«Προσπάθησα να κάνω οικείο το κοσμικό ρεπορτάζ, έβαζα και απλά θέματα, κοινωνικά. Δεν με ενδιέφερε ούτε το περιδέραιο ούτε η επώνυμη τσαντούλα κάθε κυρίας. Οχι ότι δεν είχα και τέτοια θέματα. Απλώς προσπαθούσα να βγαίνει κι ένα νόημα από κάθε τι που έκανα.
Αλλαξαν όμως οι εποχές. Τώρα δεν θα τολμούσα να κάνω αυτό το ρεπορτάζ. Βλέπω όμως ότι το κάνουν και δεν μου αρέσει. Βάζουν τα μπριγιάν και τα σχετικά, σκέτη πρόκληση. Πάντα τα ίδια πρόσωπα κυνηγούσαμε. Την οικογένεια Βαρδινογιάννη, την οικογένεια Λάτση, τους Εμφιετζόγλου, αλλά όλοι αυτοί προσέφεραν εκτός από τα κοσμικά. Εχω πάει σε όλους τους γάμους, στην αρχή ως δημοσιογράφος, μετά και ως φίλη. Με τον άντρα μου ήμασταν πολύ φίλοι με την οικογένεια του Γιώργου Βαρδινογιάννη και την Αγάπη.
Θυμάμαι πολύ έντονα τον γάμο της Χριστιάννας Βαρδινογιάννη με τον Γιάννη Γουλανδρή. Εβρεχε τόσο πολύ κι ας ήταν καλοκαίρι. Είχαμε μπει μέσα στις λάσπες... “Καταιγίδα ευτυχίας” ήταν ο τίτλος μου στο ρεπορτάζ. Και είχα δίκιο.
Κάθε χρόνο κάλυπτα τις δεξιώσεις του Προέδρου για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ξεκινώντας από τον Μιχαήλ Στασινόπουλο. Τον είχα γνωρίσει. Μια φορά, μετά από μια δεξίωση, βρίσκω στον τηλεφωνητή μου μήνυμά του: “Δεσποινίς Βλάχου, καλημέρα. Μιχαήλ Στασινόπουλος εδώ. Να σας θυμίσω ότι ήμουν κι εγώ χτες εκεί” -γιατί δεν τον είχα δει. Ηθελε να τον αναφέρω. Πάντα σκέφτομαι ότι αυτό που λέμε “το χρήμα πολλοί εμίσησαν, την δόξα ουδείς”, είναι πέρα για πέρα αληθινό»...
Διαβάστε στο Bovary.gr όλη τη συνέντευξη της Νίνας Βλάχου