Πρόκειται για μια προεκλογική δέσμευση του Φρανσουά Ολάντ που δείχνει ότι πρόκειται να τηρηθεί. Ενα μήνα μετά την εκλογή του Γάλλου Προέδρου η υπουργός Γυναικείων Δικαιωμάτων Najat Vallaud-Belkacem δήλωσε στα τέλη του περασμένου μήνα ότι η κυβέρνηση επιθυμεί «να βρει τα εργαλεία για να καταργήσει την πορνεία» στη χώρα.
Είχε προηγηθεί, τον Ιούλιο του 2010, μια επιτροπή της Βουλής που διερεύνησε την κατάσταση και η έκθεση θα παρουσιαστεί στις 6 Δεκεμβρίου. Αλλά ως τότε θα έχει χυθεί πολύ μελάνι στη χώρα.
Η ιδέα είναι να τιμωρείται ο πελάτης ώστε να μειωθεί η πορνεία στους δρόμους. Σήμερα η γαλλική νομοθεσία τιμωρεί την πορνεία μόνο όταν διαταράσσει τη δημόσια τάξη και ο πελάτης καταδικάζεται μόνο αν η ιερόδουλη είναι ανήλικη ή παρουσιάζει ασθένεια, αναπηρία, ψυχικό ή σωματικό νόσημα ή βρίσκεται σε κατάσταση εγκυμοσύνης. Αν ψηφιστεί ο νέος νόμος για την πορνεία ο πελάτης θα μπορούσε να τιμωρηθεί με ποινές από 6 μήνες φυλάκιση σύν 3.000 ευρώ και άνω. Ο ίδιος νόμος ψηφίστηκε στη Σουηδία το 1999 και επέτρεψε να μειωθεί η πορνεία στο ήμισυ, σύμφωνα με τις αρχές.
Μεταξύ των χωρών που επιτρέπουν την πορνεία -με κανονισμούς- βρίσκεται η Γερμανία και η Ελλάδα. Αντίθετα, η Σουηδία, η Νορβηγία και η Ισλανδία απαγόρευσαν ρητά την πορνεία.
Στη Γερμανία ο σχετικός νόμος ισχύει από το 2002 και προβλέπει ότι οι ιερόδουλες είναι εργαζόμενες σχεδόν «όπως όλοι οι άλλοι». Αντιπροσωπεύονται από συνδικάτο, διαθέτουν ασφαλιστικό ταμείο και ταμείο ανεργίας κλπ. Οι ιερόδουλες μπορούν να υπογράφουν συμβόλαια που τους επιτρέπουν να επιλέγουν ελεύθερα τους πελάτες και τις υπηρεσίες που επιθυμούν. Μετά την εφαρμογή του νόμου, οι στατιστικές της γερμανικής αστυνομίας δείχνουν μείωση της εγκληματικής δραστηριότητας αν και ο αριθμός των γυναικών που ασχολούνται με το «αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου» αυξήθηκε.
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με την εφημερίδα Liberation, ισχύει το ίδιο σενάριο αν και η οικονομική κρίση έχει φέρει νέα δεδομένα. Η πορνεία, παρότι εφαρμόζεται βάσει συγκεκριμένου νομικού πλαισίου, είναι ελεύθερη, οι οίκοι ανοχής πρέπει να καταγράφονται και να ελέγχονται. «Αλλά με την οικονομική κρίση το φαινόμενο παρουσιάζει έξαρση και η κατάσταση βρίσκεται εκτός ελέγχου. Οι ιερόδουλες -στην πλειοψηφία τους θύματα παράνομων κυκλωμάτων και μετανάστριες από τις ανατολικές χώρες- αυξάνονται θεαματικά. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 έχουν το δικό τους μέρισμα ευθύνης σε αυτό το φαινόμενο, αφού το 2003 ο αριθμός των οίκων ανοχής διπλασιάστηκε. Τον περασμένο Μάιο έσκασε και το πρώτο σκάνδαλο αφού 16 ιερόδουλες ήταν φορείς του ΑΙDS και προφυλακίστηκαν. Μια υπόθεση που αποδεικνύει τα κενά ενός συστήματος που υποτίθεται ότι καλύπτει τα θέματα υγείας και ασφάλειας των ιερόδουλων» γράφει η Liberation.
Αντίθετα με το νομικό πλαίσιο Γερμανίας και Ελλάδας άλλες χώρες επέλεξαν να απαγορεύσουν την πορνεία. Αυτό το πρότυπο σκοπεύει να μιμηθεί η κυβέρνηση Ερό του Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος είχε υποσχεθεί προεκλογικά να φέρει νόμο για το ζήτημα. Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στο σάιτ Seronet.info, ο Ολάντ είχε δηλώσει ότι «το γεγονός ότι ένας πελάτης έχει το δικαίωμα να αποκτήσει το σώμα ενός άλλου προσώπου επειδή πλήρωσε...είναι παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και δήλωσε υπέρ της επιβολής ποινών στους πελάτες οίκων ανοχής.
Η πρώτη χώρα που απαγόρευσε «να αγοράζονται σεξουαλικές υπηρεσίες», από το 1999, είναι η Σουηδία η οποία «ποινικοποίησε » τους καταναλωτές αγοραίου έρωτα. Το πνεύμα του νόμου είναι απλό : οι ιερόδουλες είναι θύματα και οι πελάτες τιμωρούνται ως 6 μήνες φυλάκιση. Μια έκθεση που δημοσιεύτηκε το 2010 απέδειξε ότι η πορνεία του δρόμου μειώθηκε στο ήμισυ μέσα σε 10 χρόνια. Ωστόσο, η Morgane Merteuil, γραμματέας του Συνδικάτου σεξουαλικής εργασίας πιστεύει ότι αυτοί οι αριθμοί είναι λανθασμένοι. «Ο νόμος στη Σουηδία δεν μείωσε την πορνεία αλλά μόνο τις τιμές. Η επιβολή ποινών στους πελάτες υποχρεώνει τις ιερόδουλες να κρύβονται, είναι πιο απομονωμένες με αποτέλεσμα να εργάζονται σε πιο επικίνδυνες συνθήκες» δηλώνει.
Παρά τις επικρίσεις το πρότυπο της Σουηδίας βρήκε μιμητές. Η Ισλανδία, η Σκωτία και η Νορβηγία υιοθέτησαν παρόμοιους κανονισμούς, δέκα χρόνια μετά την επιβολή τους στη Σουηδία.Ηρθε τώρα η ώρα της Γαλλίας να αποφασίσει.