Πυκνώνουν τα σύννεφα στις σχέσεις Βενιζέλου-Λοβέρδου μετά την πρωτοβουλία του τελευταίου να αποστείλει ομιλία του χωρίς να παραστεί στην συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας. Ο κ. Βενιζέλος αρνήθηκε να επιτρέψει τη διανομή της ομιλίας ενώ το κλίμα επιδεινώνει η εκτίμηση του κ. Λοβέρδου ότι «παίζεται παιχνίδι διαγραφής» του.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν παρέστη στη σημερινή συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ αφού βρίσκεται εκτός Αθηνών. Ο πρώην υπουργός απέστειλε την ομιλία την οποία θα εκφωνούσε σε περίπτωση απουσίας του προκειμένου να τη διανείμει ο γραμματέας της ΚΟ Γιάννης Μανιάτης. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ όμως δεν το επέτρεψε λέγοντας ότι «εάν θέλει να διαβάσουν την ομιλία του, ο κ. Λοβέρδος να κάνει τη διανομή ο ίδιος».
Μέσω της επιστολής-ομιλίας του ο κ. Λοβέρδος τάσσεται αναφανδόν υπέρ της πρώην υπουργού Παιδείας, Αννας Διαμαντοπούλου στο αίτημά της να μην αλλάξει στο παραμικρό ο νόμος για τα Πανεπιστήμια.
Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι είτε πρέπει να αποσυρθεί το νομοσχέδιο του κ. Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου, είτε το ΠΑΣΟΚ να το καταψηφίσει.
Στην επιστολή του ο κ. Λοβέρδος χρησιμοποιεί πρωτοφανής όρους ότι δεν υπάρχει κυβέρνηση αλλά ένα τριμελές διευθυντήριο, καταγγέλει ότι υπάρχει οργανωμένη η αντι-μεταρρύθμιση για την Παιδεία, ενώ κάνει αιχμηρή αναφορά στην τοποθέτηση ως υφυπουργού Παιδείας, του πρύτανη Θεόδωρο Παπαθεοδώρου, ο οποίος ήταν ο πρώτος που κήρυξη την έναρξη του αγώνα για τη μη εφαρμογή ενός νόμου, που ψήφισε η συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής.
Το τελευταίο διάστημα ο κ. Λοβέδρος εκφράζει ανοιχτά τη διαφωνία του με τους χειρισμούς του κ. Βενιζέλου και αρνήθηκε να συμμετάσχει σε κάποιο κομματικό όργανο, παρά τις προσκλήσεις που του έγιναν από την ηγεσία του κόμματος, ενώ μιλώντας σε συνεργάτες του εκτιμά ότι το ΠΑΣΟΚ παίζει ένα παιχνίδι διαγραφής εις βάρος του.
Η επιστολή Λοβέρδου
Το πλήρες κείμενο της επιστολής Λοβέρδου έχει ως εξής:
«Μετά από δύο μήνες προεκλογικής περιόδου και δύο εκλογικές διαδικασίες, η τρικομματική κυβέρνηση που σχηματίστηκε, για να δώσει μία από τις πιο κρίσιμες μάχες της Ελλάδας και των πολιτών της, δίνει σήμερα ένα απολύτως λανθασμένο πρώτο δείγμα γραφής. Αντί να φέρει στη Βουλή των Ελλήνων κάποιο σημαντικό σχέδιο νόμου που να υπηρετεί τη μάχη εναντίον της ύφεσης ή να προωθεί κάποια από τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές, εισάγει για ψήφιση μία αντί-μεταρρύθμιση: την αλλαγή βασικών διατάξεων του νόμου πλαισίου για την Ανώτατη Εκπαίδευση 4009/2011,με σκοπό την προσαρμογή της ελληνικής πολιτείας στις απαιτήσεις του πανεπιστημιακού κατεστημένου. Ως εκ περισσού η διαπίστωση, πως η πρώτη αυτή αντιμεταρρυθμιστική νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης στέλνει λανθασμένο κι επιζήμιο μήνυμα για την Ελλάδα, σε όλα "τα μήκη και τα πλάτη" της γης.
Δύο είναι οι λόγοι για τους οποίους η αντιεκπαιδευτική νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης πρέπει να αποσυρθεί κι αν αυτό δεν γίνει, να καταψηφιστεί από την Βουλή των Ελλήνων: α) η διάρρηξη κάθε έννοιας δημοκρατικής νομιμοποίησης, μέσω του τρόπου άσκησης της συγκεκριμένης νομοθετικής πρωτοβουλίας και β) ο απολύτως λανθασμένος χαρακτήρας ορισμένων ρυθμίσεων του σχεδίου νόμου.
α).Ως προς τη δημοκρατική νομιμοποίηση: ο νόμος 4009/2011 υπήρξε προϊόν μακράς κι ευρείας διαβούλευσης. Οι σχετικές διαβουλευτικές διαδικασίες ξεπέρασαν τον ενάμιση χρόνο, κάλυψαν τόσο τον πολιτικό όσο και τον ακαδημαϊκό χώρο, κινήθηκαν εκτός Ελλάδας στο πλαίσιο του ΟΟΣΑ, αλλά κι ορισμένων ευρωπαϊκών κρατών που είχαν σχετική μεταρρυθμιστική εμπειρία, και στη συνέχεια διεξήχθη μια μακρά και διεισδυτική κοινοβουλευτική διαδικασία. Αντιθέτως τώρα, δεν προηγήθηκε η παραμικρή συζήτηση, ένα σχέδιο νόμου με αντι-μεταρρυθμιστικές διατάξεις έρχεται άρον-άρον στη Βουλή και διεκπεραιώνεται με την πιο γρήγορη κοινοβουλευτική διαδικασία(πράγματι η δημιουργία απαιτεί πολύ χρόνο, ενώ η διάλυση μόλις λίγα δευτερόλεπτα). Στη συνέχεια πρέπει να θυμηθούμε πως ο νόμος 4009/2011 ψηφίστηκε από την πρωτοφανή πλειοψηφία των 255 Βουλευτών κι έτσι εξοπλίστηκαν οι διατάξεις του με την ευρύτερη δυνατή δημοκρατική νομιμοποίηση. Αυτό, βέβαια, τυπικά δεν δεσμεύει τον νομοθέτη, αλλά ουσιαστικά επιβάλλει την υπεύθυνη αντιμετώπιση των σχετικών ρυθμίσεων. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως πρέπει να επιδειχθεί προσοχή στο τί αλλάζει, μετά από πια συγκεντρωθείσα εμπειρία κ.ο.κ. Η δύναμη του ανωτέρω επιχειρήματος γίνεται ακόμη μεγαλύτερη αν θυμηθούμε, πως η συμφωνία τριών κομμάτων-επί μονοκομματικής κυβέρνησης - είχε γίνει επιχείρημα του μεγαλυτέρου μέρους του Τύπου και ήταν στα χείλη εκατομμυρίων πολιτών, ως παράδειγμα του τί μπορούμε να πετύχουμε οι Έλληνες, όταν είμαστε ενωμένοι. Για μένα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, πως όσοι πήραν την απόφαση για την παρούσα νομοθετική αντι-μεταρρύθμιση δεν έπαθαν απώλεια πρόσφατης μνήμης, αλλά παραχώρησαν οργανωμένα στο πανεπιστημιακό κατεστημένο αυτό που ζητούσε επισταμένως αμέσως μετά την ψήφιση του νόμου 4009/2011: δηλαδή τη μη εφαρμογή του. Η απόδειξη ότι είναι οργανωμένη η αντι-μεταρρύθμιση προκύπτει από τον διορισμό ως Υφυπουργού, του πρυτάνεως εκείνου που πρώτος κήρυξε την έναρξη του "αγώνα" για τη μη εφαρμογή ενός νόμου, που μόλις είχαν ψηφίσει τα 4/5 της Εθνικής Αντιπροσωπείας. Τέλος, στη σχετική με τη διάρρηξη της δημοκρατικής νομιμοποίησης επιχειρηματολογία πρέπει να προστεθεί ,πως η παρούσα νομοθετική πρωτοβουλία δεν πέρασε από το Υπουργικό Συμβούλιο. Ως φαίνεται, αποτελεί προϊόν επιλογής των τριών αρχηγών των συγκυβερνούντων κομμάτων. Αν είναι ορθή αυτή η εκτίμηση, τότε είναι προφανές πως δεν υπάρχει κυβέρνηση, διότι αντικαταστάθηκε από ένα τριμελές διευθυντήριο. Αν όμως δεν είναι ορθή, τότε ευσταθεί το ερώτημα, "ποιός ακριβώς νομιμοποιεί τον Υπουργό Παιδείας να παρουσιάσει τη συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία στην Βουλή;"
β).Ως προς την ουσία των προτεινόμενων στη Βουλή ρυθμίσεων :στην παράταξή μας έχουμε κατά κυριολεξία βιώσει τη σημασία της ανώτατης εκπαίδευσης για την κοινωνία και την ίδια την Ελλάδα, μέσα στα τελευταία δραματικά χρόνια που ξέσπασε η κρίση. Η έρευνα και η μετάδοση της γνώσης μπορούν και πρέπει να διαδραματίσουν το σημαντικότερο ρόλο στην ίαση των πληγών που άνοιξε η κρίση, αλλά και στη μάχη εναντίον της ύφεσης, που πρέπει να δώσουμε με επιτυχία ως κοινωνία και ως κράτος .Έτσι είχαμε αντιληφθεί τον αγώνα που δώσαμε το 2011 για μια ριζοσπαστική διαρθρωτική αλλαγή της ελληνικής δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης. Ο νόμος 4009/2011 υπήρξε ,όπως αναφέρθηκε, μια μεγάλη τομή. Η εφαρμογή του-όπως μας ενημερώνει ο καθηγητής Β.Παπάζογλου στην Καθημερινή της 29ης Ιουλίου-σε πολλά εκ των 86 άρθρων του έχει προχωρήσει σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, ειδικά σε θέματα εκπαίδευσης. Στα δε ζητήματα του τρόπου ανάδειξης των οργάνων διοίκησης, ως γνωστόν, έχει εφαρμοστεί σε έντεκα ΤΕΙ. Σε πολλές περιπτώσεις η εφαρμογή του στα θέματα ανάδειξης των οργάνων διοίκησης παρεμποδίστηκε από την άσκηση ωμής βίας. Ως προς τα θέματα αυτά, και λόγω της σύνδεσης της εφαρμογής του νόμου με την χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων, θα ήταν χρήσιμη μια τροπολογία, που θα έδινε δίμηνη ή τετράμηνη παράταση στην εφαρμογή του νόμου ως προς την ανάδειξη των πρυτανικών αρχών και θα καθιέρωνε την επιστολική ψήφο για να αντιμετωπιστεί η ωμή βία του παρασιτισμού. Η διάταξη αυτή είχε προετοιμαστεί από την προηγούμενη ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, όπως πληροφορήθηκα. Αντί αυτής της λειτουργικής παρέμβασης, όμως, οργανώνεται η αποψίλωση του νόμου, από πολύ κρίσιμες διατάξεις του. Πρώτα από όλα, η πρόβλεψη για την ολοκλήρωση της θητείας των πρυτανικών αρχών με το σύστημα που εξελέγησαν, αποτελεί την άνευ όρων διάνοιξη όχι κερκόπορτας, αλλά μιας πύλης για τη μη εφαρμογή του νόμου. Η συγκεκριμένη ρύθμιση του σχεδίου νόμου διέπεται από όλα τα πελατειακά χαρακτηριστικά, που οδήγησαν συνολικά τη χώρα μας στην παρούσα κρίση δημόσιου χρέους και ανταγωνιστικότητας. Υποχώρηση στο κατεστημένο, αδειοδότησή του να περιφρονεί την Δημοκρατία και τους θεσμούς της, απαξίωση των αγώνων για διαρθρωτικές αλλαγές, οδηγία προς τους πολιτικούς να μην δώσουν μάχες γιατί τα κατεστημένα, τελικώς, είναι αήττητα. Για τους πολιτικούς μόνος δρόμος επιτυχίας είναι ο παρασιτισμός!!! Ιδού το δίδαγμα της συγκεκριμένης νομοθετικής πρωτοβουλίας. Κι ακόμη: καταργείται η λειτουργική αποσύνδεση της ανώτατης εκπαίδευσης από το Υπουργείο Παιδείας, που ήταν δημοκρατικός εκπαιδευτικός στόχος δεκαετιών και οργανώθηκε, επιτέλους, με το νόμο 4009/2011.Τέλος,καταργείται η ενιοποίηση των διοικητικών δομών στο επίπεδο των σχολών και επανεισάγεται η δαπανηρή και γραφειοκρατική διάσπαση της διοίκησης σε επίπεδο τμήματος, προφανώς υπό την ηχηρή αλλά όχι αληθή επιχειρηματολογία, περί κατάργησης των τμημάτων. Κι ως τελευταία λέξη: με τη νομοθετική αυτή παρέμβαση, η νυν πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας συγχωρεί την παρελκυστική τακτική των πρυτανικών αρχών, να μην συμμετάσχουν κι έτσι να ακυρώσουν την προσπάθεια της προηγούμενης ηγεσίας, στην οποία και ο νυν Υπουργός για έξι μήνες συμμετείχε, να διαμορφωθεί ένας οργανισμός λειτουργίας μιας σχολής ως πρότυπο, για τη διαμόρφωση των υπολοίπων από τα ίδια τα ιδρύματα στο πλαίσιο της συνταγματικής τους αυτοτέλειας και, βάσει αυτών, των επιμέρους κανονισμών λειτουργίας τους.
Θεωρώ ως απολύτως αυτονόητη την καταληκτική παρατήρηση, πως για να αλλάξεις έναν νόμο, ειδικά το νόμο 4009/2011 που, όπως είδαμε, ψηφίστηκε κατά συνολικώς παραδειγματικό τρόπο, πρέπει να συγκεντρώσεις την εμπειρία της εφαρμογής του. π.χ., με έχει προβληματίσει η κριτική ορισμένων συναδέλφων μου στο πανεπιστήμιο, περί κατάργησης των τμημάτων από τον 4009/2011.Κι αυτό γιατί από τις ρυθμίσεις του νόμου τέτοια κατάργηση δεν προκύπτει. Σε τέτοιου είδους διαφωνίες, η εφαρμογή του νόμου παρέχει τις αδιάψευστε ς αποδείξεις για την αλήθεια των λόγων και των επιχειρημάτων. Εδώ, όμως, την εφαρμογή προσπαθεί να προλάβει ο συντεχνιασμός και τα κατεστημένα. Άρα, έχουμε ακόμη μια μάχη να δώσουμε στη Βουλή των Ελλήνων, αν το σχέδιο-νόμου δεν αποσυρθεί.
Ανδρέας Λοβέρδος
Βουλευτής Β Αθηνών
ΥΓ :Οι παρατηρήσεις μου βασίστηκαν στο κείμενο του σχεδίου νόμου όπως μου εστάλη στις 5:30,λίγο πριν την κατάθεσή του από τον Υπουργό Παιδείας στην Βουλή».