Ο αρχαιότερος και μακρινότερος σπειροειδής γαλαξίας που έχει παρατηρηθεί μέχρι σήμερα, εντοπίστηκε πρόσφατα απο τους επιστήμονες, κοντά στα όρια του ορατού σύμπαντος, σε απόσταση 10,7 δισεκατομμυρίων ετών, πολύ πιο μακριά από ό,τι θεωρούσαν έως τώρα δυνατό οι αστρονόμοι.
Η ανακάλυψη αυτή, ανατρέπει όλα τα δεδομένα της αστρονομίας σχετικά με τις θεωρίες για τη δημιουργία των γαλαξιών στο πρώιμο σύμπαν. Οι αστρονόμοι πίστευαν ότι είναι αδύνατο να υπάρξει γαλαξίας με τόσο καλοσχηματισμένους σπειροειδείς βραχίονες στην ταραχώδη πρώιμη ηλικία του σύμπαντος, όταν κοσμικά νέφη και αστρικά σώματα συγκρούονταν, γεγονός δεν άφηνε εύκολα περιθώριο για συμμετρικές γαλαξιακές δομές.
Οι Αμερικανοί και Καναδοί ερευνητές, με επικεφαλής τον Ντέηβιντ Λο του Ινστιτούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής του πανεπιστημίου του Τορόντο, εντόπισαν τον συγκεκριμένο γαλαξία, με το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ» για να φωτογραφίσουν στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος 306 πολύ μακρινούς γαλαξίες, ενώ αναλυτικότερες παρατηρήσεις έγιναν στη συνέχεια και από το αστρονομικό παρατηρητήριο Κεκ πάνω στο ηφαιστειακό όρος Μάουνα Κέα της Χαβάης.
Ο νέος γαλαξίας, που ονομάστηκε ΒΧ442, παρατηρήθηκε στην κατεύθυνση του αστερισμού του Πήγασου και είναι πολύ παλαιότερος και πολύ πιο απομακρυσμένος, κατά αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια, σε σχέση με τους έως τώρα σπειροειδείς γαλαξίες που έχουν ανακαλυφθεί. Σε τόσο πρώιμο στάδιο της εξέλιξης του σύμπαντος, οι αρχαίοι γαλαξίες έχουν συνήθως ακανόνιστα σχήματα και όχι συμμετρικά όπως τα σπειροειδή.
Στους σπειροειδής γαλαξίες εντάσσεται και ο δικός μας, ενώ ο πρώτος σπειροειδής γαλαξίας που παρατηρήθηκε στην ιστορία, ήταν αυτός της «Δίνης», το 1845, στην Ιρλανδία.
Ο ασυνήθιστος αυτός γαλαξίας έχει χει διάμετρο περίπου 50.000 ετών φωτός, σχεδόν τη μισή από το δικό μας, ενω σημαντικό εύρημα είναι οι ενδείξεις για μία τεράστια μαύρη τρύπα στο κέντρο του.
Λαμβάνοντας όμως υπόψιν το γεγονός ότι η εικόνα που έχουμε απο τον γαλαξία αυτό είναι εκατομμυρίων ετών παλιά (υπολογίζεται σχεδόν 3 χρόνια μετά το Big Bang), υπάρχει περίπτωση μέχρι σήμερα να μην έχει καταφέρει να διατηρήσει τους τρεις όμορφους σπειροειδείς -γεμάτους αέρια και άστρα- βραχίονές του που είδαν οι επιστήμονες.
Είναι πολύ πιθανό ότι θα έχει ήδη συγκρουστεί με ένα άλλο γείτονά του, σχηματίζοντας πια ένα νέο άμορφο ελλειπτικό γαλαξία. Μια μοίρα κατά πάσα πιθανότητα περιμένει και τον δικό μας γαλαξία, όταν θα συγκρουστεί μετωπικά με τον γαλαξία της Ανδρομέδας μετά από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια.