Για έναν τρίτο κύκλο επαναδιαπραγμάτευσης που θα οδηγήσει προς το Μνημόνιο 3, ετοιμάζονται στο εξωτερικό, στην περίπτωση που υπάρχει ανάλογη πολιτική βούληση, καθώς λόγω και της παρατεταμένης προεκλογικής περιόδου, βρίσκονται εκτός ελέγχου δεκάδες στόχοι του Μνημονίου 2, καθιστώντας το στην πράξη ανενεργό.
Σύμφωνα με το capital.gr, στελέχη εντός και εκτός Ελλάδας, εκτιμούν ότι δεκάδες στόχοι του Μνημονίου 2 και κυρίως αυτοί που αφορούν σε αλλά παρεμβάσεις τόνωσης της ανταγωνιστικότητας και νοικοκυρέματος των οικονομικών που συνεχώς αναβάλλονται, βρίσκονται εκτός ελέγχου.
Οταν και αν σχηματιστεί κυβέρνηση, η Τρόικα θα έρθει στην Αθήνα αρχικά για μια συνάντηση γνωριμίας.
Θα ενημερωθεί, θα ενημερώσει, και θα αρχίσει να γράφει την έκθεση εφαρμογής του Μνημονίου, βάση της οποίας δίδεται ή όχι η επόμενη δόση. Αν υπάρξει σύγκλιση απόψεων με την τότε κυβέρνηση, θα προετοιμαστεί και για την επικαιροποίηση του Μνημονίου η οποία λόγω των τεράστιων αποκλίσεων ουσιαστικά θα οδηγεί σε νέο Μνημόνιο.
Σύμφωνα πάντα με το capital.gr, τα ίδια στελέχη αναφέρουν ότι ούτε τότε τα πράγματα θα είναι εύκολα. Παρά το γεγονός ότι η πολιτική και κοινωνική αναταραχή, αλλά και το μέγεθος της ύφεσης, έχουν στρώσει τις τελευταίες εβδομάδες το χαλί του «ρεαλισμού» στους στόχους του Μνημονίου, ο δρόμος εξακολουθεί να είναι μεγάλος, κυρίως στα «διαρθρωτικά».
Μάλιστα, όπως διευκρινίζουν, όταν λένε ότι έχει στρωθεί το χαλί του «ρεαλισμού» , εννοούν την επιμήκυνση των ετών προσαρμογής (με πρόβλεψη για παράταση έως 3 χρόνια για την οποία θα αναζητηθούν περίπου 20 δισ. ευρώ πρόσθετοι πόροι, από υπόλοιπα του PSI, της ανακεφαλαιοποίησης, αποκρατικοποιήσεις και επιπλέον συνδρομή των δανειστών), αλλά και τη διανομή στα επόμενα τρία έτη των μέτρων των 11,6 δισ. ευρώ αντί για φέτος. Ολα αυτά, με στόχο να παταχθεί η φοροδιαφυγή και να επιτευχθεί η επιστροφή στην ανάπτυξη, με επιτυχία αυτή τη φορά, έτσι ώστε να περιοριστούν οι επώδυνες περικοπές στο κοινωνικό κράτος.
Παραμένει, ωστόσο, η πίεση για τις δεκάδες παρεμβάσεις στο ευρύτερο δημόσιο και στις αγορές , τις οποίες μέχρι στιγμής δεν έχει κάνει η Ελλάδα. Ουσιαστικά, πρόκειται για τους στόχους του Μνημονίου 2 που και πάλι δεν έγιναν πράξη, αυτή τη φορά λόγω του παρατεταμένου εκλογικού κύκλου.
Οι πιο πολλοί στόχοι του παρόντος Μνημονίου που ξεκίνησε ουσιαστικά τον Μάρτιο, δεν αφορούν στα κοινωνικά επώδυνα και νέα εισπρακτικά μέτρα (π.χ. περικοπές ειδικών μισθολογίων). Αφορούν, στις κρίσιμες και επί χρόνια καθυστερούμενες μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν το πολύ έως τον Ιούνιο.
Συγκεκριμένα αφορούν σε μία σειρά παρεμβάσεων στα κλειστά επαγγέλματα (κυρίως στους δικηγόρους, αλλά και σε ενεργειακούς επιθεωρητές, ΚΤΕΛ, κλπ), στα τεχνικά επαγγέλματα, στην κατάργηση τελών και γραφειοκρατικών δυσκολιών, σε ηλεκτρονικά συστήματα (προμηθειών, ελέγχου δημοσίων δαπανών), στην αναδόμηση του ΕΣΠΑ, σε παρεμβάσεις διευκόλυνσης επενδύσεων, αποκρατικοποιήσεων και εξαγωγών και – βέβαια – στην αναδόμηση του δημοσίου, του στενού και κυρίως του ευρύτερου (ΔΕΚΟ, φορέων, ταμείων, νοσοκομείων).
Ουσιαστικά πρόκειται για μνημονιακές παρεμβάσεις του 2010 και του 2011 με στόχο τη τόνωση της ανταγωνιστικότητας.