Πλήρη ρήξη με τους ψηφοφόρους τους καταγράφουν τα παραδοσιακά κόμματα τα οποία βαδίζουν προς τις κάλπες χωρίς να γνωρίζουν ποια κυβέρνηση θα προκύψει. Αυτονομίες τέλος και, για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση, τα κόμματα που σήμερα κινούνται σε κλίμα πόλωσης προετοιμάζονται αύριο να συνεργαστούν.
Το πολιτικό σκηνικό δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στις νέες πρωτόγνωρες συνθήκες που δημιουργήθηκαν στη χώρα μας μετά την οικονομική κατάρρευση του 2010.Το διακύβευμα της παραμονής της χώρας στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση περιπλέκεται καθώς τα οικονομικά δεδομένα είναι δραματικά και οι προοπτικές εξόδου από την κρίση περιορισμένες.
Το στοίχημα της Ελλάδας είναι οικονομικό και πολιτικό και τα κόμματα δεν είναι προετοιμασμένα να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. «Γαλάζια» και «πράσινα» επιτελεία επιχειρούν να διαμορφώσουν ένα κοινό πεδίο πολιτικής συνεύρεσης και επέλεξαν ως κοινή ατζέντα την παραμονή της χώρας στο ευρώ αφού στα θέματα ανάπτυξης και κοινωνικής πολιτικής δεν συμπίπτουν προγραμματικά. Η πόλωση των δύο στρατοπέδων και ο στόχος της αυτονομίας οδήγησε τα τελευταία 35 χρόνια σε παράλληλες πορείες που έφεραν τη χώρα στα πρόθυρα της διάλυσης κάθε φορά που άλλαζε η κυβέρνηση.
ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΔΗΜΑΡ επιχειρούν να διαμορφώσουν ένα μέτωπο ευρωπαϊκής σταθερότητας απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο προσδοκούν να παρουσιάσουν ως παράγοντα αστάθειας. Την ίδια ώρα, ελληνικός λαός οδεύει για δεύτερη φορά στις κάλπες, χωρίς κανένα από τα κόμματα να του εξηγεί την πραγματική κατάσταση της οικονομίας και πώς η χώρα μπορεί να βγει από την κρίση. Ετσι οι πολίτες παραμένουν ανενημέρωτοι και διακατέχονται από τα ίδια συναισθήματα με τα οποία ψήφισαν στις εκλογές της 6ης Μαΐου, δηλαδή της οργής και της απέχθειας προς τον πολιτικό κόσμο.
Ακόμη και ο κ. Λουκάς Παπαδήμος δεν είπε την πλήρη αλήθεια για την κατάσταση της χώρας. Ενώ όταν αποχώρησε από το Μέγαρο Μαξίμου δήλωσε ότι μετά το PSI δημιουργούνται προϋποθέσεις εξόδου της χώρας από την κρίση και ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, στην επιστολή του που διάβασε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας στους πολιτικούς αρχηγούς περιγράφει μια κατάσταση σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα απειλείται με άμεση κατάρρευση.
Αλλά και τα λεγόμενα «μνημονιακά» κόμματα αποφεύγουν να πουν την αλήθεια, καθώς θεωρούν ότι μια ελαφρά αντιμνημονιακή στροφή διευκολύνει την επανασυσπείρωση των ψηφοφόρων τους. Οι κκ. Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος ζητούν την ψήφο χωρίς να διευκρινίζουν ποια θέματα θα επαναδιαπραγματευτούν και τι θα συμβεί σε περίπτωση άρνησης από πλευράς των δανειστών μας..
Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και τάσσεται υπέρ του ευρώ, στην ουσία μιλάει για ένα διαφορετικό οικονομικό μοντέλο. Οταν ο κ. Γιάννης Μηλιός λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιβάλει φόρο 1% στον τζίρο των επιχειρήσεων, ο κ. Γιάννης Δραγασάκης υποστηρίζει τις κρατικοποιήσεις και ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης κάνει λόγο για προσλήψεις στο Δημόσιο, είναι σαφές ότι αυτά δεν αφορούν μια αλλαγή του μνημονίου αλλά κατάργηση του οικονομικού μοντέλου της χώρας και διαμόρφωση μιας κρατικίστικης Ελλάδας που όλα αυτά μπορεί να τα χρηματοδοτήσει μόνο αν κόψει χρήμα, δηλαδή αν επιστρέψει στη δραχμή.