Παταγωδώς διαψεύστηκαν όσοι ανέμεναν ότι σε αυτές τις εκλογές θα μειωνόταν κατά πολύ το ποσοστό της «Χρυσής Αυγής», ως αποτέλεσμα των ... ανδραγαθημάτων του Κασιδιάρη και της πρακτικής των βίαιων επιθέσεων εναντίον πολιτικών αντιπάλων – αριστερών, κυρίως.
Η εκλογική δύναμη της «Χρυσής Αυγής» παρέμεινε σταθερή, ακλόνητη, σχεδόν στα ίδια επίπεδα με εκείνα του Μαϊου. Η ανθεκτικότητα αυτή αποδεικνύει ότι το ποσοστό του σχήματος του Νίκου Μιχαλολιάκου δεν εκφράζει μια στιγμιαία εκδήλωση οργής σε βάρος του πολιτικού συστήματος.
Ακόμη και οι εκλογικές περιφέρειες στις οποίες καταγράφηκαν τα μεγαλύτερα ποσοστά της «Χρυσής Αυγής» κάτι δείχνουν: Πρόκειται για περιφέρειες με ιστορικές παραδόσεις «σκληρής Δεξιάς», όπως η Λακωνία και η Κορινθία, αλλά και λαϊκές περιοχές «μη προνομιούχων», όπως η Β' Πειραιά.
Στην πρώτη περίπτωση αποδεικνύεται η ικανότητα της «Χρυσής Αυγής» να διατηρεί καλούς διαύλους επικοινωνίας με το παραδοσιακό δεξιό «κοινό», υποβοηθούμενη -ασφαλώς- και από το γεγονός ότι ο ΛΑΟΣ, υπερψηφίζοντας το δεύτερο Μνημόνιο, δυσαρέστησε το πολιτικό αυτό φάσμα.
Στη δεύτερη περίπτωση, αποδεικνύεται η απήχηση της «Χρυσής Αυγής» στις τάξεις λαϊκών στρωμάτων που τρέφουν σφοδρότατη απέχθεια προς όλες τις άλλες «πτέρυγες» του πολιτικού φάσματος.
Ποιες ειδικές επισημάνσεις μπορεί να κάνει κανείς;
Πρώτη: Η ισχυροποίηση – με εμφανείς τάσεις ... μονιμότητας,πλέον- της «Χρυσής Αυγής» δείχνει να υπόκειται σε έναν ιστορικό κανόνα. Σε περιόδους βαθύτατων οικονομικών και κοινωνικών κρίσεων, οι οποίες καταβαραθρώνουν απότομα το βιοτικό επίπεδο τεράστιων τμημάτων του πληθυσμού (και δη της μεσαίας τάξης), ενισχύεται η Αριστερά, αλλά και ... ό,τι πιο ακροδεξιό υπάρχει και «κυκλοφορεί».
Η Ιστορία και η διάθεση να «τιμωρηθεί» το πολιτικό σύστημα
Εάν οικονομολόγοι όπως ο Ρουμπινί και ιστορικοί όπως ο Φέργκιουσον παραλληλίζουν την εποχή μας με εκείνη η οποία ακολούθησε το «κραχ» του 1929, δεν στερείται ενδιαφέροντος η επισήμανση επιπρόσθετων κοινών στοιχείων. Τότε είχαμε την άνοδο του ναζισμού- φασισμού, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, αλλά και το αριστερό Λαϊκό Μέτωπο στη Γαλλία.
Στη σημερινή Ελλάδα η φιλο-ναζιστική ακροδεξιά έχει τη στήριξη του 7% του εκλογικού σώματος, η δε Αριστερά, σε όλες τις εκφάνσεις της, ανήλθε στο 38%. Ο πολιτικός «μεσαίος χώρος» δείχνει ... κλινικά νεκρός, εάν μάλιστα ληφθεί υπόψη και η στροφή της Νέας Δημοκρατίας προς τα δεξιά. Το ζητούμενο είναι εάν θα εκφραστεί προς τα δεξιά ή τα αριστερά ο «κοχλασμός» που χαρακτηρίζει, πλέον, την ελληνική κοινωνία.
Δεύτερη: Ένα τμήμα, ουδόλως ευκαταφρόνητο, της κοινωνίας θεωρεί ότι «τιμωρεί» το πολιτικό σύστημα ενισχύοντας τη «Χρυσή Αυγή» που φαινομενικά το εχθρεύεται όσο κανείς άλλος. Εξ ου τα υψηλά ποσοστά του πολιτικού αυτού μορφώματος και σε περιοχές, των οποίων οι κάτοικοι δεν αντιμετωπίζουν ειδικά προβλήματα με μετανάστες.
Ξεθώριασμα παλιών «γραμμών» και απο-ενοχοποίηση
Ασφαλώς έχουν δει το φως της δημοσιότητας μαρτυρίες πρώην στελεχών της «Χρυσής Αυγής», περί ...περίεργων χρηματοδοτήσεων, περί μελών της οργάνωσης που αναλάμβαναν ρόλο «σεκιουριτάδων» πολιτικών άλλων κομμάτων, κλπ. Τα στοιχεία αυτά όμως για τον πολύ κόσμο ήταν και παραμένουν «ψιλά γράμματα». Η «Χρυσή Αυγή» φαντάζει στα μάτια των περισσοτέρων ως η κατ' εξοχήν αντι- συστημική δύναμη.
Τρίτη: Ασφαλώς δεν είναι χουντικοί ή φιλο-ναζιστές όλοι οι ψηφοφόροι της. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι στην εποχή μας έχουν ξεθωριάσει σε σημαντικό βαθμό παλιές διαχωριστικές ή «κόκκινες» γραμμές, που καθιστούσαν αδιανόητο πχ το ενδεχόμενο να ενισχύσει κάποιος μη χουντικός ένα φιλο- χουντικό πολιτικό μόρφωμα.
Ακόμη και η -μόνιμη, τα τελευταία χρόνια- φιλολογία για την Μεταπολίτευση, για τη «μεταπολιτευτική Ελλάδα της διαφθοράς» (λες και δεν ήταν βουτηγμένη στα σκάνδαλα νωρίτερα η χώρα), εμμέσως και εξ αντικειμένου συμβάλλει σε αυτό το ξεθώριασμα. Κατά συνέπεια, απο-ενοχοποιείται σε σημαντική κλίμακα η επιλογή της ενίσχυσης πολιτικών δυνάμεων όπως η «Χρυσή Αυγή».
Η δύναμη του ξύλου και της ... φαντασίας
Τέταρτη: Οι οργισμένοι συχνά γοητεύονται από την επίδειξη δύναμης, της ... σωματικής συμπεριλαμβανομένης. Είναι η «απλή λύση» για όλα, μπορεί δε καθένας να φανταστεί τους τραμπουκισμούς στρεφόμενους εναντίον φανταστικών στόχων...
Δεν ήταν τυχαία η ατάκα του Ηλία Κασιδιάρη, που είπε ότι προσφέρεται να ... πάει να διαπραγματευτεί ο ίδιος με την Άνγκελα Μέρκελ! Τη Λιάνα Κανέλλη χτύπησε, οι ομοϊδεάτες του έκαναν εφόδους σε εκλογικά περίπτερα αριστερών κομμάτων, αλλά το «κοινό του» κλήθηκε να τον φανταστεί να ... περιποιείται τη γερμανίδα Καγκελάριο.
Η δύναμη των ξυλοδαρμών «κλείνει το μάτι» στη δύναμη της συλλογικής φαντασίας. Η μέθοδος μέχρι στιγμής δείχνει αποτελεσματική...
Πέμπτη: Καθώς η «Χρυσή Αυγή» φαντάζει ικανή να «ταράζει τα νερά», έστω και ...δέρνοντας, παρέχονται πολλά παράξενα κίνητρα για την ενίσχυσή της. Χαρακτηριστικό ήταν αυτό που έλεγε ένας πολίτης: «Με αυτούς στη Βουλή, θα έχουμε ένα καλό: Θα αναγκαστούν να αποσύρουν την ασυλία των βουλευτών, ειδάλλως οι Χρυσαυγίτες θα αλωνίζουν...»