Ό,τι ακολουθεί δεν αντιπροσωπεύει τις απόψεις του γράφοντος, αλλά αποτελεί μία κατά το μάλλον ή ήττον ελεύθερη παρωδιακή ανασύνθεση αυθόρμητα διατυπωμένων (ενίοτε πολύ πιο υβριστικών απ' όσο παρουσιάζονται εδώ) σχολίων αναγνωστών, αντλημένων από διάφορους ιστότοπους, με αφορμή την ανάρτηση του κ. Βαλλιανάτου στο Facebook περί Epitaphios Pride.
«Βαλλιανάτο? Σε προειδοποιώ να αφήσεις το Χριστό ήσυχο, εσύ και οι νεοφιλελεύθερες λούγκρες που σε σιγοντάρουν. Άντε γιατί τα έχουμε ισοπεδώσει όλα σ' αυτή την πουσ**κρατούμενη χώρα. Άκου εκεί Επιτάφιος pride! Πώς τολμάς να πιάνεις στο στόμα σου τα θεία και τα όσια μωρή κραγμένη? Σήκω φύγε από τη χώρα ρε παλιό***στα, παλιομπινέ, κ**ολελέ πουσ**γερε.
Πού νομίζεις ότι αναφέρεσαι ρε λούλη ντιγκιντάγκα; Μπέρδεψες τις πέρλες, τις βιολέτες, τα τριαντάφυλλα και τους λεμονανθούς του Επιτάφιου με after party που**όγαμου στην Τήλο; Δεν έχεις τσίπα ρε κολόμπε; Δε σκέφτεσαι τη μάνα σου και τον πατέρα σου που σε βλέπουν να περιφέρεις τη φάτσα σου στα παράθυρα των καναλιών και να υπερασπίζεσαι τις τρύπιες φιλενάδες σου;
Aπό το λελοάντρο του Κολωνακίου και της Κηφισιάς, ξέρω και εγώ να βγάζω προκλητικά πουστοδιαγγέλματα. Για κάνε πως έρχεσαι προς τις δικές μας λαϊκές γειτονιές, εκεί όπου χτυπάει η καρδιά του αυθεντικού ελληνικού σερνικού, προς Λιόσα, Αιγάλεω ή Περαία, να δεις πώς ξηγούνται τα αλάνια σε ανθέλληνες κουνιστούς σαν του λόγου σου.
Έλα να δεις, ρε πρώην έμμισθε σύμβουλε του Γιωργάκη, πώς βγάζουν το μεροκάματο τα αληθινά αντράκια...
Να μυρίσεις την αλμύρα του ιδρώτα που γάργαρος κυλά στα έντιμα ατσαλωμένα στέρνα των ναυτεργατών, των μηχανουργών και των οικοδόμων...
Το ηλιοκαμένο κούτελο και τα σπαστά μαλλιά τους, όμοια με αρχαίων ημίθεων, να ανεμίζουν υπερήφανα από το αεράκι που σαν βάλσαμο χαϊδεύει τα γυμνά μέρη του τσαλακωμένου κορμιού τους...
Να νιώσεις τα δουλεμένα, γρασωμένα χέρια τους να αδράχνουν τα κολωνάτα δράπανα, τα δισκοπρίονα και τις πριονοκορδέλες...
Το βαρύ από την καταπόνηση βλέμμα τους να σε διαπερνά βαθιά σαν πύρινος πολιορκητικός κριός και να φλογίζει τα σωθικά σου...
Τη βραχνή από τη σκόνη και το τσιγάρο φωνή τους να γαργαλάει τα αυτιά σου...
Τις σωματικές οσμές τους να σε μεθάνε σάν κεχριμπαρένιο κρασί που σου δροσίζει το φάρυγγα...
Αν δεν τα 'χεις νιώσει αυτά, δεν αξίζει να λέγεσαι ρε πραγματικός άντρας... Νούμερο, ε νούμερο»!