Το κοριτσάκι στη μέση της φωτογραφίας είναι η Tea Turalija. Μεγάλωσε στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, περιτριγυρισμένη από γυναίκες με τατουάζ. Για χρόνια δεν έδινε σημασία στα περίτεχνα σχέδια στα χέρια των γιαγιάδων της, ώσπου μεγάλωσε και συνειδητοποίησε πως όλες αυτές οι γυναίκες ήταν οι τελευταίες μιας μυστικής Καθολικής αίρεσης. Πρόκειται για μια αίρεση που δημιουργήθηκε στα χρόνια που η Βοσνία ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τα μέλη της αίρεσης αναγνώριζαν ο ένας τον άλλο μέσω των συγκεκριμένων τατουάζ που αποτύπωναν στο σώμα με ένα συνθετικό μελάνι που φτιαχνόταν εν μέρει από ανθρώπινο γάλα.
Η αίρεση αδρανοποιήθηκε όταν η κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία αποφάσισε λίγο μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλαίσιο της αντι-θρησκευτικής πολιτικής της. Τώρα ωστόσο που τέτοιοι περιορισμοί ανήκουν στην ιστορία, η Tea έχει βάλει σκοπό να επαναφέρει την παραδοσιακή αυτή πρακτική. Τον πόθο της αναβίωσης των παραδόσεων ξύπνησε στην Tea η συνάντησή της με κάποια φυλή του Ειρηνικού κατά τη διάρκεια των διακοπών της στην Αυστραλία. Οι άνθρωποι της φυλής είχαν καλύψει ,σύμφωνα με τα πατροπαράδοτα έθιμα, ολόκληρο το σώμα τους με μελάνι, γεγονός που την έκανε να αναλογιστεί τη «μελανή» ιστορία του τόπου της και τη βίαιη διακοπή των παραδόσεών αυτού.
Η ιεροτελεστία του τατουάζ στα μικρά παιδιά λάμβανε χώρα μέσα στο σπίτι των οικογενειών, συνήθως πριν το παιδί φτάσει δέκα χρονών. Η διαδικασία του τατουάζ χρειαζόταν απαραιτήτως μία αυτοσχέδια βελόνα και ένα ειδικό μείγμα από κάρβουνο, μέλι και γάλα από τους μαστούς μιας γυναίκας που έχει γεννήσει αρσενικό παιδί. «Χρησιμοποιούσαν το γάλα γυναικών που είχαν γεννήσει αγόρι γιατί μόνο αυτό ήταν καλό για την ιεροτελεστία» δηλώνει η Tea. «Πίστευαν επίσης ότι τέτοιου είδους γάλα μπορεί να γιατρέψει τον πόνο στα μάτια».
Πίσω στην ιστορία, θα συναντήσουμε τη πολύπαθη ιστορία που χαράζουν τα τατουάζ στα κορμιά των γυναικών. Οι εθνικές Κροατικές καθολικές κοινότητες στη Βοσνία είχαν υποφέρει τα πάνδεινα από τους Οθωμανούς, οι οποίοι είχαν αναγκάσει την πλειονότητα του λαού να ασπαστεί το Ισλάμ. Τα κορίτσια βιάζονταν και τα μικρά παιδιά τα έπαιρναν σκλάβους. Την ίδια στιγμή, ο Τούρκος πασάς είχε το δικαίωμα να κοιμηθεί με μία χριστιανή την ημέρα του γάμου της, πριν ακόμη και από τον ίδιο το γαμπρό.
Ως αντίδραση σε τέτοιες ωμότητες, οι γυναίκες άρχισαν να κάνουν τατουάζ στα χέρια, τα δάχτυλα, το στήθος και το μέτωπό τους με σταυρούς και άλλα αρχαία σύμβολα. Οι γυναίκες αυτές πίστευαν πως τα τατουάζ δημιουργούσαν μία πνευματική ασπίδα που κρατούσε μακριά τους επίδοξους βιαστές ή λειτουργούσε ως σημάδι της καθολικής τους προέλευσης την οποία εκβιάζονταν να αποκηρύξουν. Σε άλλες περιπτώσεις, τα τατουάζ τις προστάτευαν από το να ξεχαστεί η ταυτότητά τους (περιπτώσεις απαγωγών, εξαναγκαστικού ασπασμού του Ισλάμ), καθώς εκτός των άλλων χάραζαν και τα ονόματά τους στο δέρμα τους.
Παρά το γεγονός ότι η αίρεση των γυναικών άντεξε στον οθωμανικό ζυγό, οι κομμουνιστικές αρχές συνήθιζαν να στοχοποιούν τις γυναίκες αυτές σε καμπάνιες μίσους. Τις απειλούσαν, τους συμπεριφέρονταν ως εγκληματίες ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που έχαναν τις δουλειές τους εξαιτίας των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Τελικά η παράδοση των τατουάζ σταμάτησε οριστικά λόγω του αντίξοου κλίματος που αντιμετώπιζαν οι οικογένειες και επειδή η πρακτική είχε ουσιαστικά εξαλειφθεί από το 1950.
Εσύ ακόμα το σκέφτεσαι; Η γιαγιά έχει κάνει μανίκι!
Πηγή: Vice