Ισχυρό ΚΚΕ που θα αντισταθεί στην μετεκλογική νέα θύελλα ζήτησε από τους ψηφηφόρους στην ομιλία της στην πλατεία Αριστοτέλους η γενική γραμματέας του κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα εξαπολύοντας παράλληλα επίθεση στους αρχηγούς των άλλων κομμάτων.
Ολόκληρη η ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στη Θεσσαλονίκη έχει ως εξής:
Από αυτό το βήμα θέλουμε να ενημερώσουμε τον ελληνικό λαό ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ, με τα σημερινά δεδομένα, πρώτη προϋπόθεση και μεγάλη ευκαιρία για να αντιμετωπίσει την μετεκλογική νέα θύελλα που τον περιμένει, είναι να βγει πανίσχυρο το ΚΚΕ στην κάλπη. Να αποτελέσει την έκπληξη των εκλογών, που σημαίνει καλό για το λαό και τρόμο για όλο το φάσμα των αντιπάλων.
Η δύναμη του ΚΚΕ θα σηματοδοτήσει την αποφασιστικότητα του λαού να μη χαθεί πολύτιμος χρόνος, να ανασυνταχθεί για να μη χάσει άλλα και προ πάντων να μη τα χάσει όλα.
Δεν απαιτούμε όσοι μας ψηφίσουν να δώσουν πράσινο φως στο σύνολο των θέσεών μας.
Να μας ψηφίσουν για να μην αισθάνονται οι αγωνιζόμενοι εργατοϋπάλληλοι, οι φτωχοί επιχειρηματίες και αγρότες ότι προδόθηκαν οι ελπίδες τους, για να εδραιωθεί η λαϊκή αντεπίθεση στους τόπους δουλειάς και στις εργατογειτονιές, στα χωριά, στους δρόμους που βρίσκονται τα μικρομάγαζα. Εδώ κρίνεται αν ο συσχετισμός δυνάμεων θα γίνει καλύτερος, αποτελεσματικότερος υπέρ του λαού στις 7 του Μάη, τους επόμενους μήνες.
Δύναμη του λαού, εγγύηση για το λαό είναι η αποφασιστική μας θέση να μη μπούμε στο μαντρί καμιάς κυβέρνησης που δεν θέλει ή δεν θα είναι σε θέση να ανακουφίσει το λαό, αντίθετα θα του προσθέσει νέα βάρη.
Εγγύηση είναι οι ρεαλιστικές απολύτως επιβεβαιωμένες προβλέψεις που έχουμε κάνει δημόσια από τις αρχές της 10ετίας του '90 ως σήμερα, πριν ξεσπάσει η οικονομική καπιταλιστική κρίση και τώρα που μπαίνει στο αποκορύφωμά της σε όλη την Ευρώπη. Η αγωνιστική μας δράση στους τόπους δουλειάς και στην γειτονιά, στο χωράφι.
Αν ο λαός ήταν κατάλληλα προετοιμασμένος από την συνθήκη του Μάαστριχ και μετά θα είχε χάσει λιγότερα, θα είχε κερδίσει περισσότερο χρόνο.
Δεν βρέθηκε προετοιμασμένος γιατί όλα τα άλλα κόμματα από την ΝΔ ως τον ΣΥΡΙΖΑ του είπαν γλυκόλογα ψέματα ότι η ΕΕ θα βάλει τους λαούς της Ευρώπης σε τροχιά ευημερίας, ότι θα διασφαλισθεί η ισοτιμία των μισθών, μεροκάματων και συντάξεων, με την καθιέρωση του ευρώ, ενώ του είπαν συνειδητά ψέματα ότι θα επέλθει σύγκλιση επιπέδων ανάπτυξης.
Αν το ΚΚΕ δεν είχε έγκαιρα προβλέψει τις σημερινές εξελίξεις, δεν θα υπήρχαν ούτε αυτοί οι μεγαλειώδεις αγώνες που στην Ελλάδα αναπτύχθηκαν, ακόμα όμως αναντίστοιχοι με την επίθεση που ο λαός δέχθηκε.
Το τελικό προεκλογικό μας κάλεσμα, αυτήν την κρίσιμη ώρα, είναι:
Χειραφέτηση από τα τρομοκρατικά διλήμματα των ήδη καταδικασμένων από το λαό ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Χειραφέτηση από τις αυταπάτες που καλλιεργούν οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις, και οι προτάσεις τους για κυβερνήσεις συνεργασίας και αμφιβόλου σύνθεσης.
Τι εμπιστοσύνη μπορεί να έχεις στην εμφάνιση νέων κομμάτων με παλιά υλικά, ή στην διεύρυνση ενός κόμματος με μεταγραφές της τελευταίας στιγμής;
Οι βουλευτές της ΝΔ που έφυγαν, διαφοροποιήθηκαν στο παρά πέντε πριν να κλείσει η βουλή, τότε ανακάλυψαν ότι κάτι δεν πάει καλά στη ΝΔ. Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έφυγαν προς ΣΥΡΙΖΑ το 2010 και προς ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ το 2011 γιατί τότε ανακάλυψαν ότι το ΠΑΣΟΚ έγινε αντιλαϊκό κόμμα. Το ίδιο ισχύει και για την Κοινωνική Συμφωνία. Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έφυγαν και σχημάτισαν την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.
Έφυγαν όταν το καράβι άρχισε να βυθίζεται και πολύ μετά αφότου ο λαός άρχισε να χάνει κατακτήσεις πριν την κρίση και αμέσως μετά. Τι εγγυήσεις μπορούν να δώσουν τέτοιοι γάμοι και αρραβωνιάσματα στην επόμενη βουλή; Είναι πολύ πιθανό και καθόλου απίθανο μέσα από την επόμενη βουλή να γίνουν νέοι γάμοι και αρραβώνες, σύμφωνα ελεύθερης συμβίωσης, που θα οδηγήσουν σ΄ αυτό που θέλει η άρχουσα τάξη στην Ελλάδα: Να διαμορφωθεί ένα νέο πολιτικό σκηνικό, με νέα κόμματα συντηρητικής στρατηγικής και κοπής ώστε να ξεγελαστεί ο λαός. Ο λαός δεν πρέπει να ξεγελαστεί, δεν χρειάζεται να διαψευσθεί για μια ακόμη φορά. Πρέπει να τους χαλάσει τα σχέδια. Η κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ θα είναι μαχητική, σταθερή, δεν θα προδώσει ούτε θα διαψεύσει τους ψηφοφόρους. Γι αυτό και αρνούμαστε να μπούμε στην στρούγκα.
Εμείς, από τις 7 του Μάη θα δώσουμε στο πλευρό του λαού την άλλη μέρα όλες τις μάχες που απαιτούνται. Δεν θα φύγουμε από το μετερίζι της λαϊκής πλειοψηφίας για να μπούμε σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας που τέτοια και μόνο τέτοια θα προκύψει από τις εκλογές.
Ανάμεσα στα πιο προκλητικά ψέματα που έχουν πέσει στο προεκλογικό τραπέζι είναι ότι η ΝΔ θα αναδιαπραγματευτεί. Ότι το ΠΑΣΟΚ θα βγάλει την Ελλάδα από την κρίση σε τρία χρόνια. Ότι ο Καμένος μαζί ή και ολίγον μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ θα σηκώσει κεφάλι στην ΕΕ. Ότι μια κυβέρνηση της αριστεράς με ολίγον Καμμένο και χωρίς Καμμένο και στην στρούγκα το ΚΚΕ θα φέρει την άνοιξη στην Ελλάδα.
Ενημερώνουμε και προβλέπουμε ότι με τα σημερινά δεδομένα στις 7 του Μάη, ή αν χρειαστεί και μια ακόμα εκλογική αναμέτρηση, θα υπάρχει κυβέρνηση αντεργατική και αντιλαϊκή, ή το πολύ να υπάρξει μια άχρηστη κυβέρνηση έτοιμη να σκύψει το κεφάλι στην πρώτη δυσκολία. Πριν την κάλπη μπορεί οι αριστερές κωλοτούμπες να φαίνονται ευλυγισία και ευκινησία, μετά τις εκλογές θα αποδειχθούν τραγωδία.
Σκόπιμα από την φασιστική χιτλερική Χρυσή Αυγή που καπηλεύεται το υπαρκτό και οξυμένο μεταναστευτικό, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, την Δημοκρατική Αριστερά, και τον ΣΥΡΙΖΑ, τους Ελεύθερους Έλληνες, έχουν κάνει σημείο αναφοράς το Μνημόνιο. Έχουν μεταφέρει το ζήτημα στις Βρυξέλλες για κάποια διαπραγμάτευση. Εκεί και μόνο εκεί, τάχα παίζεται η ζωή και το μέλλον του ελληνικού λαού, έξω από την Ελλάδα.
Τους συμφέρει να κρύψουν από τον ελληνικό λαό ότι η ανακούφιση και η λύση δεν κρίνεται μόνο ή πρωταρχικά έξω στις Βρυξέλλες, αλλά πρώτα απ' όλα μέσα στην Ελλάδα, στην αναμέτρηση με τους καπιταλιστές επιχειρηματίες, τα μονοπωλιακά μεγαθήρια στη βιομηχανία, τη ναυτιλία, στο εμπόριο, στην αγροτική παραγωγή, παντού όπου βρίσκονται. Αυτή η αναμέτρηση ταυτόχρονα πρέπει να επεκταθεί και στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον από μια τέτοια αφετηρία και όχι με ταξική συνεργασία και εθνικά κοινωνικά σύμφωνα.
Όλα τα κόμματα ορκίζονται ότι θα στηρίξουν τις επενδύσεις των επιχειρηματικών ομίλων, από την πλευρά του κράτους είτε αυτό μείνει ως έχει είτε μειωθεί ακόμα πιο πολύ. Το κράτος θα δίνει χρήματα από τις τσέπες του λαού και δουλειές ως μεσιτικό γραφείο στους μεγαλοεργολάβους, στους εφοπλιστές, και στους βιομηχάνους, στις τράπεζες για να δανείζουν τους ισχυρούς επιχειρηματίες. Ό,τι έκανε ως τώρα και ακόμα χειρότερα.
Παραλείπουν όμως να θυμίσουν ότι οι μεγαλοεπενδυτές για να κάνουν επενδύσεις απαιτούν ένα ακόμα χειρότερο εργασιακό μεσαίωνα με μισθούς , μεροκάματα και συντάξεις πείνας, με εργαζόμενους που δεν θα απεργούν ποτέ, που θα υπογράφουν ατομικά και συλλογικά μειώσεις μισθών, που δεν θα ζητούν τίποτε. Που θα είναι μισοάνεργοι και μισοεργαζόμενοι. Με εργαζόμενες γυναίκες που θα δουλεύουν μέχρι να γεννήσουν ή θα κρύβουν την μητρότητα, με νέους που θα είναι σύγχρονοι δούλοι. Αυτός είναι ένας από τους όρους των επενδύσεων και αρκετοί άλλοι το ίδιο αντιλαϊκοί και βάρβαροι.
Από τον Σαμαρά ως τον Τσίπρα κρύβουν από το λαό:
Ότι θα γίνουν πολύ λιγότερες επενδύσεις από αυτές που έγιναν την περίοδο πριν την κρίση, ότι θα γίνουν επενδύσεις σε δύο – τρεις τομείς ενώ οι περισσότεροι κλάδοι της βιομηχανίας και της αγροτικής παραγωγής θα παραμείνουν στάσιμοι έως καχεκτικοί. Οι έλληνες και ξένοι καπιταλιστές θα επενδύσουν για να βγάλουν γρήγορα νέα κέρδη. Σημειώστε, οι νέες θέσεις εργασίας θα είναι λιγότερες από τις θέσεις εργασίας που θα χάνονται. Η ανεργία θα πάρει μόνιμο χαρακτήρα.
Δεν ομολογούν ότι οι καπιταλιστές επιχειρηματίες, έλληνες και ξένοι, ενδιαφέρονται λόγω του εσωτερικού και του διεθνούς καπιταλιστικού ανταγωνισμού να κάνουν επενδύσεις όχι μόνο ή τόσο στην Ελλάδα όσο με ορμητήριο τη χώρα να βγουν, ακόμα πιο πολύ, στο εξωτερικό, στα Βαλκάνια, στη βόρεια Ευρώπη, ακόμα και σε αραβικές και αφρικανικές χώρες, αν τους αφήσουν χώρο τα γαλλικά, γερμανικά, αμερικανικά, κινέζικα μονοπώλια.
Δεν ομολογούν ότι οι καπιταλιστές, τα μονοπώλια βάζουν ένα πρωταρχικό όρο για να κάνουν επενδύσεις, να μειωθεί στο 10-15% η φορολογία τους, να μειωθεί δραστικά γι' αυτούς και μόνο το τιμολόγιο της ηλεκτρικής ενέργειας και του φυσικού αερίου, να κοπούν δραστικά οι εργοδοτικές εισφορές, να μειωθεί ο ΦΠΑ και οι άλλοι φόροι, και πάνω απ όλα να έχουν εργαζόμενους που θα δουλεύουν άλλοτε 10 και 12 ώρες την μέρα χωρίς υπερωρίες και άλλοτε μια έως δύο μέρες την βδομάδα ή τέσσερις, με μισθούς Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Κροατίας και ίσως Κίνας. Να καταργηθεί η κυριακάτικη αργία.
Όποιος δεν αναμετρηθεί με τα μονοπώλια μέσα στην χώρα μας δεν πρόκειται να επιβάλει φιλολαϊκή πολιτική.
Όλες οι αντιμνημονιακές δυνάμεις του λεγόμενου δεξιού, ανεξάρτητου, αριστερού και σοσιαλδημοκρατικού τόξου έχουν συγκεντρώσει τα πυρά τους σε δύο πρόσωπα στην Μέρκελ και το Σαρκοζί. Λες και μόνο τα πρόσωπα και όχι η τάξη που εκπροσωπούν καθόρισαν τα πάντα, λες και στην Ευρώπη των 27 και στην ευρωζώνη των 17 δεν υπέγραψαν όλοι οι ηγέτες. Αν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί κατάφεραν να κάνουν ό,τι θέλουν τότε γιατί οι άλλοι 15 δεν τους εμπόδιζαν με ένα ηχηρό ΟΧΙ;
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δηλώνουν καθαρά και απερίφραστα ότι θα πουλήσουν στα επιχειρηματικά μεγαθήρια τον λιγνίτη και το νερό, τον ήλιο και τον αέρα, φιλέτα γης, λιμάνια και αεροδρόμια, τα πάντα, ενώ τα λεγόμενα αντιμνημονιακά κόμματα έχουν καταπιεί την γλώσσα τους ή ψιθυρίζουν πολύ δειλά για το αντιλαϊκό πακέτο των ιδιωτικοποιήσεων. Γιατί αυτοί που θέλουν να πάρουν εντολή για να σχηματίσουν κυβέρνηση δεν δηλώνουν ότι θα σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις, που θα έχουν δραματικές επιπτώσεις στην ανεργία και στην ακρίβεια;
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν μιλάνε καθόλου για τις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει να πάρει η Ελλάδα ενεργό μέρος σε νέο κύκλο τοπικών πολέμων που ετοιμάζονται, με πρώτη απειλή κατά της Συρίας και του Ιράν.
Γιατί οι άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις, αριστερές δυνάμεις δεν παίρνουν θέση κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, αλλά και τι μέτρα θα διεκδικήσουν ή θα πάρουν, αν είναι στην κυβέρνηση, ώστε να μη χρησιμοποιηθεί ελληνικό έδαφος, ο ελληνικός εναέριος χώρος, ελληνικά λιμάνια για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο;. Και όλα αυτά για να μοιραστεί το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο με τα όπλα ανάμεσα στους διάφορους επιχειρηματικούς ομίλους.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που ξαναζητάνε να κυβερνήσουν δεν λένε τι θα κάνουν για τα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, ενώ τα άλλα κόμματα που ζητούν να φτιάξουν κυβέρνηση κρατάνε το στόμα τους κλειστό.
Μήπως περιμένουν να δώσει λύση το ΝΑΤΟ και η ΕΕ; Και μάλιστα σε συνθήκες όπου το πρώτο λόγο έχουν τα συμφέροντα των πετρελαίων και του φυσικού αερίου;
Όποια κυβέρνηση και να προκύψει θα έχει να αντιμετωπίσει τα πάντα και όλα και μάλιστα τις απαιτήσεις 8 εκατομμυρίων.
Όλα τα κόμματα κατεβαίνουν στην εκλογική μάχη με πολλές λευκές σελίδες. Πλην του ΚΚΕ.
Υπάρχει κίνδυνος ένα μέρος των εργατικών λαϊκών στρωμάτων ιδιαίτερα εκείνων που αντιμετωπίζουν το φάσμα της εξαθλίωσης, της απότομης μείωσης των εισοδημάτων τους, μπροστά στην κάλπη να βάλουν σε δεύτερη μοίρα τα βάσανά τους και να υποκύψουν στα τρομοκρατικά διλήμματα του χάους, της ακυβερνησίας και της έξωσης από την ζώνη του ευρώ.
Υπάρχει κίνδυνος ένας μέρος των εργατικών λαϊκών στρωμάτων που πήραν μέρος στους αγώνες, που έζησαν τον παλμό των αγώνων, να πιαστούν σαν το πνιγμένο από τα μαλλιά τους και να πιστέψουν ότι αν προκύψει μια κυβέρνηση συνεργασίας των λεγόμενων αντιμνημονιακών δυνάμεων ίσως τότε κάτι καλύτερο μπορεί να συμβεί. Σύντομα θα διαπιστώσουν ότι είναι τραγικά θύματα της αυταπάτης, της χίμαιρας.
Δεν έχουν το παραμικρό κύρος να επιχειρήσουν αγωνιστική διαπραγμάτευση όπως υποκριτικά λένε, γιατί πριν αρχίσουν τις διαπραγματεύσεις διαβεβαιώνουν ότι δεν αμφισβητούν ούτε στο ελάχιστον την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ΕΕ. Ότι γι αυτούς ένα είναι το κρατούμενο: Η ΕΕ και το ευρώ. Όλοι τους από τον κ. Σαμαρά ως τον κ. Τσίπρα.
Όλα τα πράγματα δείχνουν ότι η ΕΕ σε λίγα χρόνια δεν θα είναι ίδια. Ήδη είναι γνωστά σενάρια για αποβολή χωρών από την Ευρωζώνη, τότε και όταν θα έχουν εξασφαλίσει ότι το διώξιμο θα είναι πιο ωφέλιμο για τα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Ταυτόχρονα κάνουν όλο και πιο ακριβό το ευρώ μέσα στην Ελλάδα ενώ αν δεν διώξουν ολοκληρωτικά την Ελλάδα και τις άλλες χώρες από την ευρωζώνη να κρατήσουν το ευρώ στις μεταξύ τους συναλλαγές για τον υπολογισμό των δανείων και να έχουν μέσα στην Ελλάδα ένα πολύ υποτιμημένο νόμισμα.
Είναι εντελώς διαφορετικό ένας λαός της Ευρώπης όποιος και να είναι, όποιος και να προηγηθεί, να αποφασίσει να σπάσει τα δεσμά με την ευρωπαϊκή ένωση με την θέληση του και να γίνει αφεντικό του πλούτου στην χώρα του με εργατικό λαϊκό έλεγχο από τα κάτω προς τα επάνω, και άλλο πράγμα να τον διώχνουν οι ηγετικές δυνάμεις, γιατί και έτσι μπορούν να τον βάλουν στο χέρι και εκτός ΕΕ.
Ο κ. Βενιζέλος προβάλλει τις δηλώσεις για την δημοσιονομική και νομισματική πολιτική στην ΕΕ που έκανε ο σοσιαλδημοκράτης Ολάντ που τον εμπιστεύθηκε μόνο το 27 και κάτι τοις εκατό στον πρώτο γύρο. Με αυτό τον τρόπο θέλει να κρύψει τις νέες συνέπειες των Μνημονίων για τα βάσανα του ελληνικού λαού, τα οποία βεβαίως τα υπέγραψε και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ σέρνεται πίσω επίσης από τις δηλώσεις του Ολάντ για να υποστηρίξει ότι η κυβέρνηση της αριστεράς με τις ψήφους Καμένου και ίσως άλλων, θα στηριχθεί στο σύνθημα ΕΛΛΑΣ-ΓΑΛΛΙΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ.
Ο κ. Ολάντ μίλησε συμπαθητικά για τον ελληνικό λαό, μόνο και μόνο για στηρίξει τον κ. Βενιζέλο και το ομογάλακτο κόμμα του το ΠΑΣΟΚ. Αν στην Γαλλία νικήσει ο Ολάντ με τις ψήφους και κομμουνιστών, αριστερών, θα αρχίσει ένας νέος γύρος διαπραγματεύσεων για να κερδίσει έδαφος η πάντα διεκδικητική μέχρι εθνικισμού γαλλική αστική τάξη στην ευρωπαϊκή αγορά, σε βάρος της αστικής τάξης της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Μεγάλης Βρετανία κλπ. Για να ανακτήσει νέο έδαφος στις αγορές της Βορείου Αφρικής, στην Μέση Ανατολή.
Ο Ολάντ δεν θα χαλάσει τις σχέσεις του με την ΕΕ για το καλό της γαλλικής εργατικής τάξης, της αγροτιάς, ούτε πολύ περισσότερο για το καλό του ελληνικού λαού.
Και αν εκδώσουν ευρωομόλογα ή κόψουν νέο ευρώ δεν θα διατεθούν πόροι και δικαιώματα για να βελτιωθεί το εργατικό λαϊκό εισόδημα, να πάρει ανάσα η λαϊκή οικογένεια από τα στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια.
Ο ελληνικός λαός πρέπει να παλέψει σθεναρά, να συντονισθεί με κάθε αγωνιστικό κίνημα στην Ευρώπη, να μη μπει κάτω από ξένη ή ξένες σημαίες, γιατί τότε θα είναι διπλά χαμένος και ηττημένος.
Τα μονοπώλια στην Ελλάδα και στην ΕΕ, η Κομισιόν και το ΔΝΤ, δεν θα αισθανθούν καθόλου καλά, αν το ΚΚΕ βγει αποφασιστικά ενισχυμένο στην κάλπη, γιατί υπολογίζουν το μέγεθος και την εμβέλεια της λαϊκής δυναμικής, την πανευρωπαϊκή σημασία του παραδείγματος.
Μη ξεχνάτε δημοσιεύματα, μετά το 2007, σε εφημερίδες πλατειάς κυκλοφορίας που ανέφεραν ότι το υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ πολλές φορές εγκάλεσε την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν κάνει τίποτε για να ξεμπερδέψει με το ΚΚΕ , και μάλιστα το αφήνουν στην τρίτη θέση. Λίγους μήνες μετά ξεκίνησε η προβοκάτσια για το ότι το ΚΚΕ έχει μετοχές στην εταιρία Γερμανός, που τώρα το ξέχασαν αφού ξεσκεπάστηκαν.
Ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ, ακριβώς γιατί δεν αμφισβητούν τα βάθρα του συστήματος, έχουν ένα εύκολο ρόλο στην σκληρή προεκλογική μάχη, ρίχνουν τρύπιο σωσίβιο στο λαό, που θα το πάρει χαμπάρι μετά την απομάκρυνση από την κάλπη.
Γι αυτό και επιστράτευσαν το ψεύτικο επιχείρημα των 50 εδρών και των 8 μονοεδρικών.
Ο μόνος λόγος που θα επιθυμούσαν ίσως να είμαστε σε κυβέρνηση μαζί τους είναι ένας: NA MH MAΣ ΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΚΙΝΗΜΑ. ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΥΜΑΝΤΑΡΟΥΝ ΤΟ ΛΑΟ ΛΕΓΟΝΤΑΣ «ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΆ ΕΔΩ ΤΟ ΚΚΕ ΕΒΑΛΕ ΝΕΡΟ ΣΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ, ΚΑΘΙΣΤΕ ΗΣΥΧΟΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ».
Χωρίς ντροπή λένε δυνατά, ότι θέλουν ένα ηττημένο ΚΚΕ για να καλέσουν τα μέλη και τους φίλους του να ανατρέψουν αποφάσεις συνεδρίων και συλλογικές αποφάσεις. Κύριοι είστε μακριά νυχτωμένοι.
Αν εμείς παίρναμε υπόψη και με στατικό μάλιστα τρόπο, τον συσχετισμό δυνάμεων τότε προ πολλού θα είχαμε υιοθετήσει την άποψη ότι μονοπώλια και εργαζόμενοι πρέπει να γίνουν σύμμαχοι, ότι η ΕΕ είναι μονόδρομος, όπως και το ΝΑΤΟ.
Βεβαίως και παίρνουμε υπόψη τον συσχετισμό δυνάμεων, παλεύουμε για τον αλλάξουμε στο έδαφος του αγώνα για τα καθημερινά και οξυμένα προβλήματα, αποκαλύπτοντας την ουσία και τον χαρακτήρα του καπιταλιστικού συστήματος.
Κύριοι εδώ δεν μπόρεσε να μας βάλει στο χέρι το ίδιο το αστικό πολιτικό σύστημα, όταν έστελνε μαζικά κομμουνιστές στο εκτελεστικό απόσπασμα, στις εξορίες και στις φυλακές, δεν μπόρεσαν να μας βάλουν στο χέρι στην πιο κρίσιμη στιγμή για το διεθνές εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα, το 1991-1992. Θα μας βάλετε εσείς στο χέρι μόνο και μόνο γιατί μοιράζετε υπουργικές θεσούλες;
Δεν είμαστε αγωνιστές εκ μεταγραφής, ούτε του γλυκού νερού.
Επειδή εσείς είστε άσσοι στην παλινωδία, στις κολοτούμπες όπως λέει ο λαός, πρέπει και εμείς να σας μιμηθούμε; Δεν θα υποκύψουμε στις εκβιασμούς σας γιατί δεν πρόκειται να μας συγχωρήσει ο λαός.
Δείτε τι έχει συμβεί τα τελευταία 20 χρόνια στα κράτη μέλη της ΕΕ και όχι μόνον.
Τα φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα περιορίζονται από εκλογική σε εκλογική μάχη σε ποσοστά κάτω του 30% και 20%, κυβερνούν πότε το ένα πότε το άλλο, πότε και τα δύο μαζί με συμμαχίες ή με ψήφο ανοχής άλλων πολιτικών δυνάμεων, ακόμα και κομμουνιστών, οικολόγων. Πάρτε ως παράδειγμα την γειτονική μας Ιταλία. Δεν υπάρχουν όλα τα παλιά κόμματα, διαλύθηκαν, εμφανίσθηκαν νέα με παλιά πολιτική με τραγικές συνέπειες για τον ιταλικό λαό.
Δύο φορές οι κυβερνήσεις είτε με τον πρώην κομμουνιστή και νυν ανανεωτικό Ντ' Αλέμα, είτε με τον Πρόντι, έπεσαν κακήν κακώς και τις διαδέχθηκε δύο φορές ο γνωστός μας Μπερλουσκόνι. Το ίδιο έγινε με το Ζοσπέν και την συμμετοχή στην κυβέρνηση κομμουνιστών και οικολόγων. Ήλθε ο Σαρκοζί.
Δείτε ως παράδειγμα τα πρόσφατα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των γαλλικών εκλογών. Και τα δύο κόμματα, πήραν κάτω του 30%, ενώ μεταξύ τους παρά την στυγνή πολιτική Σαρκοζί η διαφορά δεν ήταν ούτε 2%. Και τα δύο κόμματα επιδιώκουν την νίκη τους με δανειζόμενους ψηφοφόρους είτε από τον χώρο της ανανεωτικής όπως λέγεται αριστεράς, είτε από το χώρο της ακροδεξιάς της Λεπέν.
Πάρτε ως παράδειγμα τις εκλογές στην Πορτογαλία, την Ισπανία και λίγο παλαιότερα την Μεγάλη Βρετανία. Επιστροφή των φιλελεύθερων κομμάτων λόγω απογοήτευσης από την σοσιαλδημοκρατία.
Εμείς οι κομμουνιστές αρνούμαστε να επαναληφθεί στην Ελλάδα η αρνητική πείρα των ευρωπαϊκών χωρών. Βρείτε μας μια χώρα που μια αριστερή κυβέρνηση χωρίς ρήξη με τα μονοπώλια κατάφερε να δώσει βιώσιμη λύση στο λαό και να μη ανατραπεί ύστερα από λίγα χρόνια από πιο συντηρητικές δυνάμεις.
Στην Ελλάδα υπάρχουν θετικές ιδιαιτερότητες. Το κίνημα, πριν την κρίση και με το ξέσπασμά της ήταν πιο μαζικό, πιο διεκδικητικό, σε σύγκριση με κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης. Στην Ελλάδα έγιναν πολλαπλάσιες απεργίες, καταλήψεις, κινητοποιήσεις. Στην Ελλάδα το σύνθημα της απειθαρχίας και ανυπακοής πήρε σάρκα και οστά στην πάλη κατά της επιστράτευσης των απεργών κατά των χαρατσιών κατά των διοδίων. Το ελληνικό εργατικό κίνημα πέρασε στις πρώτες ειδήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ρωτάμε ευθέως αν το ΚΚΕ είχε διαχυθεί το 1991 μέσα στον τότε Συνασπισμό της Αριστεράς, αν είχε μεταλλαχθεί σε μια δύναμη που αποδέχονταν ως μονόδρομο της ευρωπαϊκή ένωση, αν είχε εξελιχθεί σε ένα κόμμα του κοινωνικού διαλόγου, θα ήταν σ' αυτή την κατάσταση το κίνημα, θα ήταν ακριβώς έτσι οι συνολικές εξελίξεις; Λέμε όχι.
Ρωτάμε τον ελληνικό λαό:
Έκανε καλά το ΚΚΕ που καταψήφισε την συνθήκη του Μάαστριχ έστω και αν έμεινε μόνο του, έκανε καλά το ΚΚΕ που προειδοποίησε τον λαό ότι η ΕΕ δεν εξασφαλίζει ούτε ισοτιμία ανάμεσα στα κράτη, ούτε ίσους μισθούς και μεροκάματα, ίδιες τιμές από χώρα σε χώρα.
Έκανε καλά το ΚΚΕ που προειδοποίησε ότι στα Βαλκάνια θα γίνει ιμπεριαλιστικός πόλεμος, κατακερματισμός κρατών, μετατροπή τους σε κράτη προτεκτοράτα. Όταν προειδοποιούσε ότι η ύπαρξη πυρηνικών και βιολογικών όπλων ήταν πρόσχημα για την επίθεση στο Ιράκ;
Έκανε καλά το ΚΚΕ που φώναζε και φωνάζει ότι ενσωμάτωση στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ σημαίνει εκχώρηση λαϊκών κυριαρχικών δικαιωμάτων, σημαίνει Αιγαίο χωρίς σύνορα;
Έκανε καλά το ΚΚΕ όταν βροντοφώναξε πρώτο και μόνο του για την καταδίκη του σχεδίου ΑΝΑΝ;
Όταν λόγου χάρη ζητάμε να επιστραφούν σε χρήμα τα κουρεμένα αποθεματικά των νοσοκομείων, δεν μπορούμε να ζητήσουμε κάτι λιγότερο γιατί ο κίνδυνος να σταματήσει η λειτουργία των νοσοκομείων είναι άμεση.
Όταν ζητάμε να μη εξαρτάται η μόρφωση των παιδιών από το αν έχουν ή όχι δουλειά οι γονείς, και από τι μισθό παίρνουν δεν μπορούμε να ζητήσουμε κάτι λιγότερο. Όταν ζητάμε δωρεάν δημόσια υγεία δεν μπορούμε να πούμε τίποτε λιγότερο.
Όταν αρνούμαστε τον διαχωρισμό των ναρκωτικών σε μαλακά και σκληρά, παγιδεύοντας 12χρονα και 15χρονα παιδιά.
Όταν ζητάμε να κουρευτούν τα χρέη των λαϊκών οικογενειών, των μικρών επιχειρηματιών και των μικροπαραγωγών αγροτών δεν μπορούμε να πούμε κάτι λιγότερο.
Όταν ζητάμε να φορολογηθούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι με 45% δεν μπορούμε να πούμε κάτι λιγότερο γιατί τότε είναι σαν να ζητάμε από το λαό να ζήσει ακόμα φτωχότερος.
Όταν ζητάμε έργα κοινωνικής και οικονομικής υποδομής που θα αυξήσουν τις θέσεις εργασίας δεν μπορούμε να πούμε κάτι λιγότερο.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΑ
Για τους μικροπαραγωγούς αγρότες η ανακούφιση θα είναι να μην εξαρτώνται από τα πανάκριβα αγροτικά εφόδια των πολυεθνικών και βεβαίως από τους έμπορους, μεσάζοντες, να μη τους αρπάζει τον κόπο τους η τράπεζα, το πολυκατάστημα, ο βιομήχανος. Να γλιτώσουν οι αγρότες από τα τοκογλυφικά επιτόκια που οδηγούν να πληρώνει ο αγρότης και πριν την κρίση τρεις φορές το κεφάλαιο που δανείστηκε.
Είμαστε εμείς που πήγαμε κόντρα στο ρεύμα και δεν το μετανιώσαμε γιατί αποκαλύψαμε στην φτωχή αγροτιά ότι τα προηγούμενα χρόνια την επιδότησαν με χρήματα από την εκμετάλλευση των λαών όλης της Ευρώπης, για να φθάσει στο σημείο χωρίς αντίσταση να επιδοτείται για να μη παράγει, να μη καλλιεργεί.
Η ΚΑΠ που την στήριξαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ ξεκλήρισε εκατοντάδες χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά, ξεπάτωσε καλλιέργειες τεύτλα, καπνά και ακολουθεί το βαμβάκι και άλλα πολλά, εισάγοντας προϊόντα που μπορούμε να παράγουμε. Σήμερα χορταριάζουν τα χωράφια, δεν υπάρχει ρευστό για να αγοραστούν μέσα και εφόδια και να συνεχιστεί η καλλιέργεια, ωστόσο στις τράπεζες δόθηκαν 130 δις ευρώ.
Η Ελλάδα μπορεί να έχει πλούσια αγροτική, κτηνοτροφική, αλιευτική παραγωγή ικανή να θρέψει το σύνολο του πληθυσμού της και να αναπτύξει σχέσεις και εξαγωγές ελληνικών προϊόντων σε ισότιμη βάση με άλλες χώρες του κόσμου.
ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ για το σήμερα αλλά και για το αύριο, για να ανοίξει ο δρόμος για την Λαϊκή Εξουσία και οικονομία με έξοδο από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους. Κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής και της γης, με κεντρικό σχεδιασμό και λαϊκό έλεγχο. Έτσι θα καλυφτούν οι ανάγκες του λαού μας με φτηνά και ποιοτικά προϊόντα, με συνεταιριστικοποίηση της παραγωγής και με άλλου τύπου συνεταιρισμούς της μικρομεσαίας αγροτιάς, μειώνοντας το κόστος παραγωγής, εξασφαλίζοντας ικανοποιητικό εισόδημα στους αγρότες και κτηνοτρόφους, χωρίς το άγχος διάθεσης της παραγωγής και των απλήρωτων προϊόντων. Έτσι καταπολεμάμε την ανεργία, παλεύουμε για λαϊκή ευημερία.
Λίγες μέρες πριν τις εκλογές και όλα τα άλλα κόμματα που μάλιστα διεκδικούν εντολή για κυβερνήσεις μονοκομματικές η συνεργασίας έχουν καταπιεί την γλώσσα τους σε μείζονα ζητήματα που τρέχουν όλο και πιο γρήγορα και θα τρέξουν λίγες μέρες και λίγους μήνες μετά τις εκλογές.
Είναι ζητήματα που μπορεί να ανάψουν μια μεγάλη φλόγα πολέμου με πιο άμεση και μαζική εμπλοκή της Ελλάδας με νέους κινδύνους για τα κυριαρχικά δικαιώματα.
Η διαπάλη στην περιοχή μας, Βαλκάνια, Ανατολική Μεσόγειος, Μέση Ανατολή, Βόρειος Αφρική, Καύκασος, παίρνει επικίνδυνες εξελίξεις, σε μια περιοχή που διαθέτει ενεργειακό πλούτο κι αποτελεί «πέρασμα» των πρώτων υλών από την Κεντρική Ασία, την Κασπία, τη Μέση Ανατολή, τόσο προς τη Δύση, όσο και προς τις γοργά ανερχόμενες δυνάμεις της Ασίας (Κίνα, Ινδία κ.ά.).
Ισχυρότατα μονοπώλια, ιμπεριαλιστικές ενώσεις και ανερχόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις πλέκονται σ' ένα «κουβάρι» αντιθέσεων και διαπάλης. ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
Να εμποδιστεί κάθε εμπλοκή της Ελλάδας σε έναν πιθανό ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά του Ιράν και της Συρίας. Να δυναμώσει η αλληλεγγύη με τους εργατικούς λαϊκούς αγώνες στο Ιράν και το αίτημα για νομιμοποίηση του KK Iράν (ΤΟΥΝΤΕΧ). Να μην τηρηθεί οποιαδήποτε «συμβατική υποχρέωση» που άμεσα ή έμμεσα εμπλέκει τη χώρα.
Να μη χρησιμοποιηθεί η βάση της Σούδας. Να κλείσει τώρα. Να επιστρέψουν όλα τα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται εκτός συνόρων. Να ακυρωθούν τα στρατιωτικά γυμνάσια και όλες οι συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ.
Πολλαπλασιάζονται τα σενάρια για τη λεγόμενη «συνεκμετάλλευση του Αιγαίου», που στην πραγματικότητα σημαίνει την παραχώρηση του ενεργειακού πλούτου που βρίσκεται σε περιοχή ευθύνης του ελληνικού κράτους, «βορά» στις ορέξεις του μονοπωλιακού κεφαλαίου.
Οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου δρομολογούν την έρευνα και αξιοποίηση των σημαντικών εγχώριων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου. Ο περιβόητος Εθνικός Φορέας Διαχείρισης Υδρογονανθράκων δεν θα διεξάγει αυτοδύναμη έρευνα ούτε θα συμμετάσχει σε κοινοπραξία εκμετάλλευσης. Στη ουσία πρόκειται για ένα κρατικό γραφείο διανομής του εγχώριου ενεργειακού πλούτου στους μονοπωλιακούς ομίλους, χωρίς διεθνείς συμφωνίες κατοχύρωσης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, χωρίς ανακήρυξη της ΑΟΖ.
Ολόκληρη η ιστορική πορεία απ' τη συμφωνία Παπανδρέου-Οζάλ το 1988, στη Συμφωνία της Μαδρίτης Σημίτη-Ντεμιρέλ το 1997 και στη Σύνοδο Κορυφής του Ελσίνκι το 1999 αποτυπώνει την απουσία ενεργειών των ελληνικών κυβερνήσεων για την κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν αξιοποίησαν ούτε το νομικό πλεονέκτημα που έδωσε η σύμβαση του ΟΗΕ του 1982 για το δίκαιο της θάλασσας που αναφέρει ρητά ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν προχώρησε στην ανακήρυξη ΑΟΖ, ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία οριοθέτησης της.
Ο λαός δεν πρέπει να έχει καμία εμπιστοσύνη στις αστικές δυνάμεις, στα αναχώματα με τα διάφορα πρόσημα δεξιά ή αριστερά. Δεν πρέπει να αποδεχθεί να θυσιαστεί για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και να συντριβεί μέσα στους ανταγωνισμούς των μονοπωλιακών ομίλων. Η υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση των σχεδίων του ενός ή άλλου ιμπεριαλιστικού πόλου, της κερδοφορίας της μιας ή άλλης μονοπωλιακής επιχείρησης, αλλά είναι αναπόσπαστη με την πάλη για ριζοσπαστικές αλλαγές, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Η εργατική λαϊκή εξουσία θα γίνει πραγματικότητα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες. Οι λαοί δεν αυτοκτονούν.