«Θυμάμαι το πλήθος να εισβάλλει στα κρεοπωλεία για να πάρει ένα κομμάτι κρέας και να σχηματίζει ουρές χιλιομέτρων μέσα στο κρύο για ένα καρβέλι ψωμί». Με αυτά τα δραματικά λόγια περιγράφει η Μαργαρίτα Αργυράκου-Μιέρνικ το βίωμα της χρεοκοπίας της Πολωνίας που έζησε σε ηλικία 15 ετών.
Είναι η 46χρονη Πολωνέζα που το περασμένο Σάββατο σηκώθηκε από το ακροατήριο, μετά την ομιλία του Ευάγγελου Βενιζέλου στη Λιβαδειά και πήρε το λόγο:
«Κανένας σε αυτή αίθουσα δεν ξέρει τι σημαίνει πτώχευση του κράτους. Ημουνα 15 ετών το '81 στην Πολωνία που πτώχευσε. Κάναμε 30 χρόνια να συνέλθουμε...Λαέ ξυπνήστε! Δεν είναι παιχνίδι. Δεν θέλω να το ζήσω δεύτερη φορά» ήταν τα λόγια της που συγκλόνισαν την αίθουσα αλλά και όλους τους Ελληνες.
Η Μαργαρίτα Μιέρνικ τα τελευταία 20 χρόνια ζει μόνιμα στην Ελλάδα, είναι αγρότισσα και κατοικεί στο Μαυρονέρι Βοιωτίας. Η σημερινή κατάσταση της χώρας, όπως λέει σε συνεντεύξεις της σε πολλές σημερινές εφημερίδες, την γυρνάει πίσω στην πτώχευση του '81 και σε αναμνήσεις που πίστευε πως είχε σβήσει.
Είναι γνωστό ότι το καλοκαίρι του 1981 η πολωνική οικονομία κατέρρευσε, το εθνικό εισόδημα άρχισε να μειώνεται κατά 30% και το χρέος προς τη Δύση έφτανε τα 27 δις δολάρια. Η κρίση μεταφράστηκε αρχικά ως πλήρη έλλειψη σε βασικά είδη κατανάλωσης, όπως ζάχαρη, βούτυρο κ.α καθώς και σε είδη πρώτης ανάγκης, όπως τα φάρμακα.
«Μας έκοψαν το ρεύμα» αφηγείται στα Νέα. «Ούτε ένας δρόμος στην Πολωνία δεν είχε φως. Για τους επόμενους έξι μήνες δεν υπήρχαν χρήματα στις τράπεζες. Μόνο τα σχολεία ήταν ανοιχτά και τα νοσοκομεία υπολειτουργούσαν. Εξυπηρετούσαν μόνο τα επείγοντα περιστατικά, όπως σοβαρά ατυχήματα από τροχαία και γέννες» λέει και επισημαίνει ότι μέσα σε δυο μέρες από την επιβολή του στρατιωτικού νόμου από τον Γιαρουζέλσκι και την επακόλουθη οικονομική κατάρρευση τα προιόντα από τα ράφια των σούπερ μάρκετ είχαν εξαφανιστεί.
Η Μαργαρίτα Αργυράκου λέει πως σε μια τέτοια περίοδο οικονομικού χάους και αστάθειας μόνο δυο πράγματα ανθούσαν στην Πολωνία, η μαύρη αγορά και τα μονοπώλια. Ανήκει σε εκείνους που έχουν βιώσει τις συνέπειες της πτώχευσης και τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα συγκλονίζεται όταν ακούει να λέγεται με ελαφρότητα «ας πτωχεύσουμε να τελειώνουμε»