«Τα πάντα ρει»... Το είπε ο Ηράκλειτος, τώρα το πιστοποιούν και τα ...ελληνικά πολιτικά κόμματα που εξελίσσουν την προεκλογική τους τακτική, καθώς μικραίνει ο χρόνος που μας χωρίζει από τη 17η Ιουνίου.
Ορισμένες από τις αλλαγές αυτές μπορεί εύκολα να τις αντιληφθεί όποιος παρακολουθεί την επιχειρηματολογία των εκπροσώπων των κομμάτων, στα τηλεοπτικά πάνελ. Άλλες βρίσκονται στο στάδιο της ... επεξεργασίας, σε κομματικά επιτελεία.
Τα στοιχεία του πολιτικού – δημοσκοπικού «ντέρμπι» που χαρακτηρίζουν την αντιπαράθεση ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία υποχρεώνουν αμφότερους να δείχνουν ... ταχύτατα αντανακλαστικά, να αναπροσαρμόζουν και να εμπλουτίζουν χωρίς χρονοτριβή την τακτική τους.
Με νέα αιχμή του δόρατος ο ΣΥΡΙΖΑ
Ευδιάκριτη είναι μια νέα «αιχμή του δόρατος» στην επιχειρηματολογία των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθούν να μετατρέψουν σε πλεονέκτημα τις δυσκολίες, οι οποίες απορρέουν από τη «στρογγυλοποίηση» που έχει κάνει η Κουμουνδούρου, σε πολλές από τις θέσεις της.
Η αιχμή αυτή συνοψίζεται σε ένα ερώτημα, προς τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ: «Εάν προβλέπετε ότι οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο θα τηρήσουν τόσο αυστηρή στάση απέναντί μας, ώστε να κινδυνεύσει η θέση της χώρας στην Ευρωζώνη, τότε πώς δεσμεύστε εσείς ότι θα πετύχετε την υπέρβαση του Μνημονίου, όπως λέτε;».
Το επιθετικό αυτό ερώτημα δεν θα μπορούσε να έχει σημαντική διεισδυτικότητα, όσο η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ απέληγε στη θέση περί μονομερούς καταγγελίας της δανειακής σύμβασης: Ήταν μεγάλη και φανερή η διαφορά ανάμεσα στη γραμμή πλεύσης της Κουμουνδούρου, από τη μία μεριά και των Συγγρού – Ιπποκράτους, από την άλλη.
Προς το ΚΚΕ δεν χάνει, άρα...
Η τροποποίηση της «ρότας» του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, του επιτρέπει να ρίχνει ... με ορμή το μπαλάκι στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, ευελπιστώντας ότι η κοινή γνώμη θα του αναγνωρίσει ένα προβάδισμα, έστω και δια της εις άτοπον επαγωγής: Το ΠΑΣΟΚ επί δυο χρόνια δεν διαπραγματεύτηκε επιτυχώς, η ΝΔ ψήφισε το δεύτερο Μνημόνιο.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις... Η «λείανση» της γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τον αφήνει έκθετο στις αιτιάσεις για ανακολουθίες, αστάθεια και καιροσκοπισμό, αλλά όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις δεν προκαλεί εκροές προς την πλευρά του ΚΚΕ. Κάθε άλλο.
Δεύτερο στοιχείο της ...φρέσκιας τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ είναι το «μέτωπο» εναντίον των ιδιοκτητών μεγάλων ΜΜΕ και ιδίως η επίθεση σε βάρος του Mega. Στην Κουμουνδούρου προσδοκούν κέρδη από αυτό το μέτωπο, καθώς η αντίθεσή τους προς μεγάλα ΜΜΕ μπορεί να εκληφθεί ως στοιχείο που πιστοποιεί την έχθρα του ΣΥΡΙΖΑ προς όλους τους «πυλώνες του κατεστημένου και της διαπλοκής».
Στη Νέα Δημοκρατία είναι εμφανής ο προσανατολισμός σε μία «ατζέντα», η οποία- όπως εκτιμά η Συγγρού- αναδεικνύει τα «αδύνατα σημεία» του ΣΥΡΙΖΑ: ΑΟΖ, μεταναστευτικό, Αστυνομία, κλπ.
Στη Συγγρού δείχνουν να αντιλαμβάνονται ότι η εμφάνιση στα ΜΜΕ «γαλάζιων» στελεχών που σχεδόν μετρούν ... μία – μία τις σελίδες του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, περισσότερο προδίδει άγχος -ή και δέος απέναντι στον αντίπαλο. Έτσι, ολοένα και συχνότερα βλέπουμε τα στελέχη της ΝΔ να επικεντρώνουν τις αναφορές τους σε θέματα, για τα οποία οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ – όπως τουλάχιστον κρίνουν στη ΝΔ- φαντάζουν είτε θολές, είτε αιρετικές και περιθωριακές.
ΝΔ: Τρεις προσδοκίες, από την επιστροφή στις ρίζες.
Ταυτοχρόνως, η ΝΔ εκτιμά πως η εντονότερη ανάδειξη θεμάτων όπως το μεταναστευτικό και η Αστυνομία, ζητήματα που έθιξε και ο Αντώνης Σαμαράς από το βήμα της Εθνικής Διάσκεψης, θα αποδειχθεί τριπλά χρήσιμη και για λόγους που αφορούν τη «γαλάζια πολυκατοικία».
Πρώτον: Η Συγγρού ελπίζει πως θα βοηθήσει το κόμμα να κερδίσει ακροδεξιούς ψηφοφόρους αυτή η φρασεολογία, επιβεβαιώνοντας και αναδεικνύοντας τη στροφή που έχει κάνει το κόμμα προς τα πρότυπα μιας «σκληρής Δεξιάς», η οποία πλέον υποδέχεται και τα μέχρι πρότινος στελέχη του ΛΑΟΣ.
Δεύτερον: Η εν λόγω επιστροφή ... στις ρίζες, την οποία μάλιστα προσφάτως «χρωμάτισε» ο κ. Σαμαράς με τη φράση «ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει τη θρησκεία στο περιθώριο», δείχνει ...ταιριαστή στις συνθήκες ενός «ντέρμπι» με κόμμα της Αριστεράς. Ξυπνά μνήμες, αν όχι και φοβίες. Χαράσσει πάλι «θεμελιώδεις» διαχωριστικές γραμμές. Το επιτελείο του κ. Σαμαρά «ποντάρει» σε αυτό.
Τρίτον: Η «επιστροφή στις ρίζες» μπορεί, ίσως, να βοηθήσει να κουκουλωθούν οι εσωτερικές αντιθέσεις του παρόντος. Είναι γνωστό ότι σημαντικό τμήμα της κοινωνικής – εκλογικής βάσης της ΝΔ, που παραμένει σφόδρα «αντιμνημονιακό», δυσφορεί με τον επαναπατρισμό της Ντόρας Μπακογιάννη. Αρκετοί δυσανασχετούν και με την «εισροή» στελεχών του ΛΑΟΣ, δηλαδή του κόμματος που είχε ταχθεί υπέρ του πρώτου Μνημονίου, όταν η ΝΔ ανέμιζε «αντιμνημονιακές» σημαίες.
Αυτή η διαμορφωθείσα φυσιογνωμία μιας «παλιομοδίτικης Δεξιάς» θα μπορούσε να προκαλέσει εσωτερικά προβλήματα στη ΝΔ, εάν οι «κεντρογενείς», οι «φιλελεύθεροι», αλλά και οι νοσταλγοί του «ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού» του Κωνσταντίνου Καραμανλή είχαν διάθεση για τέτοιες ...μάχες. Σε προεκλογική περίοδο, όμως, και με διακύβευμα την πρώτη θέση την 17η Ιουνίου, όλα αυτά είναι πολύ «ψιλά γράμματα».
Η ατάκα της Άννας Διαμαντοπούλου και το πρωτόγνωρο έργο
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αναζητά τις ενδεδειγμένες ισορροπίες του «διμέτωπου» προεκλογικού αγώνα. «Στριμωγμένο» ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία, το κόμμα του Ευάγγελου Βενιζέλου καλείται να βρει το «κέντρο βάρους» της πολιτικής -επικοινωνιακής του μάχης.
Δεν είναι εύκολο ...έργο αυτό, εάν αναλογιστεί κανείς ότι για πρώτη φορά από το μακρινό 1977 το ΠΑΣΟΚ δεν διαθέτει τα πλεονεκτήματα που απορρέουν από τη ιδιότητα του μονομάχου σε ένα δικομματικό «ντέρμπι κορυφής». Υπό αυτήν την έννοια, η Ιππακράτους καλείται να διαχειριστεί μια κατάσταση πρωτόγνωρη για το κόμμα.
Μέχρι τώρα, ήταν φανερό ότι τα πράσινα πυρά στρέφονταν κυρίως εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή άλλωστε ήταν και η λογική ... αντανακλαστική αντίδραση, έπειτα από τις εκλογές του Μαϊου.
Τώρα όμως αμφισβητείται η χρησιμότητα και αποτελεσματικότητα αυτής της «μονομέρειας». Ενδεικτική ήταν η δήλωση της Άννας Διαμαντοπούλου, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν πρέπει να δαιμονοποιείται».
Στελέχη του ΠΑΣΟΚ εισηγούνται στον κ. Βενιζέλο να «ενισχυθεί το μέτωπο εναντίον της Δεξιάς », με δυο αιχμές: Πρώτη: Οι ευθύνες της Νέας Δημοκρατίας, της διακυβέρνησης Κώστα Καραμανλή, για το «πώς φθάσαμε ως εδώ». Δεύτερη: Οι ευθύνες της Νέας Δημοκρατίας του κ. Σαμαρά που ζητούσε επιμόνως εκλογές, για την παρούσα «πολιτική αστάθεια». Με δυο «πώς φθάσαμε ως εδώ», ένα οικονομικό κι ένα πολιτικό, το ΠΑΣΟΚ ελπίζει ότι θα κερδίσει ψηφοφόρους του λεγόμενου «μεσαίου χώρου».
Υπενθυμίσεις για τα «who is who»
Σε ό,τι αφορά το «μέτωπο» εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, τι νέο θα δούμε στις προσεχείς ημέρες; Πιθανότατα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να θυμίζουν ότι πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ανήκαν στην κομμουνιστική Αριστερά, πριν από μερικές δεκαετίες. Σκοπός του ΠΑΣΟΚ είναι να δείξει, έτσι, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκπροσωπεί κάτι νέο στην κοινωνία και τον πολιτικό στίβο.
Μια εξέλιξη, τέλος, εμπλουτίζει και την τακτική του ΚΚΕ: Η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ και το γεγονός ότι το ανακοινωθέν απαιτεί από τη χώρα πιστή εφαρμογή των δεσμεύσεων. Το ΚΚΕ ήδη προβάλλει αυτό το στοιχείο ως επιχείρημα εναντίον όλων των άλλων κομμάτων «που καλλιεργούσαν αυταπάτες για τον Ολάντ».
Από τις εκλογές μας χωρίζουν τρεις εβδομάδες. Θα δούμε κι άλλες αναπροσαρμογές τακτικής, από αρκετούς...