Το ιερό νησί της Δήλου, το θρησκευτικό και εμπορικό κέντρο της αρχαιότητας, βρέθηκε στο προσκήνιο κατά τη συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) χθες Τρίτη 10 Μαΐου. Αφορμή ήταν η πρόταση της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής για τη συντήρηση και αποκατάσταση του θεάτρου, της πλατείας και της δεξαμενής του.
Τα μνημεία αυτά -ή τουλάχιστον τμήματά τους- επιθυμεί να αποκαταστήσει η Σχολή, που έχει μακρά ιστορία ανασκαφών στο νησί, από το 1873, όταν ξεκίνησαν οι έρευνές της σε συνεργασία με την Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία.
Η μελέτη που κατατέθηκε στις Διευθύνσεις Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων και Συντήρησης Αρχαίων και Νεότερων Μνημείων, οι οποίες με τη σειρά τους την εισηγήθηκαν στο ΚΑΣ, έγινε ομόφωνα δεκτή από το Συμβούλιο, αλλά όχι στο σύνολό της. Η αιτιολογία ήταν ότι θα πρέπει να προηγηθούν έρευνες και αποτυπώσεις των διάσπαρτων αρχιτεκτονικών μελών που βρίσκονται στους χώρους των παραπάνω μνημείων.
Συγκεκριμένα, τα μέλη του Συμβουλίου συμφώνησαν να προχωρήσουν οι εργασίες που αφορούν στην αποκατάσταση πεσών, ημικιόνων και τμήματος επιστηλίου με την επιγραφή «κατασκεύασε», καθώς και στην αποκατάσταση της βάσης του αγάλματος του Φιλεταίρου, που υπήρξε ηγεμόνας της Περγάμου κατά τον 3ο αι. π.Χ.
Ενέκριναν, επίσης, τη συμπλήρωση με αρχαίους και νέους λίθους δύο αναλημμάτων των παρόδων του θεάτρου και την κατασκευή των βάσεων πάνω στις οποίες θα παρουσιάζονται αρχιτεκτονικά μέλη και δύο πεσσοί. Στο σημείο αυτό έγινε δεκτή και η παρατήρηση του καθηγητή Αρχιτεκτονικής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Μανόλη Κορρέ, που ζήτησε οι βάσεις να υπερυψωθούν κι άλλο -να ξεπερνούν το ύψος του γονάτου, όπως είπε χαρακτηριστικά- λόγω της μεγάλης αισθητικής και αρχαιολογικής αξίας των εκθεμάτων.
Οι προτάσεις που δεν «πέρασαν» αφορούσαν στη συντήρηση της δεξαμενής και στην τοποθέτηση ξύλινων κατασκευών στις κλίμακες και στο διάζωμα του θεάτρου ως πρώιμες, καθώς θα πρέπει να προηγηθούν μελέτες και ταύτιση του διάσπαρτου δομικού υλικού.
Στο θέατρο βρίσκεται, επίσης, ένα υπόγειο πέρασμα που ξεκινά από το προσκήνιο και καταλήγει στη σκηνή. Η Γαλλική Σχολή πρότεινε η είσοδος και έξοδος του περάσματος να κλείνει προσωρινά το χειμώνα και να ανοίγει μόνο το καλοκαίρι με την τοποθέτηση κιγκλιδώματος. Η πρόταση δεν κρίθηκε εφικτή από τη Διεύθυνση Αναστήλωσης, η οποία αντιπρότεινε να χρησιμοποιηθεί γυαλί.
Η οικοδόμηση του θεάτρου της Δήλου άρχισε το 314 π. Χ. και ολοκληρώθηκε το 384 π. Χ. Χωρούσε περίπου 6.500 θεατές, οι οποίοι περνούσαν στο κοίλο μέσα από τις παρόδους, δύο μεγάλες πύλες που βρίσκονταν δεξιά και αριστερά από την ορχήστρα. Μπροστά στη σκηνή ήταν το προσκήνιο, μία στοά ύψους 2,67 μ., διακοσμημένη με δωρικούς ημικίονες και πίνακες ζωγραφικής.
Η μεγάλη δεξαμενή του Θεάτρου ήταν εντυπωσιακή. Εκεί κατέληγαν τα νερά της βροχής από το κοίλο, τα οποία περνούσαν μέσα από αγωγό που βρισκόταν στην περιφέρεια της ορχήστρας. Η οροφή της δεξαμενής, που στηριζόταν σε οκτώ τόξα από γρανίτη, διέθετε στόμια πηγαδιών από τα οποία αντλούσαν το νερό.