Διαστάσεις επιδημίας αρχίζει να παίρνει παγκοσμίως το φαινόμενο των αυξανόμενων αυτοκτονιών σε χώρες όπου υπάρχει κρίση και παρουσία του ΔΝΤ, με τους κοινωνιολόγους να συνδέουν πλέον τους αυτόχειρες με τα ασφυκτικά μέτρα λιτότητας που επιβάλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Συγκεκριμένα, σε δημοσίευμά τους τα «ΝΕΑ», κάνουν εκτενή ανάλυση των ποσοστών αυτοκτονιών στις χώρες από τις οποίες «πέρασε» το ΔΝΤ και εφάρμοσε τα προγράμματα σωτηρίας του.
Το φαινόμενο έκανε πρώτη φορά την εμφάνισή του, το 1998 στη Νότια Κορέα, όταν δεκάδες χιλιάδες νοτιοκορεάτες εργάτες έχασαν τη δουλειά τους λόγω της οικονομικής κρίσης που έπληξε τη Μικρά Ασία όπου και αποφάσισαν να βάλουν τέρμα στη δουλειά τους.
Μάλιστα, μερικές εκατοντάδες από αυτούς αποφάσισαν να «πάρουν μαζί τους» τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς τους. Αμέσως ο τύπος αναφέρθηκε στο φαινόμενο ως «οι αυτοκτονίες του ΔΝΤ», μιας και οι αυτόχειρες πίστευαν πως η απώλεια της εργασίας και των πόρων στη ζωή τους, είναι απόρροια των σκληρών μέτρων που επιβάλλει το Ταμείο.
Για έκδηλες συνέπειες στη ψυχική υγεία των πολιτών ως αποτέλεσμα της κρίσης κάνουν λόγο και οι Έλληνες επιστήμονες οι οποίοι προειδοποιούν, «πρόσφατα προκαταρκτικά στοιχεία δείχνουν διπλασιασμό του ετήσιου ποσοστού αυτοκτονιών και αύξηση της κατάχρησης του αλκοόλ και των εθιστικών ουσιών από την αρχή της κρίσης. Μια κοντόφθαλμη λογική που αναμένει τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας να αποτελούν μέρος μιας επικερδούς επιχείρησης μπορεί μόνο να κάνει τα πράγματα χειρότερα».
Ενδεικτικά, στο λεκανοπέδιο Αττικής όπου συναντάται ο μεγαλύτερος αριθμός αυτοκτονιών, τα ποσοστά μεγαλώνουν κατά 10% κάθε χρόνο από την αρχή της κρίσης την ώρα που ανεργία είναι πάνω από 21%.
Σε έρευνα του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ για τις ευρωπαϊκές χώρες που ενταχθηκαν στο πρόγραμμα του ΔΝΤ, σημειώνεται ότι τα ποσοστά αυτοκτονιών αυξήθηκαν όπου αυξήθηκε η ανεργία, άνοδος της ανεργίας της τάξεως το 3% συνοδεύεται με αύξηση της τάξεως του 4,45% στις αυτοκτονίες για τις ηλικίες κάτω των 65.