«Το γεγονός ότι ένας πελάτης έχει το δικαίωμα να αποκτήσει το σώμα ενός άλλου προσώπου επειδή πλήρωσε... συνιστά παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δηλώνει ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, δεσμευόμενος προεκλογικά να ποινικοποιήσει την πορνεία, ακολουθώντας το παράδειγμα της Σουηδίας, της Σκωτίας, της Ισλανδίας και της Νορβηγίας.
Ενδιαφέρουσα και μόνο κατά τα φαινόμενα απλοϊκή πρόταση, η οποία προσφέρεται για βαθιά ανάλυση, πρώτα απ' όλα λόγω της διπλής παγκόσμιας πρωτοτυπίας που εισηγείται: μετά την ψυχή, η οποία ως γνωστόν δεν αγοράζεται με χρήματα, αλλά μόνο με αγνά αισθήματα, τώρα ΚΑΙ το σώμα έρχεται να αποδεσμευτεί από την ανταλλακτική του αξία και να εισέλθει στο πάνθεον των μη ανταλλάξιμων αγαθών.
Δευτερευόντως, ό,τι μέχρι σήμερα ονομαζόταν παραδοσιακά «γενικό ισοδύναμο» (δηλαδή, το «χρήμα»), τελικά δεν είναι και τόσο γενικό, εφόσον η αξιοδοτική του λειτουργία ισχύει για τα πάντα εκτός από την ψυχή και το σώμα.
Το γιατί μόνο να το εικάσουμε μπορούμε: μάλλον επειδή το «χρήμα», ως «γενικό ισοδύναμο», αποτελεί ανθρώπινη επινόηση ή κατασκευή (άρα, μη φυσική ή μη θεϊκή οντότητα), οπότε δεν είναι δυνατόν να ισχύει ως μέσο αξιοδότησης για το ίδιο το ον που το κατασκεύασε, με σκοπό να ορίσει την αξία των πραγμάτων.
Ο κόσμος αποτελείται από φυσικά και τεχνητά κατασκευασμένα (από τον άνθρωπο) πράγματα, τα οποία έχουν όλα μία ορισμένη αξία, επειδή αποτελούν αμέσως ή εμμέσως «προϊόντα». Από αυτή την κατηγορία εξαιρούνται οι άνθρωποι που, ως «έμψυχα όντα» και κατασκευαστές πραγμάτων, δεν μπορούν να ξεπέσουν στο ίδιο επίπεδο με τα «πράγματά» τους ή τα «προϊόντα» τους, ούτε μπορούν να «μπουν» στους τιμολογιακούς πίνακες που οι ίδιοι φτιάχνουν για να οργανώσουν τις τιμές αυτών.
Κοντολογίς, οι άνθρωποι δεν είναι «προϊόντα», διαθέτουν ψυχή και συνείδηση, οι οποίες επειδή ακριβώς είναι άπειρες, εξίσου άπειρη είναι και η αξία τους. Κατά μία έννοια, λοιπόν, το γεγονός ότι η ψυχή και το σώμα δεν έχουν τιμή, ενδεχομένως να οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει ακόμη νόμισμα ή χρηματικό αντίτιμο που να αποδίδει την αξία της μοναδικότητας του σώματος και της ψυχής.
Ωστόσο, ακόμη κι αν το σώμα δεν έχει τιμή και γι' αυτό το λόγο δεν μπορεί να εξαγοραστεί έναντι χρηματικού αντιτίμου από κάποιον τρίτο, αυτό δεν σημαίνει ότι ο κατέχων το σώμα δεν μπορεί να μισθώνει ανά τακτά διαστήματα μέρη η σημεία του σώματος.
Όταν κάποιος «παίρνει» μία πόρνη (θηλυκή ή αρσενική), δεν «παίρνει» ποτέ ολόκληρη την πόρνη, αλλά μέρη αυτής τα οποία έχουν αξία στο βαθμό που μεταφράζονται ως πηγές και ταυτόχρονα δοχεία απόλαυσης και ηδονής: το στόμα, το στήθος, το αιδοίο, τον πρωκτό, τα χέρια... Το «πρόσωπο» όμως της πόρνης παραμένει ασύλληπτο, ιδιωτικό, διαφεύγον.
Αυτά τα μέλη ή μέρη δεν συνιστούν «πρόσωπο», αλλά πεπερασμένα μέλη ή μέρη μιας άπειρης ουσίας που φέρει το όνομα «πρόσωπο». Μπορείς να έχεις τα μέλη του «προσώπου», αλλά όχι το «πρόσωπο», το οποίο διαχωρίζεται από αυτά, όπως ακριβώς το «πρόσωπο» του Χριστού, όντας η ενσάρκωση του Θεού, διαχωρίζεται από το φθαρτό σώμα του, το οποίο μπορεί να υφίσταται κατ' εξακολούθηση «ταπεινώσεις» και «κακοποιήσεις», χωρίς όμως να αλλοιώνεται η ουσία του.
Την αξία του ανθρώπου την ορίζει μόνο ο Θεός ή η Φύση που τον κατασκεύασε: Εκείνος ή αυτή είναι που κατέχουν την ουσία του. Και επειδή και οι δύο τους είναι άπειροι, άρα μη προσδιορίσιμοι, η αξία του ανθρώπου είναι και αυτή πέρα από κάθε ανθρώπινο μέτρο ή αξία. Είναι μοναδική.
Συνεπώς, η πορνεία δεν ανήκει στην τάξη του ανθρώπινου δικαίου και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αλλά στον τομέα της θεολογίας ή της βιοηθικής (που είναι το ίδιο πράγμα).
Ποιος άλλος μπορεί να εξασφαλίσει την ορθότητα των δικαιωμάτων του ανθρώπου, αν όχι ένας Θεός εγγυητής της ανθρώπινης φύσης; Ποιος λέει ότι ο πελάτης δεν έχει δικαίωμα να αγοράζει αυτό που ο εκπορνευόμενος δεν έχει δικαίωμα να πουλάει κατά βούληση; Ποιος ορίζει ότι ο καθένας από εμάς έχει ΈΝΑ μόνο πρόσωπο και όχι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ;
Μόνο ο ένας και μοναδικός Θεός θέτει τέτοια προβλήματα, καθώς και οι κοσμικοί αντιπρόσωποί του και μάλιστα χωρίς να γνωρίζουν (βλ. Ολάντ).
Υπήρξαν όμως εποχές, όπου ακόμη και οι θεοί εκπορνεύονταν, έτσι για να ικανοποιήσουν το βίτσιο τους να βιώσουν τον εαυτό τους να δίνεται κάτω από πολλά πρόσωπα-προσωπεία.
Ωστόσο, αυτό είναι μία άλλη ιστορία που δεν μπορεί να συμβάλλει στην επίλυση της ανόδου της πορνείας και της εμπορίας σαρκός στην Ευρώπη. Υπάρχουν όμως σοβαρές υποψίες ότι ούτε μέτρα σαν αυτά που ετοιμάζεται να θέσει σε εφαρμογή ο Ολάντ θα φέρουν τη λύση. Εδώ, ούτε ο ένας και μοναδικός Θεός μπορεί να μας σώσει...