Ταξίδεψαν πάνω από ηπείρους και θάλασσες, καλύπτοντας μια απόσταση δέκα χιλιάδων χιλιομέτρων και μετά από δύο εβδομάδες έφτασαν μέσω των ανέμων στην ατμόσφαιρα της Θεσσαλονίκης. Τα ραδιοϊσότοπα που έφτασαν στη Θεσσαλονίκη καταγράφηκαν απο εργαστήριο του ΑΠΘ, δεν αποτελούν κίνδυνο, όμως παρουσιάζουν μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον
Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Εργαστήριου Πυρηνικής Τεχνολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το Ιώδιο 131 έφτασε στη Θεσσαλονίκη στις 24 Μαρτίου, δύο εβδομάδες μετά τον σεισμό και παρέμεινε στον αέρα της πόλης για έναν περίπου μήνα. Αντίστοιχα, το Καίσιο 137 και 134 από τη Φουκοσίμα ανιχνεύτηκαν από τις 3 ως τις 12 Απριλίου.
«Οι συγκεντρώσεις που καταγράψαμε ήταν της τάξης των μικρομπεκερέλ ανά κυβικό μέτρο αέρα τη στιγμή που τα επίσημα διεθνή όρια για τις συγκεντρώσεις των ισοτόπων αυτών διαμορφώνονται στα δέκα μπεκερέλ ανά κυβικό μέτρο αέρα» επισημαίνει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο Αλέξανδρος Κλούβας, καθηγητής πυρηνικής τεχνολογίας στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διευκρινίζει δε ότι ένα μικρομπεκερέλ είναι το ένα εκατομμυριοστό του μπεκερέλ.
Ενδεικτικά, η μεγαλύτερη τιμή του ιωδίου 131 ήταν 293 μικρομπεκερέλ ανά κυβικό μέτρο και η μεγαλύτερη τιμή του καισίου 137 και του καισίου 134 ήταν 99 μικρομπεκερέλ. Πλέον, σύμφωνα με τον κ. Κλούβα, τα παραπάνω ραδιοϊσότοπα δεν είναι ανιχνεύσιμα στην ατμόσφαιρα της Θεσσαλονίκης αλλά και ολόκληρης της χώρας (οι συγκεντρώσεις τους είναι μικρότερες των 10 μικρομπεκερέλ ανά κυβικό μέτρο). «Το γεγονός μάλιστα ότι έμειναν και τόσες μέρες στον αέρα οφείλεται στις πολλές μέρες διαρροής από τους πυρηνικούς αντιδραστήρες, αλλιώς οι τιμές θα έπεφταν ακόμη γρηγορότερα» προσθέτει.
Τα παραπάνω στοιχεία επιβεβαιώνει, με σημερινή της ανακοίνωση, και η Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (ΕΕΑΕ) που μαζί με το Δίκτυο των Συνεργαζομένων Εργαστηρίων πραγματοποίησαν περισσότερες από 310 μετρήσεις σε δείγματα προερχόμενα από την πλήρη περιβαλλοντική αλυσίδα (αέρας, νερό της βροχής, χόρτα, γάλα και κρέας από ζώα ελευθέρας βοσκής) από διάφορες περιοχές της χώρας.
Ειδικά για τις μετρήσεις στο γάλα και τα χόρτα, ο κ. Κλούβας διευκρινίζει ότι οι μετρήσεις του Εργαστηρίου Πυρηνικής Τεχνολογίας του ΑΠΘ έδειξαν αυξημένες συγκεντρώσεις ραδιοισοτόπων σε σχέση με τον αέρα λόγω του ότι αυτά καταλήγουν στο έδαφος. Υπογραμμίζει, πάντως, ότι στο γάλα από πρόβατα ελευθέρας βοσκής οι συγκεντρώσεις που μετρήθηκαν δεν ξεπέρασαν το ένα μπεκερέλ ανά λίτρο, ενώ τα όρια ασφαλείας για τη συγκεκριμένη περίπτωση και μάλιστα στην Ιαπωνία είναι τα 200 μπεκερέλ ανά λίτρο. «Μέσα σε ένα μήνα περίπου και αυτές οι συγκεντρώσεις αναμένεται να είναι μη ανιχνεύσιμες καθώς το ιώδιο για παράδειγμα έχει χρόνο ημιζωής 8 μέρες» προσθέτει.
Για τη σύγκριση των επιπέδων των ραδιοϊσοτόπων στην Ελλάδα ως αποτέλεσμα της Φουκοσίμα και του πυρηνικού ατυχήματος στο Τσερνομπίλ, το 1986, σχολιάζει: «τότε μιλούσαμε για κατά εκατοντάδες χιλιάδες φορές μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στον αέρα και για κατά χιλιάδες φορές μεγαλύτερη εναπόθεση στο έδαφος σε σχέση με σήμερα». Δηλώνει, μάλιστα, ότι ακόμη και τώρα υπάρχουν κατάλοιπα του Τσερνομπίλ στο ελληνικό έδαφος. «Με ευκολία μπορεί κανείς να μετρήσει Καίσιο 137 ακόμη και στα χόρτα σε συγκεντρώσεις κάποιων μπεκερέλ ανά κιλό με διεθνές όριο ασφάλειας στα τρόφιμα τα περίπου 600 μπεκερέλ ανά κιλό», αναφέρει.
Ερωτηθείς αν θα έπρεπε να δοθούν συστάσεις σε ευαίσθητες ομάδες, όπως οι εγκυμονούσες γυναίκες και τα άτομα με χρόνιες ασθένειες, ο καθηγητής του ΑΠΘ είναι κατηγορηματικά αρνητικός. «Δεν υπάρχει καμία επικινδυνότητα, συνεπώς δεν διατυπώθηκε καμία σύσταση σε πανελλαδικό επίπεδο», επισημαίνει και υπογραμμίζει ότι η ραδιολογική επιβάρυνση της χώρας μας από τα γεγονότα της Φουκοσίμα διαμορφώνεται σε ασήμαντα επίπεδα.