Η έκφραση «Παλιοί Θεοί», αναφέρεται μεν στις θεότητες που λατρεύονταν απο τον Νεντ Σταρκ και την οικογένειά του, αλλά για τα παιδιά του οίκου του, ο ίδιος ο Νεντ ήταν ο Θεός τους.
Δεν ήταν μόνο ένα πατρικό πρότυπο, αλλά και ένας αρχηγός και ηγέτης για το λαό του και για αυτούς που είχαν μεγαλώσει στο Γουιντερφελ, έμοιαζε παντοδύναμος, αλλά η οικογένειά του, έμαθε με το χειρότερο τρόπο, πως όποιες κι αν ήταν οι δυνατότητες του Σταρκ δεν τον έσωσαν στο τέλος και τώρα όλοι οι οικείοι του μαθαίνουν με πολύ σκληρό τρόπο τις δυνατότητες τους και χτίζουν σχέσεις εμπιστοσύνης, ή εμπλέκονται σε κινδύνους, αναλαμβάνοντας τις δικές τους ευθύνες ο καθένας χωριστά, μακριά απο την ασφάλεια που τους εξασφάλιζε ο οίκος του Βορρά.
Τα πρώτα λεπτά του επεισοδίου, ήταν γεμάτα ένταση, τρόμο και χάος. Αφορμή ο βάναυσος θάνατος του Σερ Ροντρικ Κάσελ, και παράλληλα η συνειδητοποίηση του Θεον οτι είναι ικανός να αποκεφαλίσει έναν αξιόπιστο υπηρέτη μπροστά στην οικογένειά του, για να διατυμπανίσει τη δύναμη του. Αν και στη πραγματικότητα ο Θεον δεν ήθελε να σκοτώσει τον Κασελ, όπως φάνηκε.
Το δίλημμα αυτό και η πίεση που αισθάνεται ο Θεον είναι εμφανή στο βλέμμα του γιατί νιώθει οτι απο την πράξη του αυτή εξαρτάται το αν θα αποξενωθεί απο τους δικούς του ή απο τους ανθρώπους του Γουιντερφελ.
Δίλημμα το οποίο εντείνει η φράση του Κασελ λίγο πριν εκτελεστεί «είσαι πραγματικά χαμένος» και παρόλο που τελικά ο Θεον του παίρνει το κεφάλι, είναι εμφανές οτι τα λόγια του γέρου τον έχουν επηρεάσει πολύ.
Ο νεαρός βασιλιάς Τζόφρι απο την άλλη, παίρνει ένα σημαντικό (και τρομακτικό επίσης) μάθημα σχετικά με την αναποτελεσματικότητα του εκφοβισμού και της απληστίας. Ο τζοφρι μπορεί να είναι ένας σαδιστής ψυχοπαθής, αλλά δεν είναι αυτό το βασικότερο ελάττωμα του ως κυβερνήτης των Γουεστερος. Κληρονόμησε την ιδιότητα της μητέρας του να εθελοτυφλεί σε ότι δεν εξυπηρετεί τους σκοπούς του, γεγονός που τον κάνει, όχι σκληρό βασιλιά όπως είπε ο Τύριον, αλλά ένα απλά ανόητο κακομαθημένο παιδί.
Ο Ρομπ, σε κάποια άλλη γωνιά του βασιλείου, έχει μια πολύ πιο φιλική υποδοχή σε ένα από τα στρατόπεδά του. Αντίθετα με τον Τζόφρι, ο Ρομπ, μαθαίνει από τη μητέρα του ότι ένας βασιλιάς δε μπορεί να κάνει ότι θέλει, αλλά υπόκειται σε πιο πολλούς περιορισμούς, παρά απολαύσεις. Όσο κι αν το θέλει, ξέρει οτι δε μπορεί πια να τρέξει πίσω στο Γουιντερφελ και να υπερασπιστεί την οικογένειά του, ούτε να επιλέξει να έχει δίπλα του αυτούς που αγαπάει.
Οι δύο πριγκίπισσες του Βορρά Αρια και Σάνσα, παρόλο που είναι μακριά και αγνοούν η μία τη τύχη της άλλης, σ' αυτό το επεισόδιο μοιράζονται κάτι κοινό. Καμία απο τις δύο δεν είναι σίγουρη για το τι πρέπει να κάνει.
Η Άρια αποδέχεται το ρόλο της ως «κατασκόπου» και οργανωτή εκτελέσεων απο το χέρι του καινούριου της «ιππότη».
Η Σάνσα, κλεισμένη στο κάστρο δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει έξω απο αυτό, πιστεύει ότι ο οργισμένος όχλος έχει κάτι μαζί της προσωπικά και αδυνατεί να κατανοήσει ότι η ύπαρξή της και μόνο ως «μελλοντικό μέλος» της οικογένειας των Λάνιστερ την βάζει, έστω και σε μικρό ποσοστό, στο στόχαστρο.
Ενω η Ντανέιρις αγνοώντας τους βασικούς κανόνες της διαπραγμάτευσης, προσπαθεί να πραγματοποιήσει τη φιλοδοξία της, χωρίς να δώσει τίποτα σε αντάλλαγμα γι'αυτό. Γι' αυτό, στο τέλος του επεισοδίου η «μητέρα των δράκων» καταλήγει να χάσει από τα χέρια της ότι πιο πολύτιμο έχει...