Μια αναδρομή στο ιστορικό παρελθόν των ανθρώπων, τότε που ήταν κυνηγοί και τροσυλλέκτες ίσως εξηγήσεις τους λόγους που οι άνδρες και οι γυναίκες κατά συρροή δολοφόνοι επιλέγουν με διαφορετικά κριτήρια τα θύματά τους.
Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει μια νέα έρευνα ειδικών του Πανεπιστημίου της Πολιτείας της Πενσυλβάνια (Penn State), σύμφωνα με την οποία οι άνδρες serial killers τείνουν να «κυνηγούν» τα θύματά τους, στοχοποιώντας και παραμονεύοντας συχνά άτομα παντελώς άγνωστα σ’ αυτούς, ενώ οι γυναίκες δολοφόνοι είναι πιθανότερο να «συγκεντρώνουν», επιλέγοντας συνήθως τα θύματά από ανθρώπους του περιβάλλοντός τους, που μπορεί να γνωρίζουν ήδη.
«Αν έχει διαπραχθεί ένας φόνος χωρίς να υπάρχει γνωστός ύποπτος, μπορείς ενίοτε να χρησιμοποιήσεις λεπτομέρειες του εγκλήματος για να σχηματίσεις ένα προφίλ για το πώς μπορεί να είναι ο δράστης», εξηγεί η Μαρίσα Χάρισον, αναπληρώτρια καθηγήτρια ψυχολογίας στο Penn State Harrisburg. «Άρα, αν γνωρίζεις ότι οι άνδρες είναι πιθανότερο να διαπράξουν ένα έγκλημα με συγκεκριμένο τρόπο και οι γυναίκες με άλλον, θα μπορούσε, ελπίζουμε, να βοηθήσει τους επιθεωρητές της αστυνομίας να κινηθούν στον σωστό δρόμο».
Σύμφωνα με τη Χάρισον υπάρχουν αξιοπρόσεχτα μοτίβα που διακρίνουν τους άνδρες από τις γυναίκες κατά συρροή δολοφόνους.
Οι ερευνητές συγκέντρωσαν για τη μελέτη τους στοιχεία για 55 γυναίκες και ισάριθμους άνδρες serial killers από τις ΗΠΑ από ειδησεογραφικά πρακτορεία και ΜΜΕ και όπως διαπίστωσαν οι άνδρες είχαν εξαπλάσιες πιθανότητες να σκοτώσουν έναν παντελώς άγνωστο άνθρωπο, ενώ οι γυναίκες διπλάσιες πιθανότητες να δολοφονήσουν κάποιο γνωστό τους πρόσωπο.
Εξάλλου, οι άνδρες είχαν περισσότερες πιθανότητες να παραμονεύουν -ως κυνηγοί- τα θύματά τους. Δεδομένου ότι οι άνθρωποι έζησαν το 95% της ιστορίας τους από τη στιγμή της εμφάνισής τους στη Γη ως κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες οι ερευνητές λένε ότι οι αρχαίοι αυτοί ρόλοι μπορούν να εξηγήσουν τις διαφορές στις συμπεριφορές των ανδρών και των γυναικών δολοφόνων κατά συρροή.
«Ιστορικά, οι άνδρες κυνηγούσαν ζώα ως θηράματα και οι γυναίκες συνέλεγαν κοντινούς πόρους, όπως σπόρους και φυτά για τροφή. Ως εξελικτική ψυχολόγος, αναρωτιόμουν εάν απέμεινε κάτι από αυτούς τους παλιούς ρόλους που ίσως να επηρεάζει το πώς οι άνδρες και οι γυναίκες serial killers επιλέγουν τα θύματά τους», λέει η Χάρισον.
Και δεν είναι μόνον η συμπεριφορά των δολοφόνων που τους διακρίνει ανάλογα με το φύλο τους, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται τα εγκλήματά τους από τα ΜΜΕ.
«Οι γυναίκες είχαν περισσότερες πιθανότητες να τους δίνουν παρατσούκλια που υπογραμμίζουν το φύλο τους, όπως “Jolly Jane” και “Tiger Woman”» λέει η Χάρισον, ενώ οι άνδρες ήταν πιθανότερο να έχουν προσωνύμια αντιπροσωπευτικά της αγριότητας των εγκλημάτων τους, όπως στην περίπτωση του “Kansas City Slasher”.
Ωστόσο, όπως σημειώνει η ερευνήτρια, μολονότι η εξελικτική ψυχολογία μπορεί να βοηθήσει στην εξήγηση συγκεκριμένων διαφορών μεταξύ ανδρών και γυναικών δολοφόνων κατά συρροή, αυτό δεν σημαίνει ότι ορισμένοι άνθρωποι είναι προορισμένοι να γίνουν εγκληματίες. «Η εξέλιξη δεν σημαίνει πως είσαι προορισμένος να κάνεις συγκεκριμένα πράγματα ή να ενεργήσεις με συγκεκριμένο τρόπο. Σημαίνει ότι ίσως να είναι δυνατόν να προβλέψει κανείς τη συμπεριφορά βάσει του εξελικτικού μας παρελθόντος. Σε αυτή την περίπτωση, πιστεύω ότι αυτές οι συμπεριφορές θυμίζουν τις διακριτές ανά φύλο συμπεριφορές στο περιβάλλον των προγόνων μας. Και ίσως μπορούμε να το κατανοήσουμε αυτό καλύτερα μέσω ενός εξελικτικού πρίσματος».