Η κίνηση του Φρανσουά Ολάντ να επισκεφθεί το Βερολίνο, λίγες μόλις ώρες μετά την ορκωμοσία του στο ύπατο αξίωμα της Γαλλικής Δημοκρατίας φαίνεται πως κάθε άλλο παρά συμβολική ήταν, αφού ο νέος Πρόεδρος επιδιώκει μια μόνιμη γέφυρα με τη Γερμανία. Στο πλαίσιο αυτό η τοποθέτηση του «γερμανοτραφή» Ζαν-Μαρκ Ερό στην πρωθυπουργία.
Ο Ερό θεωρείται στη Γαλλία ένας «Σοσιαλδημοκράτης α λα γερμανικά» και γνωρίζει καλά τους διαδρόμους της εξουσίας τόσο στο Παρίσι όσο και στο Βερολίνο και μπορεί να δημιουργήσει εκείνους τους απαραίτητους διαύλους ανάμεσα στις δύο πρωτεύου σες.
Ο Ζαν-Μαρκ Ερό είναι γερμανομαθής, υπήρξε καθηγητής γερμανικών και επί 15 συναπτά έτη, από το 1997, πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Σοσιαλιστών. Γενικά χαρακτηρίζεται ως μετριοπαθής, εργατικός και πραγματιστής πολιτικός ενώ ταιριάζει απόλυτα στο προφίλ του «καθημερινού ανθρώπου» που προβάλει και ο ίδιος ο Γάλλος Πρόεδρος.
Ως ειδικός σύμβουλός του Ολάντ, ο Ερό είχε ρόλο συνδέσμου με τα κόμματα της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, ιδιαίτερα με το γερμανικό SPD, είχε όμως συναντηθεί παρασκηνιακά και με στενούς συμβούλους της Ανγκελα Μέρκελ.
Ο νέος πρωθυπουργός της Γαλλίας γεννήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου του 1950 στο Μολεβριέ, στη Δυτική Γαλλία, από πατέρα εργάτη και μητέρα μοδίστρα.
Ελαβε καθολική παιδεία, σήμερα δηλώνει αγνωστικιστής. Πήρε πτυχίο στη Γερμανική Φιλολογία, έγινε καθηγητής Γερμανικών, ενώ το 1971 εντάχθηκε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα . Στα 27 του ήταν ήδη δήμαρχος του Σεντ-Ερμπλέν, το 1986 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής, ενώ από το 1989 είναι δήμαρχος της Νάντης.
Η πολιτική του πορεία όμως δεν υπήρξε ανθηρή, καθώς το 1997 ήρθε αντιμέτωπος με σκάνδαλο διαφθοράς, για το οποίο καταδικάστηκε σε εξάμινη φυλάκιση με αναστολή και πρόστιμο 30.000 φράγκων. Η καταδίκη αυτή τον κράτησε και εκτός κυβέρνησης Ζοσπέν. Κατηγορήθηκε πως είχε αναθέσει τη δημοτική εφημερίδα της Νάντης, χωρίς μειοδοτικό διαγωνισμό, σε εταιρεία φίλα προσκείμενη στο Σοσιαλιστικό Κόμμα. Ουδέποτε τέθηκε ζήτημα προσωπικού του πλουτισμού ή πολιτικής χρηματοδότησης, ο ίδιος έχει δηλώσει πως απλώς ανέλαβε την ευθύνη ως δήμαρχος.
Με το ποινικό του μητρώο να εί ναι πια λευκό, ο νόμος δεν επιτρέπει δημόσια μνεία της παλιάς καταδίκης. Ωστόσο η γαλλική Δεξιά δεν αφήνει το θέμα να «πέσει κάτω» αφού προεκλογικά ο Φρανσουά Ολάντ είχε δεσμευθεί «να μην έχει γύρω του ανθρώπους που έχουν καταδικαστεί από τη Δικαιοσύνη».
Στα αρνητικά του Ερό βρίσκεται ακριβώς αυτό το προφίλ του «καθημερινού ανθρώπου» αφού θεωρείται ότι δεν έχει κάποιο πολιτικό χάρισμα και πολλές φορές μιλά με ξύλινη γλώσσα και μια απουσία χαρίσματος. Είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων με αποτέλεσμα οι Γάλλοι να μην τον γνωρίζουν καλά. Λέγεται πως του αρέσει η κλασική μουσική και η σύγχρονη τέχνη. Οπως επίσης ότι είναι πολύ καλός χορευτής, ιδιαίτερα του τάνγκο.