Ποια είναι η... ευτυχία της ηγεσίας κάθε αντιπολιτευόμενου κόμματος, που έχει τεθεί σε τροχιά εξουσίας; Ότι συνήθως οι «κεντρομόλες» δυνάμεις υπερισχύουν των «φυγόκεντρων». Η συνοχή φαντάζει -εκ πρώτης όψεως- περισσότερο ισχυρή, από όσο είναι πραγματικά. Ο κανόνας αυτός ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή την περίοδο η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ, ισχυρότερη συνιστώσα της οποίας είναι το Αριστερό Ρεύμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη, δεν ασκεί δημοσίως κριτική σε βάρος της ηγεσίας. Ούτε καμιά άλλη πτέρυγα διαταράσσει την «προθέρμανση» του ΣΥΡΙΖΑ για την αντιπολιτευτική του δράση.
Οι ξεχωριστές «αποχρώσεις», τις οποίες δίνουν στις δημόσιες παρεμβάσεις τους τα στελέχη κάθε πολιτικής τάσης (από τους «ανανεωτικούς -εκσυγχρονιστές» του Δημήτρη Παπαδημούλη μέχρι τη «ριζοσπαστική» ΚΟΕ), ασφαλώς είναι πάγιο στοιχείο του «πολιτικού πολιτισμού» του ΣΥΡΙΖΑ. Σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνουν, ούτε συνεπάγονται, κάποιου είδους εκτροχιασμό.
Όλα δείχνουν ήρεμα, λοιπόν, στον ΣΥΡΙΖΑ. Η αλήθεια είναι όμως ότι η αριστερή πτέρυγα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι, στο σύνολό της, προβληματισμένη και δυσαρεστημένη από ένα σημαντικό στοιχείο, το οποίο «σφράγισε» το σχηματισμό της «σκιώδους κυβέρνησης».
Πρόκειται για το γεγονός ότι η Κουμουνδούρου, κατανέμοντας ρόλους και συγκροτώντας την «ομάδα» που θα αναλάβει το αντιπολιτευτικό έργο, ανέθεσε την ευθύνη της οικονομικής πολιτικής στο «δίδυμο» των καθηγητών Ευκλείδη Τσακαλώτου - Γιώργου Σταθάκη. Στο Οικονομικών τοποθετήθηκε ο πρώτος, στο Ανάπτυξης - Υποδομών, ο δεύτερος.
Τους θεωρούν έως και «συστημικούς»
Οι συνιστώσες που βρίσκονται στην αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν, σχεδόν σύσσωμες, ότι αμφότεροι οι καθηγητές, σε πολιτικό επίπεδο είναι επιρρεπείς σε θέσεις έως και «συστημικές».
Τα στελέχη της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι, εάν τυχόν η πολιτική των Μνημονίων επιδεινώσει ακόμη περισσότερο την κατάσταση στην οικονομία και την κοινωνία, τότε το κόμμα θα πρέπει να είναι έτοιμο για μία μετατόπιση του «κέντρου βάρους» της πολιτικής του γραμμής και για το ίδιο το ευρώ: Να μετακινηθεί πλησιέστερα στο «το ευρώ δεν είναι φετίχ», όπως είχε πει ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας.,
Πολλοί στο ΣΥΡΙΖΑ προβλέπουν ότι το κόμμα, με τους κυρίους Τσακαλώτο και Σταθάκη στο «πηδάλιο» της οικονομικής πολιτικής, θα αδυνατεί να προσδώσει περισσότερο ριζοσπαστισμό στις προτάσεις του, ακόμη κι αν οι εξελίξεις το απαιτήσουν – πάντα κατά την άποψη της αριστερής «πλευράς» της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Υπενθυμίζεται κάτι ακόμη: Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ πρόταξε τη θέση «το ευρώ δεν είναι φετίχ», δηλαδή τη γραμμή «όχι πάση θυσία ευρώ», λίγες ημέρες πριν από την εκλογική αναμέτρηση της 17ης Ιουνίου κι ενώ νωρίτερα η ...βεντάλια των απόψεων, τις οποίες εξέφραζαν στελέχη του κόμματος, εμπεριείχε αρκετές διαφορετικές προσεγγίσεις.
Η ατάκα Τσίπρα, το «κλείσιμο του ματιού», η αντίρροπη κίνηση
Μοιραία, λοιπόν, η τελική ροπή του κ. Τσίπρα προς τη θέση «το ευρώ δεν είναι φετίχ» ερμηνεύτηκε ως «κλείσιμο του ματιού» προς την αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλώ δε μάλλον επειδή σημειώθηκε σε μία περίοδο, κατά την οποία η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΔΗΜΑΡ επέκριναν δριμύτατα την Κουμουνδούρου για «αντιευρωπαϊσμό» ή και για ανομολόγητη πρόθεση «να οδηγηθεί η χώρα εκτός Ευρωζώνης».
Δόθηκε όμως – εντός των τειχών, αλλά στον πολιτικό «περίγυρο» του ΣΥΡΙΖΑ μία ακόμη ερμηνεία: «Για να κάνει τέτοια στροφή προς τα αριστερά ο Τσίπρας, την κρισιμότερη στιγμή, σημαίνει πως η Κουμουνδούρου εκτιμά πως ο αριστερός ευρω- σκεπτικισμός είναι ισχυρός εντός του κόμματος, αλλά και στην κοινωνική βάση του κόμματος».
Κάπως έτσι, εκείνη η ατάκα Τσίπρα εκ των πραγμάτων «ανέβασε τις μετοχές» της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ στην αέναη... βελούδινη, «εσωτερική», πολιτική και ιδεολογική «διελκυστίνδα». Η τοποθέτηση, όμως, των κυρίων Τσακαλώτου – Σταθάκη στο «πηδάλιο» της οικονομικής πολιτικής αποτελεί αντίρροπη τάση.
Η αριστερή «πλευρά» του ΣΥΡΙΖΑ είναι ενοχλημένη, αλλά δεν προτίθεται προς το παρόν να... ξιφουλκήσει. Γνωρίζει ότι θα υπάρξουν πολλά κρίσιμα «στάδια» στις επικείμενες πολιτικές εξελίξεις, βάσει των οποίων θα κρίνει και θα καθορίσει τη στάση της
Άλλωστε, είπαμε: Τα κόμματα που ευελπιστούν να κατακτήσουν την κυβερνητική εξουσία, εάν δεν συμβεί κάτι συνταρακτικό κατά κανόνα εξασφαλίζουν εσωτερική ηρεμία, τουλάχιστον τη... στοιχειώδη. Από αυτόν τον κανόνα δεν δείχνει να ξεφεύγει ο ΣΥΡΙΖΑ των διαφορετικών τάσεων, αλλά και του «ρωμαλέου» 27%...