Με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι στις ευρωεκλογές (στις οποίες ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δώσει δημοψηφισματικό χαρακτήρα) η διαφορά ΣΥΡΙΖΑ από την ΝΔ θα είναι μεγάλη και πρόκριμα για τις βουλευτικές, ο πρωθυπουργός επιχειρεί ένα «άνοιγμα» ανάγκης, ανάλογο εκείνου στο οποίο κατέφυγε ο Ανδρέας Παπανδρέου τον Οκτώβριο του 1989, για να μην χρεωθεί μόνος του την επικείμενη δεύτερη συνεχή (μετά εκείνη του Ιουνίου του ίδιου χρόνου) εκλογική του ήττα.
Αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας στο πολιτικό σκηνικό, είναι μια... παραλλαγή στο ίδιο θέμα με το αντίστοιχο τέχνασμα της «διεύρυνσης», του «πλατιού καλέσματος» του Αντρέα με την τότε «απεύθυνση» του στις....λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.
Σε σύσκεψη στο Καστρί στις 8 Οκτωβρίου (για την ημερήσια διάταξη της οποίας δεν είχε διαρρεύσει το παραμικρό), ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακοινώνει στους μετέχοντες (Μανόλη Γλέζο, Γ. Αρσένη, Γ.Α Μαγκάκη, Ι Μπούτο, Μ. Νικολινάκο,Κ. Λαλιώτη. Α. Τσοχατζόπουλο, Ι Χαραλαμπόπουλο, Απ. Κακλαμάνη και Α. Λιβάνη) την ίδρυση της «Δημοκρατική Συμπαράταξης» με την οποία το ΠΑΣΟΚ θα κατέβαινε στις εκλογές της 4ης Νοεμβρίου.
Στο συγκεκριμένο σχήμα, προσκλήθηκε και εντάχθηκε και ο Αντώνης Μπριλάκης, που είχε διαφωνήσει με την πολιτική της ηγεσίας του τότε ενιαίου «Συνασπισμού» (συγκυβέρνηση ΚΚΕ-ΕΑΡ με την ΝΔ, παραπομπή του Αντρέα στο Ειδικό Δικαστήριο κ.λ.π.) και είχε αποχωρήσει από την ΕΑΡ. Το όλο εγχείρημα, που ο ίδιος Μπριλάκης το αποκαλούσε «Ευρωαριστερά, με κορμό το ΠΑΣΟΚ και εγγυητή της δυνάμεις της ανανεωτικής αριστεράς», είχε τότε πλασαριστεί ως «η μόνη δυνατότητα για μια προοδευτική κυβερνητική λύση». Στις εκλογές του Νοεμβρίου, ο Μπριλάκης εξελέγη βουλευτής... Το ΠΑΣΟΚ έχασε. Όπως και στις επόμενες...
Σήμερα «ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία», τότε «ΠΑΣΟΚ- Δημοκρατική Συμπαράταξη», αλλά η ιδέα πίσω από τις... μαρκίζες κοινή. Η δημιουργία εντυπώσεων για «πλατιές προοδευτικές συσπειρώσεις», η διάχυση του κόστους της ήττας, η απελπισμένη προσπάθεια συσπείρωσης ( και αποσυσπείρωσης του αντιπάλου...) και προσέλκυσης ψήφων.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Σχεδόν πάντα, ως φάρσα...