Αν μείνει κανείς στο 1,4% του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή, θα πιστέψει ότι όντως στην Ελλάδα αποδίδει η συνταγή της εσωτερικής υποτίμησης, με πτώση τιμών ανάλογη ή περίπου ανάλογη της μείωσης μισθών και συντάξεων. Ωστόσο, αρκεί μια προσεκτική ματιά στα επιμέρους στοιχεία, για να αντιληφθεί ότι η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.
Κατ' αρχήν οι τιμές των καυσίμων παρουσιάζουν αύξηση πολλαπλάσια του πληθωρισμού. Η τιμή της βενζίνης σημείωσε αύξηση 4,4% σε σχέση με πέρσι, η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης- που χρησιμοποιείται και στα αγροτικά μηχανήματα- 15,6% και η τιμή του φυσικού αερίου 10,8%. Περνώντας στις βασικές δαπάνες ενός νοικοκυριού, θα πρέπει να ξεκινήσει κανείς από την αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος κατά 13,9%, ενώ όσον αφορά στα βασικά είδη διατροφής η μεγαλύτερη αύξηση καταγράφεται στη τιμή των λαχανικών (6,6%), αλλά καταγράφονται αυξήσεις μεγαλύτερες του πληθωρισμού στα δημητριακά, στα γαλακτοκομικά, στα νωπά ψάρια, στον καφέ, στα αναψυκτικά, στους χυμούς φρούτων, στα γλυκά. Μοναδική εξαίρεση αποτελούν οι πατάτες, η τιμή των οποίων ήταν μειωμένη κατά 20,5%, ενδεχομένως και λόγω του γνωστού... κινήματος.
Πώς προκύπτει, λοιπόν, ο χαμηλός πληθωρισμός; Αφενός επειδή οι παραπάνω αυξήσεις είναι χαμηλότερες από τις αντίστοιχες περσινές, αφετέρου επειδή καταγράφηκαν μειώσεις τιμών σε προϊόντα και υπηρεσίες που απέκτησαν μεγαλύτερο ειδικό "βάρος" με την αναθεώρηση του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή, όπως για παράδειγμα τα αυτοκίνητα, τα φάρμακα, οι δαπάνες υγείας.