Όταν ο Χαλίλ Γκιμπράν έγραφε τον «Προφήτη»-μια ιδιότυπη συλλογή 26 ποιημάτων που μεταλαμπαδεύουν τις γνώσεις του «σοφού» Αλ Μουσταφά για τη ζωή, την οικογένεια, τη δουλειά και τον θάνατο- δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι το έργο του θα μεταφραζόταν σε περισσότερες από 50 γλώσσες, θα πουλούσε περισσότερα από 100 εκατομμύρια αντίτυπα και θα γινόταν το αντίπαλο δέος (της Βίβλου) στη διαμόρφωση της σύγχρονης κουλτούρας.
Οι στίχοι στα τραγούδια των Beatles, οι ομιλίες του Τζον Κένεντι και η προσωπικότητα της ‘Ιντιρα Γκάντι επηρεάστηκαν σημαντικά από το συγκεκριμένο βιβλίο. Αν σε όλα αυτά υπολογίσει κανείς τους ανθρώπους που διαμόρφωσαν την προσωπικότητά τους με βάση το έργο και τη διαδρομή των παραπάνω, μπορεί να αναλογιστεί την επίδραση του «Προφήτη» σε όλο το δυτικό πολιτισμό.
Αν και αποσπάσματα των σοφών παραβολών του «δασκάλου» Αλ Μουσταφά, χρησιμοποιούνται σήμερα πολύ συχνά σε τελετές γάμων ή και κηδειών, το βιβλίο διδάσκει την απομάκρυνση από κάθε είδους δογματισμό και αγκυλώσεις (και θρησκευτικές) και αντιτάσσει την καλλιέργεια της πνευματικότητας. Μελέτη του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν έδειξε ότι τα διδάγματα του βιβλίου ουσιαστικά απομάκρυναν σταδιακά τους αναγνώστες του από τα οργανωμένα θρησκευτικά δόγματα.
Αυτή ακριβώς η απήχησή του σε ευρεία στρώματα ωστόσο, ήταν που έκανε τον Χαλίλ Γκιμπράν και το έργο του να αντιμετωπίζουν αρχικά το σκεπτικισμό και την υπεροψία των εκπροσώπων της δυτικής λογοτεχνίας και γραμματείας. Ο επαναστατικός του λόγος και η αντισυμβατικότητά του, που θεωρήθηκε ότι «δηλητηριάζει» τις απόψεις των νέων ανθρώπων αποτέλεσε την αιτία να καεί το βιβλίο αμέσως μετά την έκδοσή του στην αγορά της Βυρηττού (τόπο καταγωγής του συγγραφέα). Καταλύτης σε Ανατολή και Δύση τόσο για την αποδοχή τόσο του βιβλίου όσο και του δημιουργού του, ήταν τα μοντερνιστικά κινήματα του ’30 και τα μεταγενέστερα του ’60 αλλά και η πιστή προσήλωση του αναγνωστικού κοινού στον «Προφήτη».
Για τον καθηγητή Αραβικής Λογοτεχνίας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης δρ. Μοχάμεντ Σαλά Όμρι ωστόσο, υπήρχε και ένας επιπλέον παράγοντας: «Η γλώσσα του βιβλίου είναι τόσο απλή που θα μπορούσε οποιοσδήποτε να το έχει γράψει. Ο καθένας από εμάς. Αυτό κάνει διαχρονικά τον κόσμο να ταυτίζετα με το περιεχόμενό του».