Την επόμενη ημέρα του απίστευτου δημοσιεύματος του γερμανικού περιοδικού Spiegel περί εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, αναζητά η Κυβέρνηση, που αντέδρασε μάλλον αμήχανα και καθυστερημένα στα σενάρια επιστροφής στη... δραχμή, αλλά έχει γίνει κατανοητό και στον πιο αισιόδοξο, ότι η επιστροφή στις αγορές εντός του 2012 απομακρύνεται. Με τις πληροφορίες να αναφέρουν, μάλιστα, ότι η περαιτέρω υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τη FITCH είναι θέμα ωρών και έπεται συνέχεια από τους υπόλοιπους Οίκους Αξιολόγησης, κάτι που εκτιμάται ότι θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το κλίμα στις αγορές, αναζητείται πειστική απάντηση σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους, οι οποίοι υποχρεούνται πλέον εφόσον επιθυμούν την ευστάθεια του Ευρώ, να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα από τις αποφάσεις του Μαρτίου και να θωρακίσουν την Ελλάδα έναντι των κερδοσκόπων.
Αυτό ακριβώς, όπως όλα δείχνουν, είναι και το αντικείμενο της σύσκεψης που επιχειρήθηκε να κρατηθεί μυστική, δηλαδή ποια είναι η ιδανική λύση για το ελληνικό πρόβλημα που καθίσταται μάλλον πιεστικό αν αναλογιστεί κανείς ότι σε περίπου 9 μήνες η Ελλάδα θα πρέπει να βγει εκ νέου στις αγορές και να αναζητήσει περίπου 30 δισ ευρώ, με επιτόκια που σήμερα κυμαίνονται από 15% έως 25%! Μια από τις κινήσεις που εκτιμάται ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει κατευναστικά είναι απόφαση των Ευρωπαίων ηγετών που θα άναβε το πράσινο φως στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Σταθερότητας (EFSF) να καλύψει όλες τις επιπλέον δανειακές ανάγκες της Ελλάδας για το 2012, αγοράζοντας πρωτογενώς τα ομόλογα της, σε επιτόκιο πολύ χαμηλότερο της αγοράς. Σε αυτή τη περίπτωση, ουσιαστικά όσοι στοιχηματίζουν σε αναδιάρθρωση εντός του έτους θα έχαναν τα λεφτά τους και το σημαντικότερο είναι ότι η Ελλάδα θα κέρδιζε χρόνο, προκειμένου να επιταχύνει ή να εμβαθύνει τα δημοσιονομικά και διαρθρωτικά μέτρα που απαιτούνται.
Μια δεύτερη λύση που ακούγεται είναι η περαιτέρω επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των 110 δισ ευρώ, έτσι ώστε το δημοσιονομικό βάρος (τόκοι εξυπηρέτησης Χρέους) της επόμενης κρίσιμης τριετίας να περιοριστεί σημαντικά, με στόχο να αρχίσει η απόδοση των μέτρων του αρχικού Μνημονίου ήτοι να επιτευχθούν ικανά πρωτογενή πλεονάσματα που θα μπορούσαν να εκληφθούν από τις αγορές ως ένδειξη βιωσιμότητας του Χρέους. Ωστόσο, σε αυτή τη περίπτωση, η Ελλάδα ενδεχομένως να χρειαστεί να βάλει κι αυτή κάτι στο τραπέζι ήτοι νέα μέτρα που θα μπορούσαν να ενισχύσουν το "πακέτο" της περιόδου 2011- 2015.
Όπως επισημαίνουν, πάντως, έμπειροι αναλυτές και στη μια και στην άλλη περίπτωση, οι αγορές έχουν δώσει σήμα ότι θα εκλάβουν μια τέτοια κίνηση ως ένδειξη αδυναμίας εξυπηρέτησης του Χρέους, συνεχίζοντας να πιέζουν για αναδιάρθρωση το 2013, εν όψει λειτουργίας του Νέου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού (ESM), ο οποίος ούτως ή άλλως προβλέπει σχετική διαδικασία για τις χώρες που χαρακτηρίζονται αφερέγγυες.
Κι εδώ ακριβώς αρχίζουν οι συζητήσεις, που δειλά- δειλά βλέπουν εκ το φως της δημοσιότητας, για τη δυνατότητα του Νέου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού να αγοράσει κρατικά ομόλογα όχι πρωτογενώς αλλά από τη δευτερογενή αγορά, κάτι που σημαίνει ότι υπό προϋποθέσεις η Ελλάδα και όποια χώρα αντιμετωπίζει ανάλογα προβλήματα, θα μπορούσε να μένει εκτός αγορών για όσο χρονικό διάστημα απαιτείται, υπό τη προϋπόθεση βέβαια ότι θα υπογράφει Συμφωνία ανάλογη με αυτή του Μνημονίου. Η πρόταση αυτή είχε απορριφθεί από τους Γερμανούς το περασμένο έτος, όταν όμως ακόμα ο Μηχανισμός βρισκόταν στα σπάργανα, ενώ στη συνέχεια δεν τέθηκε καν στην ατζέντα των συζητήσεων, αφού προφανώς κρίθηκε ότι σε πρώτη φάση θα έπρεπε να θεσμοθετηθεί ο ενισχυμένος- έναντι των αρχικών προθέσεων- ρόλος του Μόνιμου Μηχανισμού. Ωστόσο, ήδη αναλυτές επισημαίνουν ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν πλέον ότι είναι πιο εύκολο πολιτικά να πειστούν οι Γερμανοί ψηφοφόροι (και όχι μόνο) ότι είναι μικρότερο το κόστος από την εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδίου "διάσωσης" παρά από μια ενδεχόμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού Χρέους κι αυτό γιατί πέρα από τους ισχυρούς κλυδωνισμούς και στο γερμανικό τραπεζικό σύστημα, θα προκαλούσε καίριο πλήγμα στις ούτως ή άλλως εύθραυστες ισορροπίες εντός της Ευρωζώνης, που σε τελική ανάλυση μόνο ευπρόσδεκτο δεν θα ήταν για τα γερμανικά συμφέροντα αν αναλογιστεί κανείς ότι οι βασικοί εισαγωγείς των γερμανικών προϊόντων βρίσκονται εντός της Ζώνης του Ευρώ...