Ο αριθμός τους, εντυπωσιακός. Είναι 172 καταξιωμένοι οικονομολόγοι, οι οποίοι κήρυξαν «σταυροφορία» εναντίον της Άνγκελα Μέρκελ, επικρίνοντάς την για κάτι που φαίνεται αδιανόητο σε εμάς: Για ενδοτικότητα στα της Ευρώπης!
Επικεφαλής των «172» επιστημόνων είναι ο Χανς Βέρνερ Σιν, διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών «Ifo» του Μονάχου, καθώς και ο Βάλτερ Κρέμερ, καθηγητής της Στατιστικής στο Πανεπιστήμιο του Ντόρτμουντ.
Τι διακηρύττουν οι «172»; Ότι η Καγκελάριος φάνηκε ενδοτική – σε απαράδεκτο βαθμό- κατά τη διάρκεια της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει τώρα η ευμάρεια των Γερμανών, μελλοντικά δε και η ευημερία «των παιδιών και εγγονιών» τους.
Τι ακριβώς εξόργισε τους 172 επιστήμονες, οι περισσότεροι εκ των οποίων μέχρι πρότινος διατηρούσαν εξαιρετικές πολιτικές σχέσεις με την Καγκελάριο;
«Πέτρα του σκανδάλου» είναι η αποδοχή εκ μέρους της κυρίας Μέρκελ της τραπεζικής ένωσης, ιδίως δε η πρόβλεψη ότι οι τράπεζες που έχουν περιέλθει σε δυσμενή θέση θα μπορούν να δανείζονται απ' ευθείας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης- το γνωστό ESM.
«Οι τράπεζες θα έπρεπε να αφεθούν να καταρρεύσουν» υποστηρίζει χαρακτηριστικά ο κ. Ζιν.
Οι «172» θεωρούν ότι η προοπτική του απ' ευθείας δανεισμού των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων είναι διπλά επικίνδυνη για τη Γερμανία. Αφενός – πιστεύουν- θα επιβαρύνει σε βάθος χρόνου τις γερμανικές τράπεζες κι αφετέρου- διατείνονται- θα δώσει στα χρεωμένα «PIGS», δηλαδή στις χώρες του Νότου, τη «στρατηγική δυνατότητα» να... παίζουν παιχνίδια σε βάρος του ευρωπαϊκού Βορρά και ειδικά της Γερμανίας.
Για να αντιληφθεί κανείς πόσο «σκληροπυρηνική» είναι η θεώρηση των πραγμάτων που κάνουν οι «172», θα πρέπει να γνωρίζει ορισμένους όρους υπό τους οποίους το Βερολίνο έχει αποδεχθεί την επίμαχη ρύθμιση.
Θα τα ελέγχει όλα η Φρανκφούρτη...
Είναι αλήθεια ότι συνιστά σημαντική αλλαγή η προοπτική να δανείζονται οι τράπεζες, που «παράγουν» χρέη ολοένα και μεγαλύτερα, από το Μηχανισμό, ώστε να μην επιβαρύνονται οι κρατικοί προϋπολογισμοί και κατ' επέκταση οι φορολογούμενοι, οι πολίτες των αντίστοιχων χωρών.
Η κυβέρνηση της κυρίας Μέρκελ όμως επέβαλλε έναν όρο: Οι τράπεζες που θα... «πέσουν» σε τέτοια ανάγκη θα περιέλθουν στον έλεγχο μιας ευρωπαϊκής αρχής, η οποία βεβαίως – με τη σειρά της- θα τελεί υπό γερμανική εποπτεία.
Τι σημαίνει αυτό, πρακτικά; Πως οι τράπεζες που θα υπόκεινται σε αυτή την αρχή θα χάσουν την «άνεση κινήσεων», την ίδια τη δυνατότητα να αποφασίζουν για συγχωνεύσεις, δάνεια, απολύσεις.
Στην ουσία τα χρηματοπιστωτικά αυτά ιδρύματα θα παραμένουν- τύποις και κατ' όνομα- ιταλικά ή ισπανικά, αλλά η χάραξη της πολιτικής τους κατ' ουσίαν θα έχει εκχωρηθεί στην ευρωπαϊκή αρχή, δηλαδή στο Βερολίνο. Ακριβέστερα, στη... Φρανκφούρτη, στην οποία εδρεύουν τα think tank του γερμανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Ο όρος αυτός δεν καθησυχάζει τους «172». Αντιθέτως, μέμφονται την κυρία Μέρκελ με τρόπο ανυποχώρητο και γλώσσα σκληρή. Αυτό πιστοποιεί πόσο «σκληροί» και ανελαστικοί είναι...
Αρκετοί πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές πιστεύουν ότι η Μέρκελ «θα βρει το μπελά» της με τους «172», οι οποίοι -άλλωστε- πέραν της μαχητικότητας και της ανελαστικότητας, διαθέτουν μεγάλο επιστημονικό κύρος.
Άλλοι, πάντως, αναλυτές, κάνουν διαφορετική προσέγγιση: Θεωρούν ότι την Καγκελάριο, τουλάχιστον στις διεθνείς επαφές και διαπραγματεύσεις της, μάλλον τη συμφέρει να φαίνεται ότι στη Γερμανία υπάρχουν και «σκληρότεροι» από εκείνη...