Αβέβαιο είναι το μέλλον 45.000 εργαζόμενων στο Δημόσιο που έχουν συμβάσεις αορίστου χρόνου, καθώς η Τρόικα αυξάνει τις πιέσεις για άμεση μείωση των λειτουργικών και μισθολογικών δαπανών του Δημοσίου.
Αυτά ειπώθηκαν σύμφωνα με πληροφορίες στη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης στο Λουξεμβούργο, την περασμένη Παρασκευή.
Σύμφωνα με το «Έθνος», οι εκπρόσωποι της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ ζήτησαν από την ελληνική κυβέρνηση μεγαλύτερο περιορισμό στις προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, αλλά και απολύσεις του 1/3 των υπαλλήλων με συμβάσεις αορίστου χρόνου που απασχολούνται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Υπολογίζεται ότι 45.000 εργαζόμενοι με συμβάσεις αορίστου χρόνου έχουν μπει στο στόχαστρο της Τρόικας, προκειμένου να μειωθούν αποτελεσματικά και μόνιμα οι μισθολογικές δαπάνες των φορέων της κεντρικής κυβέρνησης, κυρίως στις ΔΕΚΟ, σε τράπεζες που έχει συμμετοχή το κράτος και σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου όπως είναι δημοτικές επιχειρήσεις, καζίνο, φορείς διαχείρισης λιμανιών, αεροδρομίων κ.τ.λ.
Η απόλυση 45.000 υπαλλήλων αορίστου χρόνου θα μειώσει το μισθολογικό κόστος κατά 600 εκατ. ευρώ. Το σύνολο των υπαλλήλων αορίστου χρόνου σε δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα υπολογίζεται ότι ξεπερνά τους 130.000 εργαζομένους. Συγκεκριμένα, αυτή τη στιγμή υπηρετούν 54.000 υπάλληλοι στο στενό Δημόσιο Τομέα και τα ΝΠΔΔ, άλλοι 27.000 σε ΟΤΑ, επιχειρήσεις και ΝΠΔΔ των ΟΤΑ, περίπου 43.000 σε τράπεζες, το Τ.Τ. και τις ΔΕΚΟ και περίπου 10.000 σε άλλα ΝΠΔΔ.
Ωστόσο, κύκλοι του υπουργείου Εσωτερικών αποκλείουν το ενδεχόμενο απολύσεων προσωπικού στο Δημόσιο και επιμένουν ότι το πλεονάζον προσωπικό από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, μετά την αναδιοργάνωση των φορέων, θα μετατάσσεται σε κενές οργανικές θέσεις του «στενού» δημόσιου τομέα.
Παράλληλα, παραμένει άγνωστο το αν τα ελληνικά δικαστήρια θα επικυρώσουν τις φημολογούμενες απολύσεις. Αρκετοί νομικοί υποστηρίζουν ότι στην περίπτωση που οι υπάλληλοι αορίστου προσφύγουν στα δικαστήρια θα δικαιωθούν, ωστόσο πολλοί είναι εκείνοι που λένε ότι στις συμβάσεις αορίστου χρόνου ισχύει ότι και στον ιδιωτικό τομέα, ότι μπορούν δηλαδή να γίνουν αρκεί ο εργαζόμενος που απολύεται να λάβει κανονικά την αποζημίωσή του.