Με τίτλο «Ελληνική τραγωδία» η Αριάννα Χάφινγκτον επιχειρεί μια ιδιότυπη ανάλυση στην κρίσιμη πολιτικά κατάσταση της χώρας, παραλληλίζοντάς την με την «κρίση» που στιγμάτισε τη δική της οικογένεια.
Μάλιστα δεν δίστασε να μοιραστεί και στιγμές από την δύσκολη παιδική της ηλικία: «Καθώς μεγάλωνα, η οικογένειά μου αποτέλεσε μια μικρογραφία της τρέχουσας οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα. Βρισκόμασταν καταχρεωμένοι. Οι συνεχείς προσπάθειες του πατέρα μου να αγοράσει εφημερίδα απέτυχαν, με αποτέλεσμα να χρεοκοπήσουμε. Τελικά η μητέρα μου πήρε εμένα και την αδελφή μου και τον αφήσαμε. Παραμείναμε όμως στην Αθήνα, σε μια γκαρσονιέρα, για να τον βλέπουμε. (Φυσικά βασική αιτία χωρισμού δεν ήταν η οικονομική κατάσταση, αλλά οι ερωτοτροπίες του πατέρα μου με άλλες γυναίκες).
Παρά το γεγονός ότι ζήσαμε με σκληρή λιτότητα, η μητέρα μου ήταν απόλυτη όσον αφορούσε στην καλή εκπαίδευση και το καλό, υγιεινό φαγητό. Θυμάμαι όταν πούλησε τα χρυσά της σκουλαρίκια. Δανειζόταν από όπου μπορούσε προκειμένου οι δύο κόρες της να έχουν την καλύτερη μόρφωση. Τελικά τα κατάφερε, αφού εγώ μπήκα στο Cambridge και η αδελφή μου στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών στο Λονδίνο. Αν και την εποχή εκείνη υπήρχε ακόμη ο θεσμός της προίκας, η μητέρα μου πάντα έλεγε “Η παιδεία σου είναι η προίκα σου”».
Φέρνοντας την δική της ιστορία σε σύγκριση με τις επιλογές των νέων σήμερα, η πρόεδρος της Huffington Post παρατηρεί: «Καθώς διαβάζω τις στατιστικές, και ειδικά το ποσοστό ανεργίας που αγγίζει το 54% μεταξύ των νέων ανθρώπων, δεν μπορώ να μην αναλογιστώ όλες τις ιστορίες, όλα τα σπασμένα όνειρα και την απογοήτευση που κρύβουν όλες οι προσωπικές ιστορίες πίσω από τους αριθμούς».
Σε άλλο σημείο τονίζει ότι σε πρόσφατο ταξίδι της στη χώρα μας, όπου συνομίλησε και με αρκετούς «αγανακτισμένους» της πλατείας Συντάγματος εντόπισε ότι το κοινό αίτημα των πολιτών, ανεξαρτήτως κοινωνικού ή εργασιακού περιβάλλοντος, ήταν μια προοπτική για το μέλλον.
«Και αν αυτό το μέλλον σημαίνει αποχώρηση από το ευρώ, τότε αυτό είναι το πιο πιθανό να επιλέξουν οι Έλληνες. Επινόησαν τη δημοκρατία και τώρα είναι η στιγμή να αναζωπυρωθεί το αίσθημα της καινοτομίας και της οξυδέρκειας που τους διακρίνει, προτού το οικονομικό πρόβλημα δημιουργήσει επιπλέον απογοήτευση και όλα τα επικίνδυνα παράγωγά της στην κάλπη και τους δρόμους» κλείνει η Αριάννα Χάφινγκτον.