Άκρως ενδιαφέρουσα είναι η συνέντευξη που παραχώρησε σε μηνιαίο Κυπριακό περιοδικό ο δημοφιλής πρωταγωνιστής. Εκεί που μίλησε για τις δεκάδες βαριές δουλειές που έχει κάνει και τις χειρότερες «αλητείες» του.
«Έχω μείνει πολλές φορές χωρίς λεφτά στην τσέπη μου. Ήμουν θυμάμαι, για παράδειγμα, διακοπές στη Νίσυρο πριν από μερικά χρόνια, δεν είχα μία στην τσέπη μου και, για μία εβδομάδα, έτρωγα μπανάνες και αχινούς που έβγαζα από την παραλία. Τα είχα χωρίσει κιόλας: Μπανάνες το πρωί και το μεσημέρι και, το βράδυ, αχινούς με λίγο ψωμί. Και, όλο αυτό, από πείσμα για να μείνω όσο γίνεται παραπάνω μέρες στο νησί, επειδή μου άρεσε. Αλλιώς, θα είχα πάρει το πρώτο καράβι και θα γυρνούσα πίσω στο σπίτι». Αυτό δήλωσε στον δημοσιογράφο Αλέξανδρο Πρίφτη ο γνωστός ηθοποιός στα πλαίσια της συνέντευξης που παραχώρησε στο περιοδικό Icon.
Προσθέτοντας πως: «Το πιο αγαπημένο μου πράγμα, μετά την κόρη μου, είναι τα ταξίδια. Φαντάσου ότι πήγα στην Πορτογαλία-το πρώτο μου ταξίδι ήταν αυτό-επειδή μου άρεσε η σημαία! Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα ταξίδι που είχα κάνει στη Γουατεμάλα. Ήμασταν μέσα στη ζούγκλα, εγώ κοιμόμουν σε μία αιώρα κι από πάνω μου ήταν φίδια και πηδούσαν πιθήκια. Ακόμη και τώρα έχω άγνοια κινδύνου-αν και με άλλαξε το παιδί. Στα ταξίδια μου έχω δηλητηριαστεί κάποιες φορές, κινδύνεψα λίγο, αλλά το αντιμετώπισα. Έχω κάνει αρκετές κραιπάλες στη ζωή μου- τσιγάρα, ποτά, τα πάντα. Αλλά ήταν μία εποχή που πέρασε και τελείωσε».
Τέλος, συγκεκριμένα για τα δυο χρόνια που πέρασε στην Νέα Υόρκη δουλεύοντας σε ταβέρνα, σχολίασε: «Ποτέ δεν είχα το κόμπλεξ του "μα, εγώ είμαι καλλιτέχνης, γιατί να δουλέψω σε ταβέρνα;". Αυτά είναι μαλακίες! (...) Μα, και η οικοδομή-εκεί όπου επίσης δούλευα κάποτε-μία μορφή τέχνης είναι. Γιατί με τέχνη πρέπει να το κάνεις κι αυτό. Ντροπή είναι; Έχω κάνει πολλές δουλειές, δεν τις αγάπησα όλες, όμως προσπάθησα να δώσω σε όλες τον καλύτερό μου εαυτό: Και στην οικοδομή, και στην ταβέρνα, και στα μπαρ όπου δούλευα ως σερβιτόρος, αλλά και όταν έκανα promotion σε τσιγάρα ή ακόμη και σε προφυλακτικά. Ακόμη και στο μετρό δούλεψα, στις μονώσεις. Καλό μου έκαναν όλα αυτά. Με πήγαν παρακάτω, με προχώρησαν ως άνθρωπο, ως χαρακτήρα, ως προσωπικότητα».