «Πειρατές» υποτίθεται ότι θα διόρθωναν τα σφάλματα των δύο προηγούμενων με την ακατανόητη πλοκή και θα πάταγαν πόδι, στη βάση του εξαιρετικού πρώτου, ξεκινώντας μια καινούργια τριλογία με σκηνοθέτη τον οσκαρικό Ρομπ Μάρσαλ του «Σικάγο». Ναι καλά. Αν αυτό είναι ταινία του Ρομπ Μάρσαλ, κι εγώ είμαι αερόστατο. Εντολοδόχος ο σκηνοθέτης, κάνει μια χαρά τη δουλειά του δε λέω αλλά χωρίς καμία έξαρση και έξαψη. Υπάρχει θέαμα, υπάρχει χαβαλές, αλλά υπάρχει και βαρεμάρα, όσον αφορά τον Τζόνι Ντεπ που δε φαίνεται πλέον να το διασκεδάζει τόσο αλλά και τους σεναριογράφους που τα κάνουν μούλινεξ και εισαγάγουν μέχρι και ρομάντζο ιερέα με γοργόνα θαλάσσης, που όταν βγαίνει στη στεριά βγάζει πόδια, και όταν είναι στα νερά βγάζει δόντια. Εξαιρετικά άνισο και με μια κοιλιά σαν τη δικιά μου την μπυροκοιλιά στην τρίτη πράξη, οι συγκεκριμένοι «Πειρατές» δεν καταφέρνουν επ’ ουδενί να μασκάρουν την κούρασή τους, και επιβιώνουν ως ένα απλώς διασκεδαστικό επί μέρους, θεαματικό όσον αφορά την παραγωγή αλλά ξεκούρδιστο υπερθέαμα, με λάθος κατεύθυνση, εφ’ όσον είναι έντονη η απουσία από τον σεναριακό κορμό, ενός ζευγαριού σαν αυτό της Κίρα και του Ορλάντο, με τα πάντα αυτή τη φορά να αφορούν σε χαρακτήρες που δε σε αφορούν πέρα από την πλάκα, αν θα τα καταφέρουν ή όχι. Αυτό δε με τη γοργόνα και τον γκόμενο που βρήκανε οι δημιουργοί ως αντιστάθισμα, είναι ως και γελοίο.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Επόμενη ενημέρωση Δευτέρα μεσημέρι, μην το παρακάνουμε κι όλας, εξ’ άλλου μόλις ανακάλυψα ότι το gay bar σύμβολο των δικών μου Κανών, το Zanzibar, έκλεισε και στη θέση του άνοιξε τυροπιτάδικο. Μου είπανε για ένα καινούργιο, σας αφήνω να το ανακαλύψω.