Ορκίζεται για τρίτη φορά πρόεδρος της Ρωσίας ο Βλαντίμιρ Πούτιν, λίγες μόλις ώρες μετά τις συγκρούσεις ανάμεσα στην αστυνομία και σε διαδηλωτές που ενέτειναν τον λαϊκό διχασμό σχετικά με την επιστροφή του στο Κρεμλίνο ύστερα από έξι χρόνια.
Ο πρώην κατάσκοπος της KGB θα ορκιστεί ενώπιον περίπου 2.000 προσκεκλημένων στην Αίθουσα του Αγίου Ανδρέα στο Κρεμλίνο και στη συνέχεια θα λάβει την ευλογία από τον επικεφαλή της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και αφου εκφωνήσει μία σύντομη ομιλία και επιθεωρήσει την προεδρική φρουρά του Κρεμλίνου, θα παραλάβει την «βαλίτσα» των πυρηνικών.
Παρότι έχει έχει διατηρήσει την εξουσία στη Ρωσία τα τελευταία τέσσερα χρόνια ως πρωθυπουργός, ο Πούτιν θα αναλάβει και πάλι, επισήμως, την προεδρική εξουσία την οποία παραχώρησε στον σύμμαχό του Ντμίτρι Μεντβέντεφ το 2008 ύστερα από οκτώ χρόνια στην προεδρία.
Η νέα θητεία του Πούτιν σκιάζεται λόγω των διαδηλώσεων που έχουν διχάσει την Ρωσική κοινότητα.
Χθες Κυριακή, τουλάχιστον 250 άνθρωποι συνελήφθησαν στη Μόσχα στη διάρκεια συγκέντρωσης διαμαρτυρίας κατά της επιστροφής του στο Κρεμλίνο. Οπαδοί της αντιπολίτευσης σχεδιάζουν να πραγματοποιήσουν και σήμερα διαδήλωση έξω από το Κρεμλίνο πριν από την τελετή ορκομωσίας.
Ο Πούτιν δέχεται έντονες πιέσεις να αποδείξει ότι μπορεί να προσαρμοστεί στο νέο πολιτικό σκηνικό και καλείται να συμβιβάσει τις διαφωνίες μεταξύ φιλελεύθερων και συντηρητικών που διεκδικούν θέσεις στο νέο κοινοβούλιο υπό τον Μεντβέντεφ, ο οποίος θα ανταλλάξει αξίωμα με τον Πούτιν.
Επιθυμία του είναι να προσελκύσει περισσότερες ξένες επενδύσεις βελτιώνοντας το επιχειρηματικό κλίμα, να μειώσει την διαφθορά και να επιδιώξει περισσότερη διαφάνεια τερματίζοντας την έντονη εξάρτηση της Ρωσίας από τις εξαγωγές στον ενεργειακό τομέα. όπως δηλώνει ο ίδιος. Δεν έχει όμως αποσαφηνίσει με ποιόν τρόπο θα το πράξει αυτό.
Ο Πούτιν είναι πιθανόν, να χρησιμοποιήσει σκληρή αντιδυτική ρητορική στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής για να προσελκύσει ευρύτερη στήριξη αν η κατάσταση στη Ρωσία επιδεινωθεί. Ωστόσο, ως πρωθυπουργός ουδέποτε άσκησε ισχυρή επιρροή στην εξωτερική πολιτική, επομένως θεωρείται απίθανη μια μεγάλη αλλαγή στην πολιτική του.