«Είναι κτήνος στο κρεβάτι», «τη χτύπησα σαν χταπόδι», «το κάναμε σαν τα σκυλιά», «έπεσε στα τέσσερα», «συμπεριφέρεται σαν γατούλα», «την έσκισε σαν κουνέλι»... Είναι μερικές μονάχα από το πλήθος των ανάλογων φράσεων που επανέρχονται συχνά στο λεξιλόγιό μας, υποδηλώνοντας κατά μέγα μέρος το καλό σεξ, το οποίο συμπίπτει αναγκαστικά με τις ζωώδεις επιδόσεις και τους κτηνώδεις οργασμούς.
Καθώς, όμως, η γλώσσα δεν είναι ποτέ αθώα, αλλά παραγωγός μεταφορών και άλλων γλωσσικών σχημάτων άμεσα συνδεδεμένη με τη δύναμη του φαντασιακού, αυτή η γλωσσική μετάθεση του ζωικού βασιλείου στον πυρήνα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας δηλώνει περισσότερα από όσα αφήνει να εννοηθεί.
Από την αρχαία ελληνική μυθολογία μέχρι και την περίφημη κινηματογραφική πραγματεία του Γούντι Άλεν πάνω στη σεξουαλική πράξη με τίτλο Everything you always wanted to know about sex* (but were afraid to ask*) του 1972 – όπου ο πραγματικά μοναδικός Τζιν Γουάιλντερ, σε ρόλο γιατρού, ερωτεύεται κεραυνοβόλα την προβατίνα την οποία ένας Αρμένιος (τον οποίο όχι τυχαία παίζει ένας Έλληνας, ο Τίτος Βανδής) πηγαίνει στο ιατρείο του λόγω αδιαθεσίας της, με αποκορύφωμα τη σκηνή, όπου ο απελπισμένος Γουάιλντερ προσπαθεί να σβήσει τον πόνο του με ένα μπουκάλι Woolite, μη μπορώντας να αντέξει μακριά της – η σύζευξη ανθρώπου και ζώου διαδραματίζει κάτι παραπάνω από απλό ψυχαγωγικό ρόλο.
Προϊστορικές απεικονίσεις κτηνοβασίας έχουν βρεθεί στη Σιβηρία, την Ιταλία, τη Γαλλία και τη Σουηδία, ενώ σκαπανείς στο είδος υπήρξαν οι αρχαίοι Έλληνες, Αιγύπτιοι, Εβραίοι και Ρωμαίοι, οι οποίοι εμπλούτισαν τη μυθολογία και την τέχνη τους με σκηνές απείρου κάλλους.
Επί δεκαετίες, η επιστημονική μελέτη των σεξουαλικών σχέσεων του ανθρώπου με (άλλα) ζώα υπήρξε επικεντρωμένη κατά κύριο λόγο στη θεώρηση της κτηνοβασίας ως αποκλίνοντος υποκατάστατου της διανθρώπινης σεξουαλικής σχέσης. Ως αποτέλεσμα, οι ασχολούμενοι με το θέμα λόγιοι και ερευνητές παρέβλεπαν μέχρι πρότινος το ενδεχόμενο κάποιοι άνθρωποι στην πραγματικότητα να προτιμούν να αναπτύξουν ειδύλλιο με έναν γάτο ή ένα άλογο, όσο εξωφρενικό κι αν ακούγεται.
Αμερικανοί σεξολόγοι, οι εργασίες των οποίων επικεντρώνονται στα φαινόμενα ζωοφιλίας και κτηνοβασίας, ανακάλυψαν, σε στατιστικές μελέτες τους που διεξήχθησαν διαδικτυακά, πως σε ένα σύνολο 93 ερωτηθέντων (82 άντρες και 11 γυναίκες με μέσο όρο ηλικίας τα 38 χρόνια), περισσότεροι από τους μισούς ομολόγησαν πως τους ελκύουν περισσότερο τα ζώα παρά οι άνθρωποι, όπως επίσης ότι έχουν προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της ζωής τους, ενώ σε ποσοστό 92% δήλωσαν πως δεν βρίσκουν πια κανένα λόγο να συνεχίσουν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με τον... ανθρώπινο σύντροφό τους.
Πρόκειται για σημαντικό στατιστικό εύρημα που αν επαληθευτεί σε μεγαλύτερη κλίμακα θα επιφέρει αναγκαστικά πλήθος αλλαγών τόσο σε επίπεδο ιατρικής προσέγγισης όσο και σε νομικό επίπεδο.
Ήδη η τρέχουσα εκδοχή του επαγγελματικού εγχειριδίου της Αμερικανικής Ψυχολογικής Ένωσης (DSM-IV) καταγράφει την κτηνοβασία ως διαταραχή μονάχα υπό την προϋπόθεση ότι η σεξουαλική έλξη ενός ατόμου προς (μη ανθρώπινα) ζώα δεν προξενεί σ' αυτό το άτομο αίσθημα δυσφορίας και ψυχική αναστάτωση.
Στο μεταξύ, η πρακτική της κτηνοβασίας εξακολουθεί να απαγορεύεται και στις πενήντα πολιτείες της Αμερικής, αλλά σπάνια διώκεται καθώς είναι δύσκολο να πιαστεί το «ζεύγος» επ' αυτοφώρω ενόσω επιδίδεται στην πράξη.
Το μόνο που μένει τώρα είναι να διευθετηθεί νομικά και το ζήτημα του πότε η σεξουαλική συνεύρεση θεωρείται, από την πλευρά του ζώου, συναινετική ή εξαναγκαστική...