Το «σύνδρομο Ντόρας» τρομάζει τους δελφίνους του ΠΑΣΟΚ, καθώς αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι η ταύτισή τους με την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό μπορεί να τους συμπαρασύρει όταν αρχίσει η κατάρρευση της κυβέρνησης.
Επειδή τα ιστορικά και πολιτικά παραδείγματα θα πρέπει να διδάσκουν, οι κορυφαίοι του ΠΑΣΟΚ, θυμούνται ότι η Ντόρα είχε ταυτιστεί με όλες τις επιλογές της κυβέρνησης Καραμανλή, δεν είχε δημοσιοποιήσει-παρότι είχε πολλές-καμία από τις διαφωνίες της με την τότε ασκούμενη πολιτική. Θεωρούσε, φαίνεται, ότι με τον κομματικό πατριωτισμό που τη διέκρινε, θα έπαιρνε άνετα το κόμμα όταν ερχόταν η ώρα της αποχώρησης του κ. Καραμανλή. Τελικώς τα γεγονότα τη διέψευσαν, καθώς μια μεγάλη μερίδα των νεοδημοκρατών τη θεωρούσε συνυπεύθυνη για τα καταστροφικά πεπραγμένα της διακυβέρνησης Καραμανλή. Για αυτό και κατά μία ερμηνεία η γαλάζια βάση επέλεξε τον κ. Σαμαρά, ο οποίος είχε μικρή υπουργική θητεία και δεν θεωρήθηκε συνυπεύθυνος.
Τα γεγονότα αυτά, λοιπόν, προβληματίζουν τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία αρχίζουν να διαμορφώνουν το τελευταίο διάστημα διαφορετικές στρατηγικές. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος σε όλα τα τελευταία υπουργικά συμβούλια καταθέτει κατ'ουσίαν μια ξεχωριστή πλατφόρμα, σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση πρέπει δώσει ένα νέο όραμα. Η Άννα Διαμαντοπούλου παίρνει σιγα-σιγά αποστάσεις από την κυβέρνηση, μιλά για έλλειμμα εκσυγχρονιστικών μεταρρυθμίσεων, ενώ μόνο τυχαίο δεν είναι ότι πλέον δεν στηρίζει τον Γ. Παπακωνσταντίνου. Η υπουργός Παιδείας έχει πυκνώσει τις επαφές και της και επαναδραστηριοποιεί το δίκτυο που είχε σε όλη την Ελλάδα. Ο Ανδρέας Λοβέρδος ποντάροντας στα επικοινωνιακά χαρίσματα που διαθέτει είναι σχεδόν καθημερινά στα παράθυρα και εξηγεί την πολιτική του, ενώ μόνο απαρατήρητο δεν πέρασε το πρόσφατο γεύμα που είχε με τον πρωθυπουργό, αλλά και η συνέντευξή του στη Real News με την οποία άφηνε αιχμές για το κυβερνητικό έργο και τις ελλείψεις στο συντονισμό. Ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης περιορίζεται στις δραστηριότητες του υπουργείο του, δίνοντας βάρος στη μάχη για την αντιμετώπιση της ακριβείας και την ενεργοποίηση των αναπτυξιακών προγραμμάτων. Ο Χρ. Παπουτσής επιδιώκει να φανεί ο συνεχιστής των κυβερνήσεων του Ανδρέα και ως ο υπερασπιστής των συνδικαλιστών και του κρατικίστικου μοντέλου ανάπτυξης, προσπαθώντας να αποκαταστήσει πλήρως τις σχέσεις του με την ομάδα Παναγιωτακόπουλου.
Βεβαίως, θα μπορούσε να πει κάποιος, ότι όλα αυτά στην εποχή του Μνημονίου δεν έχουν καμία ιδιαίτερη αξία, όμως, όπως απαντούν πολλοί συνεργάτες υπουργών «εμείς οφείλουμε να προετοιμαζόμαστε, διότι δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει»!