Τα δέκα πιο συγκινητικά στιγμιότυπα στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων [εικόνες]

Φωτογραφίες που έμειναν στην ιστορία και αθλητές που συνέχισαν να προσπαθούν για να κερδίσουν το χρυσό και να κάνουν τη χώρα του περήφανη, ακόμα κι αν περνούσαν το δικό τους προσωπικό δράμα. Δείτε στο αφιέρωμα που ακολουθεί τους «ήρωες» που έμειναν στην ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων ως παράδειγμα θέλησης και δύναμης ψυχής.

1. Ντέρεκ Ρεντμοντ (1992)
Ο Ρέντμοντ ήταν ήδη ένας τραγικός ήρωας. Αφού αναγκάστηκε να αποχωρήσει από τα 400 μέτρα το 1988 λόγω ενός τραυματισμού στον τένοντα, φαίνεται οτι η τύχη δεν ήταν με το μέρος του. Όταν επέστρεψε στην Βαρκελώνη το 1992, είχε υποβληθεί σε οκτώ επιχειρήσεις, αλλά ήταν σε σχετικά καλή υγεία. Το πρώτο μέρος του αγώνα πήγε πολύ καλά και έφτασε μέχρι τα προημιτελικά, όμως, μόλις 250 μέτρα από τον τερματισμό, τραυματίστηκε εκ νέου στο μηρό του. Όμως αυτή τη φορά αρνήθηκε να παραιτηθεί.Κουτσαίνοντας μέχρι την τελική ευθεία, ο πατέρας του κατέβηκε απο τις κερκίδες και τον κράτησε για να διασχίσουν μαζί τη γραμμή τερματισμού. Εξήντα πέντε χιλιάδες άτομα επευφημούσαν από πάνω. Παρά το γεγονός ότι ήρθε στην τελευταίος στην κούρσα, ο Ρέντμοντ έμεινε στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων.

2.Τζέσε Όουενς (1936)
Με το τρίτο Ράιχ στην εξουσία, ο Αδόλφος Χίτλερ προσπαθούσε να αποδείξει συνεχώς την ανωτερότητα της «αρίας» φυλής. Υπολόγιζε όμως χωρίς τον Όουενς, ο οποίος κέρδισε το χρυσό στα 100 μέτρα, τα 200 μέτρα, το άλμα εις μήκος, και τα 400 μέτρα, γεγονός που εξόργισε τον Χίτλερ ο οποίος αρνήθηκε να σφίξει το χέρι του Ολυμπιονίκη προκαλώντας την αποδοκιμασία του κόσμου.

3.Νάντια Κομανέτσι (1976)
Μόλις 14 χρονών, η μικρή Νάντια ήρθε στους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ κερδίζοντας 3 χρυσά μετάλλια και πιάνοντας απροετοίμαστους τους κριτές, ενω το ρεκόρ της δεν έχει καταρριφθεί ακόμη μέχρι σήμερα, εφόσον το όριο ηλικίας συμμετεχόντων έχει ανέβει.

4.Κέρι Στράγκ (1996)
Στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα το 1996, όλοι θυμούνται την «dream team» της αμερικάνικης συμμετοχής στην ενόργανη που σάρωσε τα χρυσά. Εξέχουσα φιγούρα η νεαρή Στραγκ που παρά τον σοβαρό τραυματισμό της στον πρώτο γύρο, συνέχισε και κατάφερε να γυρίσει σπίτι με το χρυσό.

5.Τζόανι Ροσέτ (2010)
Το όνειρο της Καναδής πατινέρ μετατράπηκε σε εφιάλτη όταν πέθανε η μητέρα της λίγες μέρες πριν η Ροσέτ συμμετάσχει στους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες κάνοντας μία αψογη επίδειξη και κερδίζοντας το χρυσό το οποίο αφιέρωσε στη μητέρα της.

6.Λώρενς Λεμιέ (1988)
Μερικοί θα έκαναν τα πάντα για να κερδίσουν, όχι όμως και ο Καναδός ιστιοπλόος Λώρενς Λεμιέ, ο οποίος όταν τα νερά έγιναν επικίνδυνα και το σκάφος των Ιαπώνων αντιπάλων του ανατράπηκε, παρόλο που ο ίδιος βρισκόταν στη 2η θέση, γύρισε πίσω και τους βοήθησε να βγουν ασφαλείς στη στεριά, τερματίζοντας εν τέλει 22ος, αλλά η Διεθνής Ένωση ιστιοπλοϊκούς αποφάσισε να του χορηγήσει 2η θέση, λόγω της καλής αθλητικής συμπεριφοράς του

7. Νταν Τζάνσεν (1988-1994)
Η αγαπημένη του αδελφή ήταν εκείνη που τον έπεισε να γίνει πατινέρ. Όταν πληροφορήθηκε το θάνατό της στους χειμερινούς αγώνες του 1988, παρόλο που προσπάθησε πολύ έκανε μία πολύ κακή απόδοση. Παρόλαυτά δεν παραιτήθηκε και συνέχισε να προσπαθεί. Απέτυχε ξανά το 1992, όμως η επιμονή του του χάρισε το χρυσό τελικά το 1994

8.Μοχάμεντ Άλι (1996)
Με εμφανή τα συμπτώματα του Πάρκινσον, ο διάσημος μποξέρ έλαβε μέρος στη τελετή έναρξης και με τρεμάμενα χέρια άναψε την φλόγα των Ολυμπιακών αγώνων της Ατλάντα

9.Ντεράρτου Τούλου (1992)
Η Αιθιοπικής καταγωγής αθλήτρια ήταν η πρώτη έγχρωμη γυναίκα που κατέκτησε μετάλλιο στα 10.000 μέτρα στους Ολυμπιακούς της Bαρκελώνης το 1992. Μετά τη νίκη της έκανε το γύρο του θριάμβου, κρατώντας το χέρι της Νοτιοαφρικανής Ελάνα Μάγερ, η οποία είχε τερματίσει δεύτερη κερδίζοντας το ασημένιο μετάλλιο

10.Ομάδα Bobsled σκι της Τζαμάϊκα (1988)
Η ομάδα που αποτέλεσε έμπνευση για την ταινία «Cool Runnings» της Disney. Κανείς δε πίστευε ότι οι χαλαροί τζαμαϊκανοί απο το εξωτικό νησί θα τα κατάφερναν τόσο καλά στον πάγο. Η ομάδα της Τζαμάϊκα εντυπωσίασε το κοινό των Ολυμπιακών Αγώνων, όχι μόνο με τα τρελά χρώματα των στολών τους, αλλά και με τη ζεστή τους καρδιά και το χιούμορ τους, αφού όταν συνετρίβη το έλκηθρό τους, εκείνοι χαμογελώντας συνέχισαν μέχρι την γραμμή του τερματισμού με τα πόδια, κάνοντας χειραψία με το κοινό καθώς περνούσαν. Η επιστροφή τους στους Ολυμπιακούς το 1994 ήταν ακόμη πιο θεαματική, αφού τερμάτισαν 14οι αφήνοντας πίσω τους την Αμερική και τη Γαλλία