Ιδωμένο απ' έξω, τίποτα δεν δηλώνει την ταυτότητά του. Είναι ένα απλό μπεζ κτίριο σε ήσυχη γειτονιά του Σαν Φρανσίσκο. Στο εσωτερικό του, όμως, και πιο συγκεκριμένα στον τρίτο όροφο θα δει κανείς πολυάριθμα μικρών διαστάσεων υπνοδωμάτια και ένα μεγάλο καθιστικό, σχεδόν άδειο, το πάτωμα του οποίου καλύπτεται από πολλά μέτρα καλωδίου, ικανά να τροφοδοτήσουν με ρεύμα τους φορητούς υπολογιστές των ενοίκων του.
Οι τελευταίοι, κυρίως εικοσάρηδες νέοι, κοιμούνται δίπλα σε μικρούς λόφους από άπλυτα. Τηλεόραση δεν υπάρχει. Μπορούν να παρακολουθήσουν μονάχα βίντεο στους υπολογιστές τους με ακουστικά.
Δεν πρόκειται για κοινό κοιτώνα, αλλά για πανδοχείο για χάκερς και μάλιστα ένα από τα πολλά που υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο, τα οποία προσφέρουν τη δυνατότητα βραχυχρόνιας ή μακροχρόνιας διαμονής σε φιλόδοξους high-tech εγχειρηματίες που ανήκουν στην τελευταία κλίμακα της Silicon Valley και επιδιώκουν να αποκτήσουν μυθικά – α λα Ζούκερμπεργκ – πλούτη.
Προγραμματιστές, σχεδιαστές και επιστήμονες εργάζονται, τρώνε και κοιμούνται σε μικροσκοπικά δωμάτια, σαν μετανάστες, με τη διαφορά ότι σ' αυτή την περίπτωση οι περισσότεροι ένοικοί τους δεν επιλέγουν τα συγκεκριμένα πανδοχεία λόγω του φτηνού ενοικίου (40 δολάρια τη βραδιά), αλλά λόγω των ενδεχόμενων συνεργασιών που μπορεί να προκύψουν, προσφέροντας χώρο για την ανάπτυξη πρωτότυπων ιδεών που ίσως κάποτε μεταφραστούν σε εκατομμύρια δολάρια.
«Το διανοητικό κίνητρο που μπορεί κανείς να βρει εδώ είναι ασύγκριτα εντονότερο απ' οπουδήποτε αλλού», δηλώνει ένας ένοικος και συνεχίζει: «αν θες να κάνεις κάτι για να αλλάξεις τον κόσμο και να τον κάνεις καλύτερο, τότε πρέπει να περιβάλλεσαι από τα σωστά άτομα».
Οι επίδοξοι «χάκερς» - του είδους του ιδρυτή του facebook και όχι εκείνων που κλέβουν ταυτότητες - είναι συνηθισμένοι να ζουν σε ασφυκτικά κλειστούς χώρους και να συνεργάζονται προκειμένου να βρουν λύσεις σε προβλήματα. Κατά τη δεκαετία του '60, ερευνητές στο Εργαστήριο Τεχνητής Νοημοσύνης του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, συνήθιζαν να κοιμούνται στη σοφίτα ή να περιμένουν τη σειρά τους στο κοινό τερματικό, λιώνοντας στη σάουνα που υπήρχε στο υπόγειο.
«Εργαζόμαστε τόσο σκληρά ώστε δεν μας ενδιαφέρει καθόλου που μένουμε και τι τρώμε. Έτσι μαθαίνει κανείς. Οι ακαδημαϊκές σπουδές στον προγραμματισμό δεν πρόκειται να σου προσφέρουν ποτέ όσα μπορούν να σου προσφέρουν τέτοια περιβάλλοντα», δηλώνει ένας εκ των εμπνευστών της ιδέας.
Η επιλογή των ενοίκων από τη διεύθυνση των πανδοχείων γίνεται βάσει αυστηρών κριτηρίων, πράγμα που τα φέρνει πολύ κοντά, ως προς τη λειτουργία τους, στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Στόχος είναι η όσο το δυνατόν καλύτερη μίξη προσωπικοτήτων και δεξιοτήτων προκειμένου να εξασφαλιστεί όσο το δυνατόν καλύτερα η πιθανότητα της επιτυχίας.