Πρέπει, επιτέλους, να καταλάβουν οι Ευρωπαίοι κύριοί μας πως η ολοένα και επιδεινούμενη πορεία της οικονομίας μας δεν μπορεί να οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στον ανθρώπινο παράγοντα.
Πρέπει να καταλάβουν πως ο άνθρωπος είναι το αποτέλεσμα-προϊόν όλων των υπαρκτών συνθηκών (ακόμη και των κλιματολογικών) που συμβάλλουν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του και πως γι' αυτό το λόγο θα πρέπει ενίοτε να του αποδίδεται μερικώς το ακαταλόγιστο. Διότι το να του ζητάς να αλλάξει πλήρως σημαίνει ότι τον ωθείς να συμπεριφερθεί κατά τρόπο ενάντιο προς τη φύση του. Πράγμα αδύνατον.
Το γύρο του κόσμου έκανε χθες, σε πολλές περιπτώσεις συνοδευόμενη από εμμέσως ειρωνικά σχόλια, η είδηση ότι η Ακρόπολη έκλεισε νωρίτερα από την προβλεπόμενη ώρα λόγω καύσωνα που θα μπορούσε να αποδειχθεί μοιραίος για την υγεία των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού, αφήνοντας τους επισκέπτες να περιφέρονται άπραγοι.
Βέβαια, η γνωστή σε όλους μας εικόνα του πρόχειρου χαρτιού πάνω στο οποίο θα πρέπει να αναγραφόταν προχείρως και γεμάτη από ορθογραφικοσυντακτικά λάθη η ειδοποίηση, επιμελημένη από κάποιον φωστήρα κλητήρα για τον οποίο η ελληνική γλώσσα είναι μάλλον ιός που έπεσε από άλλο πλανήτη, μόνο ρίγος μπορεί να προκαλέσει, αλλά και βαθιά συγκίνηση για την ανεπιτήδευτη απλότητα της ελληνικής λαϊκής ψυχής που λέει ό,τι είναι να πει χωρίς περιστροφές και οι άλλοι ας πάνε να γα**θούν!
Αν ξεπεράσουμε όμως το σοκαριστικό θέαμα αυτού του καθαρά επουσιώδους, πρόσκαιρα ανηρτημένου, διακοσμητικού στοιχείου, μόνο ελαφρυντικά μπορούμε να βρούμε στην εν λόγω περίπτωση.
Διότι, η τεμπελιά και η ολιγωρία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο καταπολεμούνται. Πώς μπορούν όμως να καταπολεμηθούν ανεξέλεγκτα φαινόμενα όπως ο καύσωνας (αποτέλεσμα μειωμένων βροχοπτώσεων) ο οποίος, σε συνδυασμό με το νέφος αιθαλομίχλης που κοσμεί το θόλο της πρωτεύουσας, επιτείνει τις ήδη αυξημένες θερμοκρασίες, κάνοντας αφόρητη τη διαμονή και τη μετακίνηση στην πόλη, άρα και στα τουριστικά αξιοθέατα, με αποτέλεσμα την αυξημένη ζήτηση ενέργειας, λόγω υπερχρήσης των κλιματιστικών, και ως εκ τούτου τις υπερβολικές δαπάνες;
Εδώ θα πρέπει μάλλον να σηκώσει κανείς τα χέρια ψηλά και - σε μία μεγαλειώδη κίνηση αποδοχής του πεπρωμένου - να αναλογιστεί πως σε ορισμένες περιοχές της ζωής και της φύσης είναι αμαρτία να παρεμβαίνει ο άνθρωπος, διότι η φύση τιμωρεί, αλλά και πως υπάρχει και μία άλλη οικονομία, εξωανθρώπινη, μη ελέγξιμη, κοσμική που βάζει φρένο στα ανθρώπινα σχέδια, καταδικάζοντάς τα στην αποτυχία.
Ο Έλληνας είναι ταπεινός και τα γνωρίζει όλα αυτά. Γι' αυτό και γεμάτος σεβασμό σκύβει το κεφάλι και συνεχίζει το δρόμο του με ένα συννεφάκι από πάνω του να τον ακολουθεί κατά πόδας. Μέσα σε αυτό αναγράφονται, σαν άλλη ειδοποίηση, τα εξής: Και τι να κάνω εγώ δηλαδή;
Εδώ, η οικονομικο-τεχνική έρευνα για την απόδοση ευθυνών σιωπά και το λόγο παίρνει η γεω-κλιματο-παθολογία. Διάγνωση; Ο ασθενής δεν έχει τον έλεγχο της πραγματικότητάς του, λόγω βεβαρυμένου γεωγραφικού μητρώου. Ως εκ τούτου κρίνεται ανεπίδεκτος καταλογισμού.
Να ελπίζουμε, άραγε, και σε καναδυό καταστροφικούς σεισμούς που θα επέτειναν το κακό, ωθώντας τους εταίρους μας να μας χαρίσουν τα χρέη και να μας αφήσουν να πάμε στο καλό;